cenaze pidesi

farklı bir aura'sı olan pide. nedendir bilmem fakat yerken farklı bi zevk verir.
aslında ölü ardından okunan toprak mevlüdü bir shaman geleneğidir.

eskinin pilav üstü kavurması pideye dönmüş demek ki. hep enflasyon bunlar.

çektiren içen zulümdür.

kimse bu yeni geleneği çıkartan, onun ben tüm mevcudiyetine sokayım.

o kahpe yüzünden, ölümüz olunca, acımızı kenara bırakıp geleceklere ne tür bir pide çektirsek diye düşünüyoruz.

namussuz bu insan dedikleri. iliğine kadar namussuz.

saçma sapan gelenek. dünyada cenazesi olup da bir de gelen gideni doyuran tek millet biziz muhtemelen.

acıyan yerin ayrı, acıkan yerin ayrı diye cenaze pidesini yemeyi makul hale getiren teyzeler sayesinde ayakta kalan gelenektir.
bir de pidesine limon, maydanoz, pul biber vs isteyenler yok mu yeni bir cenaze çıkmasın diye kapıları tekmeliyor insan.
pidenin porsiyonu en az 30 tl iken 100 kişiye yemek yaptırmak zorunda olan herkesin cebinde o kadar para var sanki.

küçükken ölmüş kişinin etini yiyormuşum gibi hissettiren cenaze yemeğidir. büyüdükçe bu düşünce değişti ama o rahatsızlık ve hüzün hep nüksediyor bunu yerken.

çok saçma bulduğum şeydir. bazılarını belki de hayatımda ilk kez gördüğüm insanların neden acımın içinde yemek yemelerini düşünmem gerekiyor nereden çıkıyor bunlar.