aşırı nezaket de kibirdendir

aynen. nezaketin pirim yaptığı ortamlarda yükselmek ve yolunu bulmak için yapılan şeytani politika.

zengin iş insanlarında böyle bir hava hissediliyor. gayet kibar ve nazik ama aynı zamanda konumunun verdiği bir kibirde ortamda çok net hissediliyor.

eh be kardeşim! kabaysan küstahlık, naziksen eziklik, daha da naziksen kibir... ne yapacak bu insanlar?

her şeyin aşırısı zarar da nezaket ustalık işi kanaatimce.

altında elbette yatıyordur birtakım kabul arzusu vs. ancak soruyorum ey insanlar!
kabul arzusunun günahı ne?
kabul et beni, bak ben seni ediyorum her halinle demek anlamına gelmiyor mu böylece nezaket yahut aşırı nezaket. karşılıklı vermeyelim zarar birbirimize demek olmuyor mu?

bir vahşi hayvana size hırladığı halde nezaket gösteriyorsunuz neden?
ısırma beni hayvan, benim niyetim sana zarar vermek değil lütfen sakin ol demek için böylesi vahşi bir hayvana nezaket gösterirken fazlaca vahşi, içgüdüleriyle davranış sergileyip kontrolünü kaybetmiş bir insana da aynı nezaketi, aynı sebepten gösteriyor insan.

"sana zarar vermek niyetim yok, lütfen ısırma beni, sen de bana zarar verme."
diyor insan benim fikrim ve kafamın işleyişi budur konuya.

ama hiçbir vahşi hayvan sırf zevkleri uğruna da ısırmıyor, hırlamıyor, inadına can acıtmıyor elbet.

insan ise kafasında kurduğu kendi iç dünyasını yapıştırıveriyor karşısındakine ve artık tek amacı karşısındakinin yok olması, zarar görmesi oluyor.
"kesin böyle" diyor insan ve o kesinliklere kendini kolayca ikna ediyor ve asıl düşmanın, yok edilmesi gereken düşüncesinin o "kesinlikleri" olduğunu idrak edemiyor, o sebeple esas kendine zarar verdiğini ve yok edici bir terminatöre dönüşüp etrafını da yakıp yıktığını göremiyor insan.

işte insanı hayvandan ayıran en belirgin şeylerden biri de bu, insan tüm bunları yapabilen evcil bir hayvan. bu tür insanlara da artık nezaket göstermek yersiz oluyor.

kovalayın onları onlar sizi ısırmak için
yok etmek için geliyor!

her seye de 1 kulp bulun zaten. evet.