bu eylemsizlik neden sorunsalı

evini, umutlarını, hayallerini, hayatlarını kaybetmiş insanlara çay fırlatılıyor, oyuncak atılıyor ama biz bunların karşısında tek bir eylem içinde değiliz.

rantları biliyoruz, herşey gözümüzün önünde yapılıyor ama bunlara karşı herhangi bir duruş halinde değiliz.

kadınlar öldürülüyor, çocuklara tecavüz ediliyor, hayvanlara tecavüz ediliyor ve bir takım kimseler bunu bile meşrulaştırmaya çalışıyor fakat tüm bunlar karşısında umutlarını yitiren, artık bu ülkeden göçüp gitmeyi hedef haline getirmiş aklı selim insanlar hiçbir hareketlilik halinde değiliz.

bugün "telefoninııı chkar yeeenim" diyen, "gaz yağı alamadıhhhkkk" diye bağıran dayılara "zamanında niye sessiz kaldınız, neden sokaklarda olanlarla omuz omuza değildiniz, neden koyun gibi boyun eydiniz?" dediğimiz o aslında ölmüşlerden ne farkımız kaldı?

bütün bu olanlar için artık kendimi ve sizleri suçlamaya başladım dostlar. birileri kafamızı yere bastırdı ve biz elinde çekirdek çitleyen mahalle teyzeleri gibi sağda solda dedikodu yapmaktan başka hiçbir şey yapmıyoruz.

'farkında olmamamız' diyerek yarı kendimizi avutma şeklinde cevap vererek başlamak istiyorum.

'bu kadar olmaz' diyebileceğimiz ne varsa bunu yapabilecek yüzsüzlüğe ulaştılar,
yaptıklarına ses çıkarmadıkça ,yalanlarına göz yumdukça bunları bize kabul ettirebileceklerini inanmalarının,
'silivri soğuktur' gibi saçma sapan sözlerin korku egemenliğini kılmak için oluşturulduğunun,
hesap soranın biz olmamız gerektiğinin ve bu gücün elimizden alınamaz olduğunun,
en kötüsü belki de yarınlarımızın yapmadıklarımız için bizden hesap soracağının farkında olmamamızdandır.

'ne yapabilirim' sorusunun kendime sorduğumda içime bir irkilme düşüyor.yaptıklarım hakkım olsada bir sabah ansızın kapım polis tarafından kırılarak beni alacaklar fikri aklıma düşüyor.
karşı çıkmaya başlayınca olacaklardan korkuyorum.kendi adıma korktuklarımdan daha fazla masumlara olacaklardan korkuyorum.duymuyor muyuz silahlanma çalışmalarını?ne kadar insan dışı mahlukatlar olduklarını,dini dahi amaçları için hiç çekinmeyecek olmalarını,fişleyip toplumun hedefi haline getirdiklerini...

silkelenmemiz lazım.kendimiz için değilse hesap vereceklerimiz için.birbirimize destek olmamız, bu yalan çukurlarından birbirimizi çıkarmamız,gözümüzü açmamız lazım.

nasıl hareket etmemiz gerektiğini bilmiyoruz..

oy alıyorlar milletimiz bunu istiyor.

naziler komünistler için geldiğinde sesimi çıkarmadım; çünkü komünist değildim.
sosyal demokratları içeri tıktıklarında sesimi çıkarmadım; çünkü sosyal demokrat değildim.
sonra sendikacılar için geldiler, bir şey söylemedim; çünkü sendikacı değildim.
sonra yahudiler için geldiler, sesimi çıkarmadım, çünkü yahudi değildim.
benim için geldiklerinde, sesini çıkaracak kimse kalmamıştı.

emil gustav friedrich martin niemöller alman bir ilahiyatçı. ve yukarıda alıntıladığım cümlesi de bu eylemsizliği çok güzel açıklıyor.

rize’nin ikizdere ilçesindeki taş ocağı çalışmalarına karşı yapışan eylemlerde bir adam şöyle bir cümle kurdu: bu ilçe %85 sana oy vermiştir, bize neden yaptın bunu? aklımda kaldığı kadarıyla alıntı yaptığım bu cümle insanların kendinlerinden uzaktaki haksızlıklara kör olduğunu gösteriyor aslında. başkalarına yapılsın ama biz zaten aynı taraftayız diyen insanlar bu eylemsizliğin sorumlusudur.

çünkü fizik. durmakta olanlar durmaya devam ediyor.

muhalefetin yaptığı her eylemin, akp tabanını konsolide ettiğini defalarca görmemizden ötürü diyerek katkıda bulunacağım sorunsaldır. bknz cumhuriyet mitingleri, bakınız gezi olayları…

muhalif kesimin, muhalefet yaparken başına bela açan bir takım problemleri de var:
1- aslında hiç ihtiyaç yokken yalan veya iftira, en hafifi olayları kabartma hilelerine başvurabilmesi
2- muhalefetin içinde akp tabanının nefret ettiği birçok fraksiyonun bulunması ve bunların eylemlerde hemen öne çıkması

hal böyle olunca, bir hareketlenme başladığı anda akp tabanı konsolide oluyor. bu davranış patterni bizi yıldırdı diye düşünüyorum.

bakın bizim insanımızdaki sürü psikolojisi, sürüye ait olma ve sürü liderini koruma motivasyonunu asla hafife almayın. akpnin iktidar öyküsü bununla bezelidir. eğer insanlar sürülerinin tehlikede olduğunu hissederlerse konsolide olacaklar yine, ancak kendilerini güvende hissederlerse sürüden ayrılanlar çok olacak.

en basiti;

muharrem ince rte’ye sataştı durdu, kaybetti
belediye başkanları rakipleri ile uğraşmadı, kazandı

kimseyi rahatsız etmeyin gençler ama gidin oyunuzu verin. görün bakalım neler olacak…