aşk acısı

an itibariyle çektiğim acıdır, ama bizim işler karışık biraz. en son 5-6 yıl önce gördüğüm, bana yürümeye çalışan bi kız son iki senedir nedensizce zihnimi işgal etmiş durumda, o zaman yüz vermediğimden olsa gerek ona karşı vefa borcu hissediyorum şimdi, yine
derin bir sevgi besliyorum ona karşı. ama dediğim gibi kız hayalet gibiydi hayatımda, elimde ona dair veriler çok kısıtlı, sadece sarı saç rengini, biraz yüz hatlarını ve kâkül şeklinde kesilmiş saçlarını hatırlıyorum, ismi falan kafamda yok. bir de bir akrabamın komşusuydu, oturduğu yeri de kısmen biliyorum ama o tarihten beri oradan ayrıldı mı bir fikrim yok, konuyu hiçbir yakınıma açmadım. elim kolum bağlı, saçma sapan bir durum içerisindeyim an itibariyle ve üzgünüm. niye böyle oldu ki?

ya uzun zamandır eski aşklarıma üzüldüğümü fark ettim acilen yeni birine tutulup muhteşem başlayıp her şey güzel gibi giderken böyle memeler mümeler filan tak diye ayrılmamız lazım.

ben hüzünsüz yaşayamam. kime aşık olsam? hanımefendi müsaitseniz size aşık olmam lazım diyeceğim kimse kalmamış rehberde puh be kardeşim kötü günler için birkaç insan evladı ayırsana ya. herkesle fingirdeşilmiş resmen rezalet.

midenizi bulandırır, hasta olursunuz. ne olduğunu anlamadan yaşarsınız ilk zamanlar. sonra, müşterisi olduğunuz bankaların mesajlarını ne kadar umursuyorsanız, o kadar umursarsınız. yavaş yavaş biter, belki de bitmez, bitmeyecek.

en son 2015 te yaşadım geçti gitti. ara ara özlenir o duygu yoğunluğu

sarılayım artık bırakmayayım, gidemesin bu sefer.

tam şuanda çektiğim acıdır. nefes almakta zorluk yaşanmakta.

insanın bazı konularda tercih mevzusu pek olmuyor bence. aşık olduğu insan bunlardan birisi ama konu acı olunca o bana kalırsa tamamen bir tercih mevzusu oluyor. evet envai çeşit kötü şeyler yaşanılmış, sevilinmemiş, bırakılmış, aldatılmış olabiliriz ama acısını çekmeye devam etmek tamamen tercihimize bağlı. bu farkındalığa erişmek ve yaşanılan acıyı kabullenmek sancılı bir süreç ama.

ne bu yenir mi

dünyanın en balon acısı değildir.

baskılanmış şehvetin dışavurumcu vitrini. aşk ile orgazm arasında ince bir yol ayrımı vardır.

buyrun. #2433331

herkes gibi ben de çekmiştim ama aşk acısının saçmalık olduğunu anlamıştım zamanla. birine kavuşamamak, reddedilmek veya ayrılmak acı filan değil bir kere. peki acı nedir?
oğlu şehit düşen bir anneye sorun acının ne olduğunu.
depremde anne ve babasını kaybeden evlada sorun bakalım acı neymiş.
birden bire yürürken felç geçirip bir daha yürüyemeyen insanlara bir sual edin.
trafik kazası geçirip kolu kopan veya yüzünde kalıcı bir iz kalan insanlara bir deyiverin acı nedir.
depremde kış günü çadırın içinde tirtir beklerken evini kaybetmek nedir peki.

bunların yanında çektiğim aşk acısı, acı bile değil. basit bir yoksunluk duygusu. şimdi al o acını, efendi gibi git şuradan.

acıyı çeken anlar lafının tescilli örneğidir. hayatta empati yapması bu kadar zor olan çok az şey vardır. benim anlamadığım, aynı şiddette ve aynı kişiye karşı seneler sonra tekrar aşk acısı yaşamak. bu mümkün değildir diye düşünüyordum. çok büyük geliyor insana, en zor kendine olan gibi geliyor, öyle olmadığını bilsen de gereksiz bir kıyas dolanıyor kafanda. ama gerçekten ikinci kez yaşamak mı? bunu hiç beklemiyordum. acılar sert ve etkili büyütür insanı. saçlara aklar düşüyor, yaş artıyor, birçok acı eskisi gibi dokunmadan teyet geçiyor ama belki de yeterince büyümedik her şeye rağmen...

"adın üç kere geçti saçma sapan bir filmde, yalnız olsam çok ağlardım ama annem bakıyordu. otoban dolusu gürültüyü sıkıştırıp beynime anne dedim, hadi çay koy da içelim..." ali lidar böyle ifade etmiş, kaybettiği aşkı, kendince.

cahit zarifoğlu ise bu durumu şöyle
tanımlıyor, "koskoca şehrin hiç gelmediğin sokaklarında bile seni görme umuduyla etrafa bakmanın nasıl hissettirdiğini bilmiyorsun..." diyor.

insan yaşayabilecekken yaşayamadıklarına üzülüyor aslında. belki de insanı, bizleri bu hayatta en çok yaralayan şey de bu... yaşayabilecekken, yaşayamadıklarımız.

gerçekleştiremediğimiz hayallerimiz.

bir de o hayaller avucunuzun içinden kaçıp

gitmişse.

hasılı; en kötü gün aslında birisini kaybettiğiniz gün değildir, ondan sonraki günlerdir.

herhangi bir şehirde, herhangi bir zaman diliminde, herhangi bir insanı özlüyorsanız söyleyecek bir şey yok.

allah kavuştursun..

beni sekiz saattir kanepeye seren şey.

olmadığına inandığım şey. iki duygu yan yana gelemez gibi geliyor. aşk ve acı ayrı duygular. aynı anda olmaz bence. aşıksan ne yaparsa yapsın aşık olabiliyorsun. acı duyuyorsan aşk bitmiştir. bu tür duygu değişimlerinin ergenlik yani lise çağında yoğun yaşandığını düşünüyorum. büyük insanlar aşk acısı çekemez gibi geliyor. gerçekliğine inanamıyorum. çünkü ilişkilerin olmama sebebi insanlar. aşk karşılıklı olan bir his. iki kişilik. eğer olduramadıysan anlaşamıyorsundur, anlaşmamak için uğraşıyorsundur. kırıp döküp çok aşığım demek de saçma geliyor. karşılıksız bir hisle aşk yaşıyorum deyip acı çekmek de oldukça saçma. bir şeyler için çabalarsan hep bir umut oluyor. aşk için değil de acı çekmek için çabalıyor insanlar. üzüntüden besleniyorlar.

yanıyor her yerim aklıma geldiğinde. küçük bir çocuğa şekerleme almış gibi sevinçle dolardı gözlerim. senin için yaktıklarımı görsen, belki senin de dayanamazdı yüreğin. aha arkada çalıyor seni düşlerken dinlediklerim, cadde cadde gezdiklerim. her köşe başında yaktığımda bir sigara, daha çok dolardı gözlerim. artık ağır melankoliden ve majör depresyondan kaldıramıyor yüreğim. dayanamıyorum ki ben, alışamadım sensizliğe. senin gülüşün olmadan geçen sessizlikte ilk günkü gibi titriyor ellerim sanki ilk anındaymış gibi. çalan her şarkı, yakılan her sigara ve yakışan her kıyafet ilelebet senin için sırf senin hatırına yanacak yüreğim ve atacak kalbim. ben seninle evleneceğim, sen istediğinle…

ne güzel bir lüks.
aşk acısının yanında keyfi de vardır insana melankoli zevkini yaşatır. ama bir de bazı acılar var pür ızdırap aşk acısı yanında sütlü baklava kalır.
dediğim gibi büyük lüks.

ne olursa olsun ergen acısı olarak nitelendirilmemesi ve dalga geçilmemesi gerekilen bir yas sürecidir. herkes bir gün sevdiği insanı eninde sonunda kaybeder, ya hayat sebep olacaktır ya insanlar ya da fizik kuralları gereği ölüm.

aşk acısı bir yas ve kendini yeniden bulma sürecidir, aşık olduğun kişiyi tanımadan önce kendinin nasıl biri olduğunu hatırlama gayretidir.
bütün acılar gibi başta bu da ölüm gibi gelir. zaman kavramı değişir, onu yitirmek gerçeklik algısını da alabora eder, çünkü gerçeklik yoksa zaman da yoktur(?)

onu bir daha görememe ihtimali veya gerçekliği, acının boyutunu da arttırır.
magoa denilen şey bizzat yüzünüze gelir oturur. aşkı kaybetmek ağırdır. anılar daha ağır.
yas sürecidir. ne zaman biteceği bilinmeyen bir yas..

otogarın bekleme salonunun dip köşesinde dökülen gözyaşlarıdır.
çöpe atamadığın ondan kalan bir hatıranın tenini yakmasıdır.
kendi başınalığının onsuz tarafına dönmektir uyurken.
ezberlenmiş donuk fotoğraflara tekrar bakmaktır.
hafızanın günden güne silikleşmesini beklemektir hatıralar daha çok çağırırken.
ne yaparsan yap rahat edememektir, rahat bir rahatsızlık halidir.
kalbinin mekanındaki cennetten çıkıp gidişine seyirci kalmaktır.