çocuk yapmanın anlamsız olması

uzun zamandır düşünmekte olduğum hede.
babadan zengin değilsin, dededen kalma malın mülkün yok, günde 3-4 saatini avlanmak için harcayıp bütün gün keyif çatma lüksüne sahip bir ilkel kabile insanı da değilsin, niye çocuk yapmaya heves ediyorsun?

sabah uykunu alamadan koştura koştura, metrobüslerde sürünerek işe gidiyor, haftada 6 gün, günde patron artık kaç saat kilitlerse it gibi çalışıp balık istifi otobüslerde, metrobüslerde sürünerek evine dönüyorsun, kıç kadar bir beton kafese dünyanın parasını sayıyorsun, gırtlağına kadar borç içindesin, yapacağın çocuğun hayatı da bundan farklı mı olacak sanıyorsun?
o çocuğun eğitimi ne olacak? senden daha iyi şartlarda iş bulabilecek mi? adam gibi bir evi olacak mı? senden daha beter durumda bir sistem kölesi olmayacağının garantisi var mı?

babadan dededen zengin değilsen, kirada malın mülkün, tarlan tapanın yoksa, her gün sabahın köründe kalkıp işe gitmek zorundaysan, bu sistemden yaka silktiysen, o yapabileceğin en güzel eylem çocuk sahibi olmaktan imtina etmektir. sistemi değiştiremiyorsan bari o sistemi ayakta tutacak yeni köleler doğurma. yaşadığın sefil hayata gelecek nesilleri ortak etme.

çocuk yapmanın insana anlamsız gelmesidir. gayet makul bir düşüncedir. klasik bir kalıp vardır bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorum. bu laf her klasik olan laf gibi doğrudur. insanın bir bireyi dünyaya getirmesi son derece sorumluluk gerektiren bir iştir. günümüzde insanların çocuk yapıp onlara kendilerini yetiştirme imkanı vermemesi zor bir hayat yaşatması gibi durumlar sıkça görüldüğü için bazı insanlar için çocuk yapmak anlamsız olabilir. bazı insanlar ise kendilerinden birini dünyaya getirmek onu iyi bir evlat olarak büyütmek bilgi birikimini aktarmak istiyorlar. ikisi de son derece normal isteklerdir.

olmayan anlamsızlıktır. "bu dünyaya çocuk getirilir mi" kadar kafa açan bir düşünce olamaz. korkaklıktır. bu dünyaya çocuk getirmeyelim de meydan haramilerin çocuklarına mı kalsın? "sen yanmazsan ben yanmazsam nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa" diyen nazım bunu boşuna dememiş. mesele dünyaya çocuk getirmek değil, hiçbir işe yaramayan çocuklar yetiştirmektir. geleceğin bilim adamları, siyasileri, aktivistleri, sanatçıları, işçilerin hakkını yemeyen patronlar henüz doğmamış çocuklar olabilir. dünyayı değiştirecek ellere sahip çocuklar yetiştirmeyi düşünmek haliyle çocuk yapmamayı düşünmekten daha zordur. alıştırmışlar her işin kolayına bizi. ulan hepsini geçtim kaynanaya ne diyeceksin?

soyunu devam ettirme güdüsünü kontrol altında tutup mantık kurabilen her birey için anlamsız bulunması normal olabilecek durumdur. çocuk sahibi olma isteği kişisel bir tercihtir. annelik/babalık duygusunu tatmak istediği için bilinçli birer ebeveyn olan kişiler saygıyı hak ediyor. ama maalesef toplumda çocuk sahibi olmak istemeyen bireylere veya çiftlere karşı bir önyargı söz konusudur. bireyin üremeden de hayatını sürdürmesi (hatta belki daha kaliteli bir yaşam sürmesi) mümkündür ve buna da saygı duyulmalıdır.

anlamsız gelen bireylerin dünya nüfusuna katkıda bulunmamasıyla çözülebilinir.

(bkz: antinatalizm)

çocuk yapmak bencilce, umursamazca ve hatta sadistçe bir eylemdir. çocuk yapmak basit ilkel güdülere ve haz hormonlarına esir olmaktır. çocuk yapmak yeni bir yaşam dünyaya getirmek değil , negatif enerjiyi arttıracak, daima yemeğe barınmaya acıya maruz kalacak yeni bir bebeği hiçliğin huzurundan çekip madde düzlemine kaçırmak demektir. çocuk yapmak adam kaçırma ve cinayettir. çocuk yapmak acımasızlıktır. bir çocuğun başına gelebilecek tüm ızdıraplardan ebeveynler sorumlu ve suçludur. çocuk yapmak bir suçtur. kondom, spiral, vazektomi, kürtaj. insanlığın medeniyet yolunda ilerleyip insan 2.0 ın önünde duran o temel adi ilkellikleri elimine etmek için bir numaralı silahlardır. kafanızı kullanın , çoğalmayın, kötülüğün döngüsüne katkıda bulunmayın, soyunuzu elimine edin. babanızdan daha iyi bir insan olun, partnerinizle yaşamın tadını ve en büyük orgazmların hazlarını yaşayın, ama çoğalmayın ve ilkel hayvanların seviyesine düşmeyin. öpüldünüz.

evlatlık edinmek var iken oluşan gereksiz saptama.

kalıtımsal olarak yaşamı zorlaştıracak hastalık, bedensel yetersizlik (bkz: cüceler), varsa inatla çocuk yapılması bencillikten başka bir şey değildir.

anlamsız değildir. lakin böyle bir dünya ya çocuk getirip iyi yetiştirebilmek asıl sorundur.

doğruluğu aileden aileye değişendir. bakacak olan doğursun, bakmayacak olan spermlerine ve yumurtalarına sahip çıksın arkadaş. tavşan gibi üremenin alemi yok, herkes çocuk sahibi olacak diye bir şey de yok. eğer çocuğumu adam gibi yetiştirip insanlığa faydalı bir birey haline getireceğim diyen varsa buyursun, destekliyorum, destekliyoruz. ama lütfen doğurup doğurup sokağa salmasın kimse çocuğunu, zaten yeterince kalabalığız. serseri ve boş beleş insanlara ihtiyaç duymuyor kimse.

ha ben çok mu mükemmel bir insanım? değilim tabi, kendimden başka kimseye faydam olduğu söylenemez. ama iş işten geçmiş artık, napalım. ayrıca, i don't want to see the back i wanna see the front.

anlamsızlık gibi görseniz de görmeseniz de, özellikle de evli olduğunuz bir dönem içinde her an için başınıza bilinçsizce de gelebilecek hadisedir. üstelik korunduğunuzu "sandığınız" bir süreçte.

anlamsızlıktan ziyade herkes yapmak zorunda hissetmemeli. vakit ayıramayacağınız, çıkarlarınıza, mutsuzluğunuza ortak edeceğiniz bir çocuğu dünyaya getirmeyin. onun dışında sosyoekonomik olarak iyi durumda olan bir insan yetiştirmenin bilincinde sevgiyle büyütebilecek, doğru eşe sahip insanlar bana göre en az 3-4 çocuk doğurmalı ki toplumda düzgün insanlar çoğalsın. ama malesef ülkemizde tam tersi bir durum söz konusu şu an. nerede iki basamaklı ıq su olan, psikolojik sorunlu, düşük sosyoekonomiye sahip insan varsa yarınlar yokmuş gibi ürüyor.

son derece bireysel bir konudur. iki kişinin (iki olacak diye de birşey yok) sadece kendi sorumluluğunda olan bir konu olduğu için başka hiçbir kimseyi, kurumu yada toplumu ilgilendirmez.

kimse çocuk yapmaya bireyin topluma olan borcu/sorumluluğu gibi anlamlar yüklemesin, illaki evlat yetiştirmek isteyenler önce evlat edinmeyi düşünüyor mu acaba? bir aileye muhtaç o kadar çok çocuk var yetimhanelerde, biz sadece kendi genlerimizden bir evlat istiyoruz düşüncesi bencil ve biraz narsist değil mi?

sorumluluk alamayacak ya da kendinden ödün veremeyecek insan için doğru bir önermedir sanırım bende böyle düşünenlerdenim

--- alıntı ---

çocuk sahibi olmamızın en temel nedeni, bunu yapma gücüne sahip olmamız tabii. o kadar maymun iştahlıyız ki, yapabileceğimiz ne varsa çoğunu yapmaya çalışıyoruz. yapabildiğimiz için yapıyoruz, yapmayı seçtiğimiz ya da yapmaya karar verdiğimiz için değil. sırf yapabiliyoruz diye çocuk yapmak olacak iş mi?

--- alıntı ---

gündüz vassaf, cehenneme övgü (syf.243)

daha kendini yetiştirememiş insanlar için gayet de anlamsızdır. age of da asker basmıyoruz sonuçta. çocuk yapmak da değil ki mesele mesele onu yetiştirmekte. yoksa sokaklar yalapşap yapılmış apaçi kaynıyor.

pek de samimi gelmeyen sistem eleştirisi.
endişeli modern kaygısı. bunu diyen insanların %99'u içten içe çocuk sahibi olmayı istiyor. çünkü biyolojik olarak bu doğrultuda bir eğilimimiz var. bu durumun dışında çocuk yapmak hiç de anlamsız değil. hayatın devamlılığına katkıda bulunma şansımız olduğu gibi bu şansımızı da çocuğumuza iyi bir eğitim vererek iyi bir katkı yapmak elimizde. hayattaki olumsuzluklar elbette moral bozucu olup çocuğumuzun geleceği hakkında bizleri endişeye sürükleyebilir. ancak dediğim gibi devamlılığa olumlu katkı yapmak gibi bir imkan varken bu katkıda bulunmayı reddetmek gelecekteki diğer çocuklara kötü bir dünya bırakmakla eş değer olur diye düşünüyorum.

benim de savunduğum düşüncedir.

insan bir anlamda kendisinden vazgeçmeden çocuk sahibi olmayı aklına bile getirmemelidir. başka birinin hayatını, isteklerini, ihtiyaçlarını, kaprislerini, hastalığını, mutluluğunu/mutsuzluğunu kendinizinkilerin önüne koyamıyorsanız yapmayın efendim çocuk falan. çocuğa da yazık size de yazık.

o bakış açısına sahip değilseniz çocuk özetle şudur; hayatınızdan çalan, zamanınızdan çalan, mutluluğunuzdan çalan, uykunuzdan çalan, hemen her anınızı kısıtlayan bir varlık. ötesi olamaz.

kapitalizmin umruna bile getirmeyeceği protestodur.

kapitalizm sizin yerinize, anne babası olmayan bireyler üretir laboratuvarlarda.

illa bulur sömürecek birilerini.

bu dünyaya çocuk getirilir mi düşüncesine sahip kişilere söylemek istediğim bir söz var. dünyayı birgün daha iyi bir yer yapacak olan bu zihniyete sahip olan kişiler ve onların yetiştirdiği nesillerdir. mücadele etmek yerine başkalarını suçlamak ne kadar kolay? ayrıca ortada suçlayacak kimse yok ise herkes suçludur. dünyayı bu hale getiren bizlerin , düzeltecek olan da bizleriz.