bireyselleşmenin artması

toplumda kötü olarak gösterilen ama bence aslında çok iyi olan durum. insan birey olduğunun farkına varıp bireyselliği ile barıştığında ve ben kelimesinin sadece bencilliği temsil etmediğini anladığında biraz daha büyüyor, olgunlaşıyor. çünkü dışa bağımlılığı azalıyor, başkalarının etkisinden çıkıyor.

ben bireyselleşmenin arttığını düşünenlerden değilim aksine sosyal medyanın ters bir etki yaptığını düşünüyorum.

insanların çoğu sosyal medyada gördüğü bir haberi okuyup anlayıp kendi düşüncesini ortaya koymuyor. aksine yapılan yorumlara bakıp yorumlara benzer bir yorum yapmayı tercih ediyor.

ünlü olma hadisesi sayısı sosyal medya üzerinden görünür olma durumu nedeniyle kapsamı epeyce genişleyen bir olgu haline geldi.

belli bir yaş grubu için rol model olarak görülen bu insanlar gibi olma düşüncesi insanları birbirine benzer hale getiriyor.

eskiden kitap okuyan ve okuduğunu anlamaya çalışan insanlar kitapları konuştuğu bir arkadaş grubu olduğunda daha bireyselleşmiş yorumlamaya gidebiliyordu.

bugün bir kitabı okumadan anlamadan sadece bir yerin altını çizip fotoğrafını paylaşıp entelektüel biri imajı vermek söz konusu olduğu için gerçekten okumaya anlamaya verilen değer de azaldı.

sistem olarak bakarsak ne kadar çok aynı düşünür ne kadar çok tek tip insan olursak sistem tarafından alışveriş yapmaya yönlendirilmemiz de o kadar kolay oluyor.

basit bir örnek vereyim. bir gömlek üretiyorsanız ve ürettiğiniz gömleklerin % 90’ını moda olan renklerde üretilenlerden satılıyorsa siz o kumaştan veya o kumaş boyasından yüksek alım yaparsanız daha çok aldığınız için daha ucuza alıyorsunuz.

aynı kesim ürün için üretim bandınız daha seri şekilde üretim yapabiliyor. kitle üretimi yapmak daha ucuza geliyor ama herkes aynı şeyi giydiğinde insanlara bunu satabilmek için moda ya uygun giyinen insanların nasıl farklı nasıl biricik / bireysel olduğunu vaaz eden reklamlara bütçe ayırmanız gerekiyor.

bu reklam sürekli farklı olanı dışlıyor. belli bir dünya görüşünde veya sosyal statüde olup o cenaha uygun satın alma kalıplarını benimsememe imkanınız yok gibi.

plaza çalışanı olup kahve zincirinden kahve almanız sanki allah’ın emri gibi algılanır duruma gelmiş. belli marka belli model telefon ve bilgisayar kullanan , belli arabalara binen belli semtlerde oturmak isteyen bir grup , sözde aşırı bireysel ama gerçekte birbirinin kopyası insanlar var.

düşünüldüğü kadar kötü değil bence. birey gibi hissettirilmeden yetiştirildiğimiz için, topluma uymak konusunda zorlandığımız için kötü geliyor.

insanoğlu olarak kedi türüne evriliyoruz. bence ciddi bir başarı öyküsü.
aferin bize.

bana kalırsa bir tepki. toplumsallaşmaya, sürü halinde hareket etmiş olmaya yönelik bir öfke. hani zamanında birisini çok seversiniz ve kandırıldığınızı öğrendikten sonra yoğun bir öfke duyar, kimseyle ilişki yaşamamaya karar verisiniz ya? işte tam olarak aynı.

bir türlü bilinçlenemedik. tepkilerle yaşıyoruz. bireyselleşirken bile tepkisel davranış gösteriyoruz.

halbuki olması gereken, topluma uyumlu bir birey olmayı başarabilmek. bireyselleşme adı altında yalnızlaşmak değil.

teknolojinin negatif getirilerinden birisidir. bağımlılık arttıkça kişiler yalnızlaşmaya, betonlar arttıkça kişiler sadece fiyata bakacaklar komşuya değil. insanların sosyalleşecekleri alanlar azalıyor.

medeni insan olmak yolundaki en büyük adımdır. yeterince bireyselleşebilmiş insan toplumsallaşmanın da önemini ve sınırlarını takdir eder.
lakin başlığın tersine bizim ülkede artmayandır. bizimkiler tek başına hiç bir şey yapamaz. yapanı da kınar, köstek olur. çünkü mutlaka bir bilene sorulması, fikir alınması, yönlendirilmesi gerekir. son yıllarda cemaatlerin ne kadar yükseldiğini bir kenara bırakıp sadece memleket derneklerinin sayısına bakmak bile ne kadar bireselleşen bir toplum olduğumuz hakkında fikir verecektir.

üzgünüm ama cemiyetten cemaate doğru gidiyoruz.

türkiye'de bireyselleşme yerine tek tipleşmenin çok hızlı bir şekilde arttığını düşünüyorum.
maalesef toplum olmak belli bir bilinç ve eğitim gerektiriyor.

ne demek istediğimi merak edenler cemiyet ile cemaatin farklarına bakıversinler bir zahmet.

evet sonrasında da niye yalnızız diye ağlıyorlar..

varoluşçuluk ve türkiye üzerine:

yaz mevsimini tamamen bireysel olan aktivitelerle atlatmış vaziyetteyim. günlerim, yeni bir film hazırlığında olan nuri bilge ceylan misali toplumu gözlemlemekle geçti. bazen toplu taşımada, bazen bir kafede, bazen markette kasa sırasında veya bir sinema salonunda çevremdeki insanların hâl ve hareketlerini incelemek, yanımda yöremde sohbet eden insanların konuşmalarına kulak kabartmak en büyük eğlencelerim arasındaydı.

evimdeki televizyonu kaldırdığım, güncel olayları da takip etmediğim için kendimi jean paul sartre gibi hissediyordum. ne zaman bir sorunla karşılaşsam hemen salağa yatıyordum, "ama bana 'var' dendi." diyordum.

gelin görün ki bir türlü bireysel acılarıma, şahsi meselelerime yoğunlaşamadım. bu ülkede ne yaparsanız yapın bireyselleşemiyorsunuz. toplum, bir şekilde gelip sizi buluyor. bu kadar yokluk içinde var'lığınıza odaklanamıyorsunuz. tam karar veriyorum, toplum ne yaparsa yapsın bireysel olarak tepkimi koyacağım ve bu tepkim zamanla kar topu etkisi yapıp toplumu değiştirecek diyorum ama hiç de öyle olmadığını anında görüyorum.

öyle bir an düşünün ki o an bildiğiniz en erdemlice olan, bir insanın toplumdaki yeri bakımından en akıllıca, en doğru hareketi yapın, en güzel sözü söyleyin fark etmez. bizim toplumda bu hareketin yorumu " ne diyor bu mal" şeklinde olacaktır.

ezcümle bizim toplumumuz cahildir, kabadır, ruh hastasıdır, mamafih bireyimizin de g*tü kalkıktır. bizden ne albert camus çıkar ne de sartre... bizden serdar ortaç'lar, kenan doğulu'lar, hande yener'ler çıkar ancak...

insan boş yere felsefe yapmayı ne çok seviyor di mi,

hanny, baktığın zaman.

sistem ne istiyorsa biz onu yapıyoruz. son yıllarda devamlı bize empoze edilen şey, sen değerlisin. önce kendine değer verecek, saygı duyacaksın, sonra başkalarına. negatif olan hiçbir şeyi yanına zinhar yaklaştırmayacaksın. yeni moda bu. yeni öğretilerimiz bunlar. bunu da biz keşfetmedik. önümüze koydular aldık. sistem yazıyor, biz kuklalar oynuyoruz.