bizi ne birleştirir sorusu

dünden beri düşünüp cevap bulamadığım soru. sadece evrensel olarak değil, ülkesel boyutta da bir cevabım yok

aynı yerden kırılmadıkça birleşemeyiz. ortak acılar bile çoğu zaman eşit dağılmaz. birinin travması, diğerinin geçim derdine denk düşmez. ha ırk, sınıf, inanç gibi yapısal farklara hiç girmiyorum bile; çünkü zaten baştan oyun dışı bırakılmışların “birlik” kelimesiyle işi olmaz.

cevabı gökçeklerin yargılanması olan sorudur.

bizi acı birleştiriyor, maalesef.

slav ırkı biz erkekleri birleştiriyo mesela.
hepimiz aynı fikirdeyiz.

bizi ayırmaya çalışanlar olmadıkça biz zaten birleşiriz, bizim doğamız bu yani ülke olarak yüzyıllardır hep beraber "bir olarak" yaşıyoruz, son yıllarda kutuplaştırma için bu kadar çok çaba harcanması da bu yüzden.

vatan,millet ve bayrak üçlüsü

iki komponentli yapıştırıcı.

(bkz: kolektif cinnet)


şöyle, 4:35'deki gibi

seks hem mecazen hem fiilen

insanların birleşmeye gönlü olmadığı sürece cevabı hiçbir şey olan soru.

acı birleştirir diyenler var ama (bkz: 6 şubat 2023 gaziantep-kahramanmaraş depremleri) bile birleştiremedi bizi. depremzedeler enkazın yanında cellatları akp için kutlama yaptılar seçim sonunda. kimse çadır satan akp'nin kızılay'ını yada vatandaşlara yardım etsin diye askeri göndermeyen saraylıyı protesto etmedi. kurbanlar, enkaz altından ailelerine internet aracılığıyla ulaşırken interneti kesen canavarları kimse protesto etmedi. aradan 26 ay geçti, kimse hala enkaz kaldıramamış, afetzedelere insani yaşam şartları sunamamış, aksine hala afetzedeleri mağdur eden kararlar alan hükümeti protesto etmedi.

insanlar kendi ailesi depremde ölmüş bile olsa, pkk'lı terörist sempatizanı tarikatlarla iş tutan hırsız cumhur ittifakını destekliyorlar hala. hatta tayyip sokağa çıkın dese, pkk'lılarla, tarikatçılarla, hizbullah'la, liboşlarla, komünistlerle aynı safta durarak kafir dedikleri atatürkçü türklere işkence edip öldürmekten çekinmezler. arkanızı kollayın, kimseye size göstermeyecekleri insanlığı göstermeyin.

bu sorunun cevabı vatandaşların alanı değil. mevcut siyaset ve partiler de buna cevap veremez. herkes kendi kitlesinin peşinde. ortak değerimiz dediğimiz, sandığımız şeyler herkesin ortak değeri değil. aslında konu ekonomi de değil. bizde bir tuhaflık, eksiklik, hafıza kaybı var. neyde ayrıldık ki birleşmemiz gerekiyordu?

mesela cumhuriyetin kuruluşuna kadar gidip ilk biz nerede ayrıştık sorusuna cevap arayarak başlayabilirsiniz. hatta biraz daha geriye gidip milad olarak 1909 u da alabilirsiniz. enteresan bir tarihtir.

aslında bu tamamen sözelcilerin alanı sosyologlar, tarihçiler ve siyaset bilimciler sahaya iner çok zor ama mümkün mertebe ideolojiden arınmış şekilde ve en az yorumla bu soruya cevap ararlar ve bir reçete yazarlar. o reçetenin kabulü ve uygulanması için hafif bir iç savaş yaşamamız gerekir ve bunun yerine bize yakışanı yaparız gittiği yere kadar gitsin elleme iyi böyle deriz. bazı sorular sorulmamalı oluruna bırakılmalı.

metrobüs kuyruğu

sevgi birleştirir ve yine sevgi ayırır. çünkü nefret sevgiden doğar. sevgiye doymayan nefretle beslenir. ince bir kırbaç gibi kimini şevke getirir kimini incitir sevgi. amma velakin insan biraz arınırsa sitem etmez sever geçer. karşılıklı sever karşılıksız sever, sevilmeden sevmek elbet zor iş. beceremeyen kırıp dökmesin. kinle beslenmesin. herkes her gönle giremez. bir şarkı var. sözlerini aşık hüdai yazmış. çok sevdiğim bir şarkı.
gönül çalamazsan aşkın sazını
ne perdeye dokun ne teli incit
eğer çekemezsen gül'ün nazını
ne dikene dokun ne gül'ü incit
meyvesiz ağacı sallama boşa
ne yaprağın dök ne dalı incit
sevda sahrasında mecnun değilsen
ne leyla'yı çağır ne çölü incit
diye gider. güzel sözler anlayana. kıskanmak, kin duymak insana zarardan başka bir şey veremez.

biz dediysek zaten bizden bahsediyoruzdur. birleşmenin lüzumu yoktur. bizden olmayanlarla ilgili sorunlar apayrı bir başlığa aittir.

bundan 100 yıl önce çanakkale savaşında insanların motivasyonu neydi? onları birleştiren neydi? şimdi o insanların inancına ağız dolusu sövüyorsunuz, kanser falan diyorsunuz. bu ülkeyi kurtaran insanların, kurtarma motivasyonuna kanser diyorsunuz yav. şu halde siz kiminle nasıl birleşeceksiniz?