bugün bize kim geldi

sevdiğim yazar sezgin kaymaz'ın bir kitabıdır. kitap içinde yazarın anılarını barındırıyor. mektup kardeşim diye okuyucuya sesleniyor yazar. gerçek hayatta da okuyucularıyla mektuplaştığı için okura böyle seslenerek bir yakınlık kurmak istiyor. küçük bir çocukken yaşadığı şeylerden tutun da koca bir adam olduğunda yaşadığı şeylere kadar anlatıyor. ama öyle güzel bir dille yapıyor ki çok seviyorsunuz. ben bazen kahkaha attım, bazen ağladım. kitabı bitirdiğimde yazara daha çok kanım kaynamıştı. hayvanlara böyle güzel yardım etmesi, duygusal olması çok hoşuma gitti.

bu kitap biraz otobiyografik ögeler içerdiği için -ama bunlar tamamen bağımsız olarak da okunabilir-bazı okurlar okumak istemeyebilir. onlara da nefha kitabını öneriyorum. yazarı okumaya devam edeceğim.

bir sezgin kaymaz kitabıdır.

neden bilmiyorum, sezgin kaymaz'a karşı hep mesafeli oldum. sonra öykülerini okudukça bu saçma önyargım kırıldı ve yazdığı her şeyi yüzümde yarım bir tebessümle okudum. bu kitaptaki öyküleri için her şey aynı oldu. çok eğlendim, yazarın dili sürükledi götürdü beni.

kitaptaki bütün öyküleri çok beğendim ama daha önce tanımını da yazdığım tercüme sanattır (öykü) benim için en iyi öyküydü. belki ben de bir ingilizce öğretmeni olduğum için, belki ben de bazı çok kötü ingilizce öğretmenlerinin tedrisinden geçtiğim için, belki de ben de o çocuk gibi bazı derslerden bir gün önce tir tir titrediğim için.

kitaptaki bütün öyküler bağımsız okunabilecek öyküler olsa da aslında hepsi birbiriyle bir yerden bağlantılı. hepsi tam hayatın içinden, bu öykülerdeki karakterlerin en az birini tanıyorsunuz gündelik hayatınızdan. ya da belki de o karakterlerden biri sizsiniz. ya da en azından bir kez rast gelmişsinizdir.

bu kitabı şiddetle tavsiye ederim. yazarın da dediği gibi döve döve tavsiye ederim ve daha da bir şeycik demem.