babanın karşısında bacak bacak üstüne atmak

bu yaşıma gelsem de yapamadığım hareket. aslında bir şey demez ama yine de utanırım yapamam.

bir uzvu diger uzvun üstüne atmak ilk ne zaman ayıp sayıldı acaba. mesela el el üstüne atmak da ayıp mı? saçma sapan şeyler.

bacağı indirene kadar babayla uzun süreli bakışlar olur.

(bkz: babiş)

"biz babamızın yanında ellerimizi dizimizin üstünden kaldıramazdık, sen saman çuvalı gibi yayılıyorsun" cümlesinin muhatabı olmaktır.

kimi ailelerde olan bir saygı göstergesi.

saygı, siz diye hitap etmekten ayrı, ileri ve bir noktada göreceli bir kavram.
ben babamın karşısında bacak bacak üstüne atarım, gerekirse yatarım. halamın oğlu babasıyla sigara içer, bira içer;ancak dayımın oğlu babasının yanında ağzını bile pek açmaz.

yetiştiriliş ve algı ile alakalı bir mevzu. tabii algı yetiştirilişi de etkiliyor. temel neden algı diyebiliriz. islamın anne baba kavramlarıyla yetiştirilen bireyler(?) saygıyı bacak bacak üstüne atmak/atmamak olarak tanımlayabilir;ancak daha serbest yetişen bir birey içinse saygı sadece sözlerle ifade edilir yada düşüncelerde hissedilir.

sonuç ve de tanım :aileler çocuklarını yetiştirirken belli ilkeleri, idealleri, tarzları dayatırlar. bu tarzlar saygı biçimi, yaşama biçimi vs. olarak açıklanabilir. bahsi geçen hede ise saygı biçimidir.


t:kişiden kişiye değişen bir saygı göstergesi.

genel olarak alt takımı sağlam olan erkekler bacak bacak üstüne atamaz.babamın yanında hiç bacak bacak üstüne atmadım çünkü böyle bir şeyi denemek aklımın ucundan bile geçmedi,kardeş insanların bazı tikleri vardır geleneklerde tikleşebilir zamanla mesela bende boşu boşuna açık ışık görmeye dayanamam ve açık bırakanı uyarırım,kimiside ağız şapırdatarak yemek yiyenlere dayanamaz vs. insanlar hoşlanmıyorsa ve sizde yapmazsanız ölmeyecekseniz yapmayın çevrenize saygı duyun bu kadar basit.

saygının sevginin şekle bürünmüş halleri.
gereksiz takıntılardır.
çevrene ana babana saygını göstermenin daha anlamlı yolları vardır.
mesela, insan gibi insan olmak.

kendi ayakları üzerinde duran, önce kendine sonra çevreye faydalı bir birey olmandan öte birşey istemez, beklemez ana baba senden.

bunu yap yeter, gerisi teferruat.

saygı kazanılmaz hak edilir diye düşünüyor olsam da sanırım toplumun büyük bir kısmı için bu saygı göstermeye yaran bir durum. alışkanlığım olmadığı için pek yaptığım bir hareket değil ama ortalama 25 senedir her halimi gördüğü için de babamın bir tepki vereceğini düşünmüyorum. göreceli bir durum.

sadece baba değil herhangi büyük biri bulunduğum ortama gelince yatar pozisyondaysam kalkarım bacak bacak üstüne atmam. benim için bunlar önemli detaylardır. ınsanlar arasında hiyerarşik bir düzen vardır. ben bu tip şeylerin bu düzeni hatırlattığını düşünüyorum.

babam hayatta muhatap alacağım son insandır. kendisi insan olsuna ondan sonra benim bacağıma karışsın. aptal herif sinirlendim yine

doğulu ailelerde asla yapılamayacak harekettir.

anlamsızca saygısızlığa yorulmuş eylem. hayır babamın yanında rahat olamayacağım da kimin yanında olacağım?

ilk kim bulmuş bu saçmalıkları dediğim şey.

saygısızca karşılanan ama saygısızlıkla hiç bir alakası olmayan hareket

benim yaptigim hareket. babam birsey demez. hatta bana ovguler yagdirir.

babaya göre saygısızlık, çocuğa göre meydan okumadır.

babamın fark etmeyeceği, etse de iplemeyeceği oturuştur. çünkü saygı göstergesi değildir oturuş, yatış.

benim ailemde asla önemi olmayan bir eylem. bacak bacak üstüne de atarım, koltuğa da uzanırım. babam böyle şeylere takılmaz çünkü saygı bacak bacak üstüne atmayıp baban yanındayken diken üstünde oturmakla ilgili olan bir şey değil. ailemin yanında rahat rahat oturamayacaksam, evimde rahat edemeyeceksem odamdan hiç çıkmam daha iyi.

tövbeler olsun bakan diye okudum iyi mi? süleyman soylu bizi ne paranoyalara sürükledin.