bir sevgi gösterisi olarak ıspanak yıkayan kadın

kalbini fethetmek istediği insana bir başka yönünü gösteren fedakar kadındır.

çok da iyi bilirsiniz ki ıspanak denen bitki toprağın içinden yükselirken ne kadar toprak, taş, kum, çamur, gübre var ise bünyesinde toplayarak bir böbrek dinamitine dönüşür. özellikle dışarıda yemek yer iken akılları bir soru meşgul eder; bu lüks görünümlü esnaf lokantasındaki aşçı benim böbreklerimi ne kadar umursuyor da ıspanakları beyaz sirkede bekletip emek emek yapraklara ayırıp teker teker onları yıkıyor, çamurlarını akıtıyor...

sarımsaklı yoğurt ile birleştiğinde bir şölene dönüşen ıspanağın her bir yaprağı özen istiyor, inceleme bekliyor, gerekirse tekrar tekrar kontrol talep ediyor.

tüm bunları bir araya getirdiğinizde en basitinden bir iki kilo ıspanağı temizlemek nereden baksan çeşme başında bir saati aşkın süre harcamak demek.

tüm bu atraksiyonu göz önüne aldığımızda sormak isterim sözlükçü güzel kadınlara ve sözlükçü güzel kadınların peşinde koşturan sözlükçü erkeklere; tencere yemeği denince tüm bu karmaşık ilişkiler içinde huzuru ve aşkı sembolize edecek olan şey biricik ıspanak yemeği ve tüm ilgisi ve empatisiyle o ıspanak yemeğini hazırlayan güzel kadın değil midir?

netice itibariyle ıspanak yıkamak, sevgi göstergesidir.

kolay mı be! suda beklet. bir sefer yıka. suda beklet bir sefer daha yıka. suda beklet....
sabır işidir.
sabır sevgi midir?
ayh bilemedim şimdi.

çok ince bir çoğu için boşa. bunu anlamak için en az bir kilo ıspanak yıkamak şartı aranmalı.