bugün önceki günlerden daha dün sanki

bugün önceki günlerden daha dün sanki!?.
..
sonunda eve vardım. yorgunum falan ama sonunda ulaştım eve. anahtarı usulca çevirip açtım kapıyı. ayakkabıları çıkar, terlikleri giy ev modundasın işte.
o an evde karşıma çıkan ilk kişiyle konuşuyorum (sanırsam)
-bana sarılır mısın?
-.... (şaşırdı tabi)
- lütfen bana sarılmanı istiyorum.
-ne oldu?
-bir şey olduğu yok. sadece sarıl. hatta dur. ben ellerimi cebime koyayım. sen karşıdan bana el salla /yada ben bana el salladığını sanayım/. ellerimi cebimden çıkarayım. nefesimi tutayım. kollarımı hafiften açıp bana sarılmanı bekleyeyim. ama sen öylece geç yanımdan.
-ne olduğunu söylemeyecek misin?
-hiçbir şey. sadece eve doğru yürürken karşıdan bana doğru minik bir kız çocuğu geliyordu. sağ elini havaya kadırarak el salladı. şaşırdım. o an nefesimi tuttuğumdan haberim bile yok. ellerimi cebimden çıkardım. kollarımı hafif açtım. bana koşup sarılmasını bekliyorum. kız öylece yanımdan geçmesin mi!?.
dudaklarımdaki zoraki tebesümle tuttum evin yolunu!?.

hikayenin sonunu "vur bana hayat bir de sen vur" diye klasiğe bağlamayacağım. ama hâlâ olayın tesiri altındayım : ) :

bu arada eve geldiğimde evde kimse yoktu.
-kim!?.
27.03.19