çalışmak için motivasyon sağlayamamak

asla anlamlandıramadığım şeydir. zira hayatı yaşanabilir kılan tek şey hedefler ve hayallerdir. hedef ve hayallere ulaşmak için de yapılabilecek tek şey çalışmaktır. basit bir döngü.

hayatımın en problemli dönemi; çocukluktan beri ilmek ilmek işlediğim, henüz ergenken kurduğum planlarımın tıkır tıkır işlediği, hayallerime ulaşmamın son adımında geçirdiğim ağır rahatsızlık ve bunun kalıcı hasarları sebebiyle tüm planlarımın kalıcı olarak suya düştüğü dönemdi. hayatımda ilk defa hedefsiz kalmıştım. kendime yeni hayaller ve hedefler inşa edene kadar ne yaptım, nasıl hayat geçirdim bilmiyorum. o arası tamamen boşluk. empati yapmaya çalışıyorum ama şu an arkama dönüp baktığımda insanların bütün hayatını bu şekilde nasıl geçirdiğine hiç anlam veremiyorum.

yediğiniz yemekten, gittiğiniz tatilden, bindiğiniz arabadan daha fazla haz almanın ve tüm bunların anlam kazanmasının yolu buradan geçiyor bence.

ekstra iş aldığım dönemlerde, almasa mıydın acaba? off ya şimdi cumartesi akşamı kim bilgisayar başına geçecek de şunları yapacak dedirtmek suretiyle başıma gelen sonra da paşa paşa işime gücüme baktığım olay. bazen motive olmak zor evet, insanı ayakta tutan motivasyon değil de disiplin o yüzden. en azından beni. bazen ise baslamak lazım, motivasyon ardından geliyor.

muzik dinlemek iyi geliyor.

bugün kafamda çalışayım da yarın pratiğe dökerim

çalışmak için motivasyonu disipline çevirmemiz gerekir. bunun için motivasyonu düzgün değerlendirmek, sürekliliğini sağlamak ve sağlam temellere oturtmak gerekir. bunu gerçekleştirebilenler başarılı olabiliyor.

genelde bekarların yaşadığı bir eksikliktir. evli adam motivasyon falan aramaz yol belli usül belli mızmızlanmaya da hakkın yok. zaten bunu hiç düşünmezsin bile zira eve katacağın ekstra her kuruş sorumluluğunu yerine getirmenin verdiği bir huzura dönüşüyor.

bazen bu işin sonu nereye gidiyor diye düşünerek başlamak lazım.. genel olarak her daim artı pointle sonuçlanacağı için gaz verebilir..

haa olmuyor mu.. sttir edin aw