beklemek mecburiyeti

ahanda sana araf, insanlar buna sabır diyolar ben elden bi halt gelmemesi.

dayanması zordur. bekleyiş ne kadar uzarsa o iş o kadar çıkmazdadır.

o ne güzel öğretmendir, kafana vura vura öğretir.

öyle bir mecburiyet yoktur. kişi kendi belirler durumu.

beklenecek şeylerin sayısı her gün artıyor
ben küçükken hatırlıyorum bir tane yemek duası vardı ve duada şöyle bir şey deniliyordu 'artsın eksilmesin taşsın dökülmesin gerisi kesilmesin'
şimdi bu bereket demektir zaten de
ne bileyim
sanki de beklenecek şeylere eklemek gibi bir şeymiş de aynı zamanda
ne bileyim
sözlük bomboş idi ben de entry girdim=>böyle de düşünülebilir

beklemek gönül yarası
beklenti gözün tasasıdır salladım evet sözlük boş imiş ben de yazdım böyle de düşünülebilir.

edit: gözün değil gönül tasasıdır yanlış yazmışım hajshah.

senede bir, şanslıysak iki, kez gerçekleşen lise arkadaşlarımla buluşmamdan dönerken denk gelmemle gülümseten başlık.

her an her şeyi gönlümüzce elde etsek, beklediğimiz ve umduğumuz her şey birden bire oluverse memnuniyet eşiklerimiz yükselir ve tatmin olma reseptörlerimiz duyarsızlaşırdı. senede bir de çok az, bi en azından üç beş olsun istiyor insan o ayrı da; bu buluşmayı bu kadar tatlı kılan şey kolay elde edilemiyor olması. tek düzeliğin değersizleşmesi var. sistem böyle kodlu.

"acı çekmeden mutlu olunmaz. mutlu olabilmek için bedel ödemeliyim" alaturkalığı da değil kastettiğim şey.
beklemenin de bir tadı var, sabrın acı tatlı bir aroması. kavuşmayı kavuşmak yapan şey ayrılığın mevcudiyeti. beklemek mecburiyeti yaşamanın özünde var. ne var olanın ne de olmayanın sonsuzluğu mümkün değil. döngülerden döngülere.