bir yazar tanım girmeyi neden bırakır sorusu

boşluğa yazıyormuş gibi hissediyordur.
ne kadar uzatırsa tanımı o kadar az okunduğunu hissettiği ve bildiği içindir belki de.
üst üste bildirimler geldiğinde ve kontrol edince aslında hiçbir tanımın okunmadığını görüp hevesi kırılıyordur belki de.
belki de bıkmıştır yazmaktan. artık öylesine okumaya karar vermiştir.
hayat girmiştir belki araya.
bilemezsin. bilemeyiz. herkese özel. her kişinin hayatının özel olduğu gerçegi gibi.
yazmak bu kimine göre akıp gidiyor kimine göre akıp gidemiyor, doğru kelimeler bulunamıyor.

sıkılmıştır.

sevgili yapmış amacına ulaşmıştır.

bel altı başlıkların yanında esamesi okunmayacak güncel ve düzgün içerikli başlıklara rağbet olmaması bunda etken olabilir. sözüm sözlükten dışarı...

her insanın sorunlarla mücadele etme şekli aynı değil. örneğin bazı insanların morali bozuk olduğunda iştahı kesilir bazıları da kendini yemeğe verir.

kimi neşeli olduğunda yazma isteği ile dolar kimi de daha mutsuzken. ben genelde sıkıntılı olduğum zamanlarda yazıyorum mesela.

psikolojik anlamda daha kendime dönük olduğum zamanlarda hesabımı askıya alıp bir süre sözlükte yazmaya ara verdiğim de olmuştur ama 30 yıldır yazmayı bıraktığım bir zaman olduğunu hatırlamıyorum.

herkesin bir düşünme ve problem çözme yöntemi var. benim ki yazmak. örneğin bir konuda nasıl hissettiğimi yazarım. sonra yazdığımı okurum. doğru kelimeler mi seçmişim bakarım. yazdığımı düzeltmem ama eğer yazdığım bana abartı geliyorsa bu benim gerçek duygularımı daha kolay fark etmeme imkan veriyor.

“herkes kızabilir, bu kolaydır. ancak doğru insana, doğru ölçüde, doğru zamanda, doğru nedenle ve doğru şekilde kızmak, işte bu kolay değildir.” aristo.

sevmenin ve mutlu olmanın ölçülü olmasına gerek yok ama öfke kontrol edilmesi gereken bir duygu. dış dünyada sonuç doğuracak bir olaya sebep olması da var ama sebep olmasa da öfke sizi eritiyor. sürekli yüksek kalp atışı vs derken hasta oluyorsunuz.

uludağ leşleri ortamın içine ettiği için. stalin için kavga edilirdi burada. şimdi başlıklar hep aynı. şöyle erkek böyle kadın başlıklarından başka bir şey yok artık.