bir defa aldattık diye hemen terk eden sevgili

x kişi ile birlikte mutlu mesut geçindiğini zannederken bir bakışa kemeri açılmış, ona ilgi duymuş, kendinden geçmiş, rüyalarında sadece onu görür olmuş, gündüz düşlerini sadece o gerçekleştirebilir diye inanmış kişidir.

ama toplumun ahlak kuralları var. biriyle birlikte iken başkasını düşünemezsin, aklını kurcalayamaz; at gözlüğü takıp tek bir yöne bakman gerekir zira bu seni namuslu kılar. fark edilirsen pis kız, kaka kız, hafif kız olursun.

sen de gider x'i terk edersin.

bir bakışa seni mest eden kişiye kavuşmak için toplum nazarında bir engel kalmamıştır artık önünde. gizli gizli aşk, ihtiras ve şehvet dolu bir kaç gece sonra x'i aslında çok sevdiğini ve çok özlediğini fark edersin, düşersin yollara ne olur bana geri dön diye.

bre arkadaş, ahlak bekçilerinin ağzına sakız olmayacağım diye kendini niye parçaladın bu kadar? en başta söyleseydin sevgilim ben biriyle sevişeceğim seni sonra ararım diye olsun bitseydi. ne bu dram, bu ızdırap.

toplum kurallarına uyacağım diye dönme dolap olacağına gönlünün insanı ol. hadi bağalım.

bir duruşu vardır, kendine saygısı.

kınım kınım kınıyorum onu güzel kardeşim. alt tarafı sevişmişiniz öpüşmüşünüz büyütülecek ne var dimi halbuki? insanız hata yaparız, affetmesini de bilmeliyiz. açık ve net.

misal benim kocam gidip başkasıyla sevişebilir, özgürlüğüne müdahale etmem bana ne? hiç yani.

bir defa aldattınız diye terk eden kişi. 2 ya da daha fazla kez aldatırsanız terk etmez. deneyin, göreceksiniz*.

ayıp etmiştir*

beni bizim yatağımızda başka bir kadınla bastın ve seni aldattığımı düşündün öyle mi??

halbuki trenin vagon haline gelmesini beklemeliydi.
ayıp eden sevgilidir.

(bkz: bir defa terk ettik diye hemen bozulan sevgili)

kesinlikle yanlış yapmıştır iki defa daha aldatmanızı beklemeliydi!

aldatmak hakikaten affedilir bir hata değil. aldatılan kişi ister istemez kendini yetersiz hissediyor. bir insana bunu hissettirecek kadar alçalmamak gerekiyor. ilişkilerimizi biz; "gelin olmuş gidiyorumdur" kafasında yaşıyoruz. ihtimalleri umursamıyoruz pek. haliyle çok fazla yatırım yapıyoruz muhatabımıza. ben naçizane birini seviyor olmanın onun bütün ayıplarını görmezden gelmek hatasına beni sürüklediğini fark edip buradan çok zor çark eden biriydim. narsizmim bu boyuttaydı. "ben seviyorsam vardır bi bildiğim" diyordum. hiç aldatılmadım ama berbat şeyler yaşadım. aldatılmakla suçlandım örneğin.

bunlar seçimlerimiz. üzülmemek için bazı şeyleri kabulleniyoruz. üzerini örtüyoruz. görmezden geliyoruz. aşk güzel tabii ama insanı bu kadar düşüren başka bir duygu var mıdır? hakikaten bi düşün rica ederim. asla yapmayacağın biçok şeyi mantıklı kılıyor gözünde. insan onurunu ayaklar altına alan bir duygu bu. çok yoğun ve boş. muhakkak bitiyor. muhakkak bitecek.

aldatmak da affedildiği zaman tekrarı olabilecek bir ayıp. daha gizli daha seyrek yapar ama yine yapar. ben affetmezdim. büyük konuşmayayım, tutulurum birine, gözlerim kör olur aşkından affederim ama allah düşürmesin bu hallere kimseyi.

bir kere aldatılmayı bırak, açıkçası yan gözle ya da şehvetle bile birine bakabilen birini sevemem. eskisi kadar yoğun sevemem ya da. biri için alternatiflerden biri olmayı egom kaldırmaz. aşıksam da kaldırmaz. kendimi biliyorum. ya o alternatiflerden çıkarım ya da muhatabımı benden vazgeçemeyecek hale getiririm. bu da zaman kaybı. değmez. kalpten söylüyorum bunu değmez. çok çabalıyorsunuz, el yordamıyla düzeltmeye çalışıyorsunuz ve diğer bütün ihtimalleri, diğer bütün kişileri görmezden geliyorsunuz günün sonunda üç dört senelik boş ilişkilerden enkaz altında kalarak zar zor çıkıyorsunuz. hiçbir sonuç alınamıyor.

sevgi aldatmayı kurtarmaz. sevgi, sevgiyle çözülebilecek şeylerin kurtarıcısıdır. ihanet başka bir kategori. bunu söylemek benim için zor ama öyle. eskiden garipsediğim ne varsa sınav mıdır nedir yaşıyorum. yaşadım da. o yüzden hatayı affedin hatadır. bir vazodur kırılır. yenisini alırsın. ağzından bir laf çıkar incinirsin hemen iyileşir orası güzel şeyler de söylemiştir sana. kötünün etkisi hemen geçer. ilgilenemiyordur meşguldür kafası karışmıştır hepsine tamam. tamam değil ama tamam. hepsini kalpten kabul edebilirsin. önce olmaz ama sonra edersin. sen de yaşarsın bu dönemleri. ama aldatmak hayır. benden başka birine dokunmasını, benden başka birine sarılmasını, benden başka birine sadece benim olması gereken şeyleri sunmasını kabullenemem sanırım. sen beni aldattığında benim sende özel kıldığım şeyi özel olmayan birine sunarak dolaylı yoldan beni ve benim sende temsil ettiğim her şeyi sabote ediyorsun. benim seni sevdiğim bütün sebepleri, ötekine kolayca sunarak bendeki çaba ve emeği değersizleştiriyorsun. benim varlığımla hak edişimle, sendeki izimle sende hiçbir anlamı olmayan ve olamayacak olan bir ötekiyi eşitliyorsun. bir kral her şeyden önce kraldır. sonradan kral olsa bile artık her şeyden önce kraldır. bu özelliği onda baskın gelmiştir bunu kaybetmek istemez. insan bile değildir artık kraldır. benim eşsizliğimin sende yansıyan tarafını böyle ayaklar altına alabilmek hangi saikle olursa olsun büyük bir ayıp. kar zarar hesabı yapamamak büyük bir lanet. ne haz ne de küçük hesaplar günü kurtarmaz. insan hep büyük bir hedefe yürümek ister. yoldaki küçük engellerde bile sendeleyen, düşünce düştüğü yerde asırlarca kalan bir ruhun açıkçası ayağına göre değil bu yol.

aldatıyorsan beni aldattığın kişiye layıksın. seven insan çok çabuk kandırılır. ne var onu kandırmakta? zaten inanmaya çok hazır bir kalple yanında duruyor. buradaki kolaylık masumlukla iç içe. diğer kolaylıkların muhakkak bir pisliği var.

aldatan affedilmeli mi? hayır. ama aldattığı kişiye mahkum edilerek muhakkak cezalandırılmalı. pespaye bir tipi tahta oturtsan bağdaş kurar. tahtın ağırlığını kaldıramaz. saçmalar. o yüzden affetmek gibi bir yüksek çabayı daha mühim meselelerde vermek gerekiyor.

ayıp eden kişi. bunun beşe kadar yolu var. önce beşinciyi bir gör ondan sonra uyar bir önce devam ederse terk edersin.