çocuk yapmanın anlamsız olması

anlamsız demeyelim de fizible değil diyelim. kardeş payı'nda bir sahne vardı, baktım ancak bulamadım şimdi. mafya üyeleri çocuk yapmanın maliyeti üzerine güzel bir hesaplama yapıyorlar ve aydınlanıyorlardı. onca sene besle, bokunu temizle, okut, yedir, içir, askere yolla-evlendir falan harcadığın emek, para ve çektiğin onca çile karşılığında alacağın sonuç asla garanti değil. hırsız olabilir, yolsuz olabilir, fahişelik yapabilir, katil olabilir. çok riskli çok.

son derece mantıksız olan durumdur. evrim=üreme gibi çok amiyane bir kabul yapar isek mantıksız olur. iste bu hayvani yönümüz ile mantığımızın, aklımızın çatışmasıdır bu durum. hiçbir şekilde, "bu du yaya cocuk getirmek" kabul edilemez. madem cocuk yetistirmek istiyorsun, yuva bekleyen binlerce çocuk var terk edilmis, annesiz, babasız, kimsesiz.

allah kimseyi çocuk sevgisinden mahrum bırakmasın, dünyaya bir çocuk getirmek onunla yeryüzünde kimseyle kuramayacağın bir bağ kurmak, ona bir şeyler öğretmek, onu geliştirmek, onunla gelişmek demektir, insan sadece soyu devam etsin diye çocuk yapmaz, bir insan bu dünyaya iyi bir insan daha kazandırmaktan daha hayırlı bir iş yapamaz, ha ben ailesine vatanına milletine hayırlı bir insan yetiştiremem ben neyim ki o olsun diyorsan yapma zaten o gerçekten anlamsız olur, onun dışında çocuk, bir insanın, insani gelişimin tamamlayan bir unsurdur, çocuk sahibi olduktan sonra, sorumluluk, merhamet, vefa, sabır, paylaşımcılık, affedicilik gibi bir çok erdeminiz yoksa olur, varsa artar, insan kendi anne babasını bile çocuğu olana kadar gerçek anlamda anlayamaz, yapmak istemiyorsan yapma kimse kafana silah dayamıyor ancak anlamsız olarak tanımlamak bence daha anlamsız bir eylem olur. kimsesiz çocuklardan dem vuranlar içinde belirtmek isterim, bu çocukların ekseriyetinin kimsesizlik sebebi çocuk yapmayı anlamsız bulan kişilerdir.*

bilinç ve aklın hayvani dürtüye ahlaksızca boyun eğmesi.

ıstırap, acı, sıkıntı dolu bir dünyanın ötesinde savaş, katliam, salgın hastalık, cinayet, hırsızlık, ekonomik çöküş, ölümcül hastalıklara dolu bir dünya. bir neslin bunları ve benzerlerini deneyimlemeden ölmesi neredeyse imkansız. zaten dünyada nüfus fazlalığı var. 8 milyar insan fazla bu dünyaya. 10-20 sonra özelikle çok fazla sıkıntı yaşanacak.

bence hem ahlâkî olarak kötü hem mantıksal olarak açıklanışı zayıf. belki bir çeşit bencil bir duygusal tatmin ile de açıklanabilir.

doğal seleksiyon görevini yerine getiriyor… insanlar,hayvanlar gibi doğada kalma mücadelesi vermiyor. adapte olabilme mücadelesi veriyor. soyunu sadece içgüdüsel olarak, güçlü olan devam ettirebilir. genelde incel tayfa bu görüşleri savunmaz, çocuk yapmak istemezler. kadıköy tayfa da yoğunluktadır bu. bu fraksiyonlar, bu görüşleri sayesinde yokolup gidecekler. gelecekte bilinçli, güçlü nesillerin soyu devam etmiş olacak, özet olarak durum bu.

iyi ki.

edit: babayım.

yorum yapmakta zorlandigim konulardan.güzel bir münazara konusu olur. anlamli mi anlamsiz mi?

o çocuğun sarf ettiği bir kelime ile dağıldığım an hissettiğim duygu.

böyle düşünüp modumu yer ile yeksan etmişken, şu lafa denk geldim. birden mutlu oldum.


iyiki beni çocuğum dağıtmış ya saçma sapan biri olaydı. allah muhafaza. beni en kıymetlilerim üzebilir. başka kimse üzebilemez. o üzdüm sanabilir bana no problem.

yapın çocuk yani, anlamsız manlamsız değil.

"babadan dededen zengin değilsen, kirada malın mülkün, tarlan tapanın yoksa, her gün sabahın köründe kalkıp işe gitmek zorundaysan, bu sistemden yaka silktiysen, o yapabileceğin en güzel eylem çocuk sahibi olmaktan imtina etmektir. sistemi değiştiremiyorsan bari o sistemi ayakta tutacak yeni köleler doğurma. yaşadığın sefil hayata gelecek nesilleri ortak etme."

babadan zengin değilim. tarlam tapanım yok. yaşamak için herkes gibi çalışmak zorundayım. yaşadığım "sefil" hayatı nasıl yaşayacağım bu satırları yazanı ve bunu artılayan onlarca kişiyi de ilgilendirmez.

karşısındaki kişiyi aşağılayarak, yukarıdan bakar bir şekilde ne yapacağını söylemek kimsenin haddine düşmez. bu kafa yapısının ürememesini ben de desteklerim. anlamsız buluyorsan üreme. ama herkesi de kendin gibi sanma.

avcı - toplayıcı hayatına geri dönmek isteyen yazar beyanı.

ekleme: bütün hayatını çocuğa adamak, bu uğurda kendi hayatını feda etmek anlamsızdır. böyle yapanlar önce kendilerine sonra çocuklarına çok büyük zarar veriyor. çocuğum var diye hayatından vazgeçmek saçmadır.

anlamlısı mı anlamsız mı bilemem ama çok büyük bir sorumluluk. ayrıca garip bir şekilde hayatınızı berbat ederek cennete çeviriyorlar. anne baba olduktan sonra hayat bir daha asla aynı olmuyor.

yarın, sık sık olduğu gibi, biri ergen 4 çocuğun arasına dalacağım ve şimdiden en küçüğe gülüp en büyüğe sarılmak için sabırsızlanıyorum.

olabilir evet. hicbir manasi olmayan, tamamiyla ic gudusel bir ureme durtusuyle gerceklestirildigi dusunulebilir. ama tam tersi de olabilir.
bir cocuk yetistirmek; buyuk bir ciddiyet ve ozenle,
kendi ayaklari uzerinde saglam durabilecek,
kendine/topluma/yasadigi dunyaya yararli,
özü korunmus bir insan buyutmek,
bunun icin emek vermek, hayata bir anlam katabilir.
hatta akli basinda olan bir ebeveyn icin hayatinin en buyuk amaci da olabilir. neden olmasin-dı? kaldi ki hayati, sahiden en anlamli kilan detayin gercek bir aileye sahip olmak oldugu detayini da es geciyorum.

bir türlü kendimi bu tür aforizmalara inandiramiyorum.
gün sonunda ulen hiç yoktan bir tane yanımda bulunsun lazım olur vs. kafasindayim. arada çocukları sevmiyorum falan derim, kuru yalan ölüyorum bir tanesini tutayım da iki dakika oynayalım diye. zaten ben onları sevmesem onlar beni seviyor, ortamlarda paratoner gibi çekiyorum veledleri. aileleri utançtan bozarir normalde yamyam ama seni çok sevdiler lafı kulaklara aşina. alistigimi ve benim de onlara karşı boş olmadığımı anlatinca pişmanlık başlıyor, zira koluna yapışıp sınıftaki berkecan'dan tut yeni aldığı tutulu elbiseye kadar her şeyi eksiksik anlatır.

çocuk nesedir yaa çocuk berekettir ne anlasin bu atayizler??

bazıları çok anlamlı. onlar mümkünse hep üresin üretsin. ama diğerleri mümkünse kısırlaştırılsın.

neden yapıyorsunuz o zaman?

düşünmeden gerçekten istemeden 5 dk lık zevk sonucu yapıldıysa anlamsızdır. sevgi anlamsız mı? değil. sevmeden, saçını oksamadan, masal anlatmadan, dinlemeden anlamadan çocuk büyütecekseniz yapmayin zaten. öylesine yapılmış çocuklara özlem duymuyor insanlık.

çok büyük özgüven sahibi insanlar tarafından çocuk yapıldığını düşünürüm. kendini her bakımdan olumlu ve o çocuğun tüm ihtiyaçlarını karşılayabilecek kudrete sahip görüyorsun demektir çünkü. sevgi, saygı ve maddi tüm ihtiyaçlar bunlar. iyi insansan ve iyi yetiştireceksen çocuk yaparsın. ama sanırım bu özgüven gereksiz özgüven gördüğüm kadarıyla.

türkiye için doğru gibi görünen düşünce.

vebali vardır. allah hesabını sorar. üremeyin.

katıldığım önerme.

sevdiğim adamla gezmek tozmak, istediğimiz zaman istediğimizi yapabilmek fikri daha cazip geliyor.

annelik içgüdüsü denen şey her insanda yok.

her insan için değişir. benim için çok anlamlı. ama yalnızca bir tane. ikinci çocuğa bakacak gücüm olduğunu düşünmüyorum. o kadar deli değilim. kızımsa benim için dünyanın anlamı. ona bakınca tüm güzelliklerin anlamı onda toplanmış gibi hissediyorum. sevgim sürekli gözlerimi yaşartıyor. ona olan duygularım yüzünden boğazım düğümleniyor. dünyanın en büyük aşkı. dünyada insanın en sevdiği annesiyken annesinden bile çok sevdiği bir insan. benim için böyle.

anlamsız değil, dünya üzerinde yapılan hiçbir şey anlamsız değildir.
sadece çook büyük risktir.
allahtan hayırlısını dilemekteyim.