beslenme çantasında duran peçeteye sarılı tost

peçetesi biraz nemli kendisi ise gayet yumuşak ve peynirli olan tostumuzdur. beslenme saatini bekler.

bekledikçe peçeteyle bütünleşen tosttur. peçeteli tost da diyebiliriz.

yemek yeme konusunda doğuştan isteksizim. çok doktorlara, hocalara, hacılara götürmüşler, bu çocuk yemek yemiyor diye. güzel annem, her sabah tostumu hazırlar çantama koyardı, ilkokul 4; sınıfta bir koku var dedi öğretmenimiz, benim çantayı bir açtılar, günlerdir biriktirilen tostlar... ulan bari giderken çöpe at. zekiyim diye övünürüm birde.
dip: hala ölmeyecek kadar yerim.

okul çıkışı geri getirilip evde yendiğinde daha lezzetli olan tosttur.

10 tenefüsünde kan şekeri yerlerde gezinirken dünyanın en lezzetli tostudur. gene de şimdi düşününce ne gerek vardı diyorum.

bi zaman sonra peçetenin sarılı olma vasfı ortadan kalkar ve tostla bir bütün haline gelir. tostun kenarlarından taşan erimiş kaşar peyniriyle birbirlerine karışırlar. bi de beslenme çantası içindeki o plastikimsi koku siner peçeteye. her ısırık aldığında beslenme çantasındaki spiderman'den bi parça kopartırsın adeta.