bazı şeylerin hayalinin kendisinden güzel olması

ne kadar da doğrudur! bazen bilirsiniz hayalini kurduğunuz şeyi gün gelir de yaşarsanız şimdiki heyecanı hissetmeyeceğinizi. hayalden hayale de değişebilen bir durumdur ayrıca. bu hayallerin içimizi kıpır kıpır etmesi belirsizlikten midir acaba? büyünün bozulması mıdır bizi asıl korkutan? bir başka çeşidi de (bkz: yolculuğun gidilen yerden güzel olması)dır. bazen süreç sonuçtan daha anlamlıdır, daha değerlidir, daha elde edilesidir. eğer bir hayal bir gerçekten daha gerçekse bizim için, belki de yapılması gereken tek şey yolculuğun kendi kendine bitmesini beklemektir.

bir ahterbin ukdesidir.

"insanlar arzularına ulaşmayı değil sadece arzulamayı severler." gibi bir söze denk gelmiştim. arzulanan tüketilip arzu doyuma ulaşıyor.
peki bizim arzuya ulaşmamıza rağmen hâlâ kendini arzulatacak bir şey bulmamız imkansız mı?..

ne demişti ıv. murat; “bağdat’ı almanın hayalini kurmak, bağdat’ı almaktan daha mı güzeldi ne…”

göl değil göle giden yol güzel..

bazı şeylerin sadece olma ihtimalinin bile yetmesi. gerçekleşmesi şart değil ama akıldaki varlığı bile güzel. en az kendisi kadar yeterli.

elde etmesi mümkün olmayınca hayalini kurarım genelde.olsaydı ne güzel olurdu!

hayâli mi güzel gercegi mi buna karar vermem icin yasamam gerekirdi en güzellerini yasayamadım ki..

çünkü bazı şeylerin, bazı insanların kendisini yaşayınca hayal ettiğimiz kadar olmadığını anlarız

saçlarım öyle kuru ki parmaklarını kurtaramayabiliriz.

cok katildigim 1 baslik. mesela cocukken astronot olmayi hayal ederdim, buyudum, uzay teknisyeni oldum san marino'da. bazi seylerin hayali guzel, gercekte olamadigima da seviniyorum yani astronot. astronot fare, hassstronot ordan. evet.