babaların garip huyları

geçen bir arkadaşım evimize geldi. çocuk eve gelir gelmez babam hemen “nerelisin?” diye sordu. tabii başladı bizim mesai. çocuk daha cümleyi bitirmeden, babam aynı şehirden birini buldu. “aaa bizim mehmet var orada, tanıyor musun?” diye başladı. tanımadığını söylese bile babam ısrar edip, “dur dur, ben şimdi arayayım” dedi hemen. telefonu açtı, başladı konuşmaya. arkadaşım neye uğradığını şaşırdı. o sırada utançtan yok olmak istediğim de oldu tabii.

zaten yapacağım herhangi bir konuşmayı bin farklı şekilde öğüt olarak bana aktarmasıdır. en garip huyu bu değildir ama bu da epey garip bir huyudur.

ben de baba olduğumdan yazacak o kadar çok şey var ki.... ölümlü dünya deyip boş veriyorum artık. düşünmemek en iyisi.

9 sayısına kafayı takmış olması. birçok garip huyu var ama 9’u takıntı haline getirdi. 23 filmindeki jim carrey gibi kafayı kırmasından korkuyorum.

her yerde ve her şekilde karşısına çıkıyor bu rakam. artık bizde de algıda seçicilik oldu. istanbul dışındaydı bugün eve geldi misal. tarih 9. ayın 9’u. tatile gidiyoruz mesela otel odamız 9 numara. ya da adam uçağa biniyor koltuk no:9. her yerde ya. bi de şey diyor “kızım bugün ayın kaçı?” 9’u baba diyorum, “yaa bak işte” diyor. ilginç bi insan babam.

ölmesi de garip bir huy olabilir. ölümünün henüz erken sayılabilecek bir yaşta olması mesela. bu hayata veda ettiği için arkasında garip bir şekilde kalmak gibi.

istanbul’a her geldiğinde navigasyonla bile yol kaçıran adam benim evimin yolunu bana tarif ediyor. * he bir de hâlâ arka sokaklar izliyor.

her sabah uyanır uyanmaz şarkı türkü söylemeye başlardı. geçenlerde sordum 70 yaşında hala aynıymış…*

kendisi araba kullanırken çukura girdiğinde belediyeye söverken, ben girdiğimde bana ehliyeti verene sövmesi.

ara sıra saçımı çekiyor. deli mi ne?!?!

aramızda geçen diyaloğu örnek vermek istiyorum müsaadenizle
"tık tık"
babam: aç mısın?/yemek yiyecek misin?
ben: hayır tokum.
- 2dk sonra "tık tık"
babam: gel beraber yiyelim. yer misin?
ben: hayır dedim ya babacım.
-2dk sonra "tık tık"
babam: yemeyeceğine emin misin?
ben: *tartışmaya yol açacak düzeyde olsa da aynı zamanda tok olduğumu net şekilde ifade eder şekilde bir açıklama yaparım, bağırarak*
babam: peki tamam babacım. (:))

sevdiğinden yapıyor evet ama yemin ederim sırf bundan tartışıyoruz. tartışma sırasında bağırdığım için sonrasında kendimi berbat hissediyorum, özür diliyorum ve sadece bir kez sormasını rica ediyorum ama asla yapmıyor.

22 yaşındayım o da 51 ve annem de 49.
gözlerimin önünde yaşlandıklarını görmek dünyanın en berbat şeyi.
üzülüyorum.