aslında neyin ne olduğunun belli olması

olmasın diye uğraştığım herşey oldu. olsun diye uğraştıklarımın ise hiçbiri olmadı.
40 yılı geçkin hayatımda maalesef gördüm ki, ben hiçbirşeyin kontrolünü elimde tutamamışım.
olan biten herşey sanki ben yokmuşum gibi, sanki ben hiç uğraşmıyormuşum gibi kendi kendine olmuş ve bitmiş.
üzücü elbet.
fakat neye yarar muhterem.
"o bizim kavuşmalarımız" gibi ahlarımız, vahlarımızda mahşere kaldı.
ahh!

aslında insanın sonunu getiren bir cümledir.

aslında neyin ne olduğu belli falan değil bir sürü iyi ihtimalden en boktan olanını kendimize çekiyoruz bence olan şey bu.