basılı madde şehveti

editör, kitapçı ve yazar william trag’ın editörden editörlük üzerine: editörlerin gerçekte ne yaptığına içeriden bir bakış isimli kitabında bahsi geçen ve bir editörün sahip olması gerektiğini iddia ettiği özelliktir.

yazar nitelikli bir editörün mutlaka okuması gerektiğini belirttikten sonra bu okuma eyleminin çocukluğunun ilk yıllarında başlamış olmasının zorunlu olduğunu da ifade eder. çocukluk yıllarından başlamayan bir okumanın gerçek bir alışkanlığa dönüşmesi ve okumaya geç başlayan bir insanın nitelikli bir okur olması imkansız değilse de oldukça zordur.

ve editör bu alışkanlığın yanı sıra basılı madde şehvetine de sahip olmalıdır, ki bu biyolojik, içgüdüsel ve entelektüel bir gerekliliktir. genlerinde böyle bir güdü olmayan insanın editör olması elbette mümkün olabilir ama iyi ve nitelikli bir editör olması ihtimal dahilinde değildir.

bir başka editör rick archbold editörü tanımlarken şöyle bir ifade kullanır:

“ editörlerin birkaç işlevi vardır; bunlar, yayınevinin boyutuna ve karmaşıklığına göre değişiklik gösterir. aralarında kitap projelerini yayımlama hakkı edinmek; ikincil hakları satmak; tanıtım ve pazarlama planları geliştirmek; kitap kapakları için metin yazmak; üretimi denetlemek; ve düzeltme okuması yapmak vardır. ve elbette editörlük etmek.”

yukarıdaki cümlelerde görev tanımı hiçbir şekilde net olarak belli olmayan bir meslek gruba dahil olan editörlerin basılı madde şehvetine sahip olmasının aslında ne kadar önemli olduğunu görüyoruz bence.

basılı olan maddeyi tüketmek için doymak bilmez bir iştah duymak, bu tür eserleri neredeyse cinsel bir istek gibi aruzlarla ve sonunda büyük bir hazla basılı maddeyi sindirmek bence sadece nitelikli editörler için değil nitelikli okurlar için de bir gerekliliktir.