bir insanın ağlama hakkını kısıtlamak

çocuklara çok yapılan olay. sarilmak yerine sertçe aglama demek, aglarsan sunu bunu yapamazsin/yapmam demek... sonra o cocuklar buyudugunde sorunlu insanlar oluyorlar. aglamayi zayiflik olarak goren insanlar oluyorlar. kisilik bozuklugu sahibi oluyorlar.

sadece cocuklara karsi degil, yetiskinler de birbirlerine bunu yapiyorlar. hatta bazen aglayan insana tokat atildigi, bagirildigi oluyor. halbuki yapilacak tek sey bu aglama olayi kronik degilse yanina oturup o kisiye sarilmaktir.

ağlayan bir insanı zayıf olarak görmek galiba toplumsal zihiniyet eksikliğinden kaynaklanıyor. ağlamak gülmek kadar normal bir durumdur ama toplumsal algı bunu aksini iddia eder . neymiş efendim ağlama , ağlamaktan harab oldun , falan filan. bir bırakın da ağlasın içindeki acı, huzursuzluk, sinir göz yaşlarıyla aksın. bir de toplum ruh sağlığı merkezlerine ihtiyacın varlığını sağlık bakanlığı biliyor mudur? ruh sağlığını korumak bu ülkede çok zor sayın bakan.

ağlarken sarılmaya yeltenenlere bende bi ayar oluyorum.