aşk nasıl bir duygudur sorusu

kalitesiz. bence duygu değildir aşk. bir olma bir oluş halidir. sadece hissetmek ile de tanımlanmıyor kendisi aşık oldum da deriz ya hani o bakımdan yani…


ve zaten… “yalan dostum aşk diye bir şey yok.”

başlığı okurken bir yandan da tf35000 motorunun olgunlaşma süreci hakkında bir analiz izliyorum.

bu işlere ne kadar kafa yorduğum anlaşılıyordur sanırım.

aşk güven verendir.
destek olandır.
seni etrafındaki çingenelere karşı destekleyendir; onları palazlandıran değil.
kendisi çingene ise şayet yanına dahi sokulmayandır.

aşk kendi değerlerinin farkında olabilendir.
kendisinden baklenebilecek en "lafı mı olur" şeyi dahi bulamadığınız değil !
hadi buldunuz; sadakatle ne istediğini bilendir. sizin de bir hayatınız olup o kadınların sırf onun için yaratılmadıklarını görebilendir.
aşk minimal düzeyde iletişim zekasıdır.

aşk seni dört yandan fırtınalar ortasında bırakmayan dürüst duvardır.
aşk kıçı başı oynayan bir yığın fingirdekle çiftleşmek ve bundan gururlanmak ise... anasını ....
senin anneciğin olmamış sana kurban; ben mi olıyım lan ".."

o fingirdekler hepimizin dünyasında yaşıyor. haberin var mı ?
gül yüzlü selvi boylu koca ötlü...

ha evet ola ki fingirdemeyen biri hemcinsinden çıkar; o zaman o aşk olmuyor tabii.
oluyor ise de ben zaten rastlamadım.

başı iyi
sonu kötü
bir duygudur.

ne güzel de açıklamış osho;

"onun için canını vermen gerekiyor" cümlesinin son kelimesini söyletmeden "al" demek gibidir.
sormadan, sorgulamadan.
aşk öyle bir durum çünkü.

günübirlik sevgilerinizi aşk sanmaktan kafayı yiyeceksiniz ama işte gerçek öyle değil.

sevgi savaşın ikizidir.

ne demiş bilge bi şair aşk eski bir yalan, ademle havva’dan kalaaaan

aklıma bu video geldi. sosyal medyanın şimdiki gibi popüler olmadığı zamanlarda bir şekilde çoğu insanın karşısına çıkan bir videoduydu. onca geçen yılın ardından daha çok hak veriyorum buna. hep kayboldu aşk.

kişiden kişiye değişir. her insanın değer verdiği ve öncelik tuttuğu duygu başkadır çünkü.


maalesef günümüzde aşkı hissetmek çok zor hale geldi. artık kimse samimi değil çünkü. herkesin bir çıkarı ya da üst düzey beklentisi var. iletişimler sebepsizce değil, gayet planlı kuruluyor. bu , askın kendisini direkt öldüren bir olaydır. stratejinin var olduğu bir kafada, aşk gömülür.

benim için aşk %100'e yakın uyumdur. zıt kutuplar birbirini çekmez arkadaşlar. lütfen bu hikayeye inanıp, iletişimler kurmayın. insanın anlaşabilmesi için( özellikle evlendikten sonra) kesinlikle ortak ilgi alanlarının olması ve hayat yaşama biçiminin aynı- benzer olması gerekiyor. yoksa farklılıklar ilişkinin dinamiğini yok ediyor.

sonra ise, 3 opsiyon açılıyor:

1. karşınızdaki kişiyle sorun yaşamamak için, sürekli onun sevdiği aktivitelere uyumlanıp, kendi karakterinizi görmezden geliyorsunuz ve zamanla kendi istediğinizi yapamamak size bir bıkkınlık ve memnuniyetsizlik veriyor.

2. büyük kavgalar oluşuyor ve boşanıyorsunuz.

3. riske giremediğiniz için( bosanmak gibi) potansiyel olarak avlanmaya başlayıp, istediklerinizi beraber yapabileceğiniz baska bir partner yaratıyorsunuz. yani yanında kendiniz olabildiğiniz başkasını buluyorsunuz. ( aldatıyorsunuz).

bazı insanlar bu evrede çıkıp eşlerine dürüstçe "ben asık oldum. boşanalım" diyebiliyor. onları ayrı bir yere koyuyorum çünkü dürüstlük böyle bir şey. böyle bosanma taleplerinin hastasıyım. "olmuyor, yolumuza bakalım" çok iyi bir yaklaşım ama maalesefte herkeste bulunmayan bir özellik bu.

bu sebeple herkesin kendisini koruması, gerçekten sevmediği müddetçe/ anlaşamadığını bildiği halde evliliğe gitmemesi gerekiyor. ilişkide ayrılmak çok kolay ama evlilikte sırtını dönüp gidemiyorsun. bir sürü yasal zorunluluk ve zımbırtı prosedürü var. her şey sizde başlayıp sizde bitiyor. kendinizi iyi tanıyın.

böyle çata çata rekabet içerir.
uzuv açacan, kelime çalacan, ona buna sataşacan...
avına usulca "hocam" diye diye yaklaşıp ürkütmeyecennnn