bir şiir olsam

sessiz gemi , olurdum.

(bkz: doruklara sevdalandım)

mesela bir şiir olsam ilk kelimem 'umut' olurdu!

içlerindeki karanlığa rağmen içimdeki umudu hiç kaybetmemiş olmamı konu alırdı belki bu şiir kim bilir?
insanlara biraz küs, insanlardan biraz umutlu...

mesela ben bir şarkı olsam hayat 'bayram' olur,
yarınlar 'huzur' olurdu..

ben bir kitap olsam önsözüm 'sevgi' olurdu!
korkarak, çekinerekte olsa sevmenin kutsallığından bahseder. tüm sevişlerin önce kendini sevmekten geçtiğini anlatırdım...

beni en iyi anlatan kelime 'yalnızlık'olsa da
ben inatla önce 'umudu' rehber ederdim kendime!

kalabalıklar içinde bile yalnız kalan bir insan olarak umuttan vazgeçmez;
umut okur,
umut yazar,
umut söyler,
umut dinler,
umut bakar,
umut görürdüm...

umudu yoksa bir insanın ruhu ölmüştür...
dününüze, bugününüze, yarınınıza, geleceğinize, sevdiklerinize, sevenlerinize umut bulaştırın.
umut umut bakın...

umutla kalın...

sevgiler...