beğeni alınca mutlu olan yazar

türkiye ile ilgili yazdığım tanımlarda beğeni alınca mutlu oluyorum.

onun dışında yazdıklarım beni de pek ilgilendirmiyor.

örneğin bu.

güzel bir duygu tabi ki.
beğeni alınca kim mutlu olmaz ki.

ben. zaten kim değil ki?

özellikle yeni kayıt olmuş biri diyebilir miyiz?

pek mikimde olan bir durum değildir. yazasım geldiği zaman bir iki bir şey yazar ve kenara çekilirim. işin aslı yazılanların çoğu çöp olduğu için sol frame'i bile kimi zaman açmam. açınca da dişe dokunur ilginç bir başlık varsa açar bakarım. oylama kısmına gelince, yok, vallaha yok. ota b*ka şuku mu verilir?

işte, sözlükte de fava fav, şukuya şuku davranışı geliştiği için mesafe koydum biraz. stratejik olarak sözlüğün gelişimi için faydalı olsa da kaliteli içeriğin içine eden bir durumdur bu.

tamamına yakını anket başlığından ve entry'lerinden oluşan bir sözlüğün bireyi olarak anketlere benim de iştirak ettiğim oluyor ama zevkli olsa da bunun sözlüğün geleceği ve devamlılığı için çok da uzun ömürlü olacağını düşünmemekteyim.

son olarak lütfen kimse şuku alamadığı ve okunmadığını düşündüğü için ağlamasın, komik oluyorsunuz.

benimdir. egomu tatmin edecek ne bir doğru düzgün ne instagramım ne de twitterım var.

birisi tarafından onaylanmayı çok seviyorum. ve beğeni almak da beni çok mutlu ediyor. :')

sanırım benim bu.

her beğeni yüzde ufak bir tebessüm etkisi yaratır, mutlu edecek basit şeylerin karşılığı adeta şimdi herkesi beğenme vakti..

çünkü karmam artıyor. karma demek kitap demek.

benim de dahil olduğum grup. okunuyor olduğunu bilmek inanılmaz keyifli. tabii bazı tanımlara gelen beğeni ; aferin lan mike haklısın, anlamında olduğu için daha da keyifli.

mutsuz olanı daha ilginç bence sonuçta köpeğin insanı ısırması değil, insanın köpeği ısırmasıdır asıl haber.

(bkz: nerede lütfen söyleyin)

yüzümde belli belirsiz bir tebessüm belirmiyor değil .

buyrun benim. *

beğeni almak için yazan yazar, istediğini veya içinden geçeni yazamaz.

herkesten değil lakin sevdiğimiz kişilerden gelen beğeni olunca yazdığımızın doğru olduğunu görüp, mutlu oluyoruz.

kırk yılda bir ciddi bir tanım girince böyle oluyor.

eksi oy olsa, eksiler yüzünden sinir krizi geçirecek yazardır.

anlık olarak kendisini çok iyi hisseden yazardır. normal şartlar altında da beğenilmek insanı mutlu eder, gururunu okşar ve iyi hissettirir. zaten sosyal medya bağımlılığı da buradan gelmiyor mu? paylaştığımız bir foto, yazdığımız bir post beğeni aldığında bizi mutlu edip tekrarına yöneltmiyor mu? eh burada da durum aynı işte. girdiğimiz entylerin amacı her ne kadar tarihe not düşmek de olsa, beğeni alınca ya da bir yazar tarafından takip edilmeye başlayınca hepimizi acayip mutlu ediyor.

prof dr. sinan canan'a göre insanlar nasıl gerçek hayatta övülmeyi, iltifatı, pohpohlanmayı nefsine uygun görüp seviyorsa, sanal platfotmlarda da beğeni sayısı, takipçi sayısı, şltşfatlar ile mutlu oluyor diyor. haksız değil sanırım çok az insan beğenilme arzusunu derinden yaşamıyordur. onlarda zaten sanalda bulunmazlar.

ben eksi alınca mutlu oluyorum.
beğeni alınca mutlu olan kim var beya?
üzgünüm şu an nick verin milleti mutlu edelim bari...