çocukken tacize uğramak

hayatının devamında canını daha fazla yakan çok az şey yaşayacaktır bu çocuk.

o yaşadığı çaresizliği, korkuyu, güvensizliği ömür boyu sürdürecek. asla kimseye güvenemeyecek, kimseyi sevemeyecek, sevildiğine, güzel duyguları hakettiğine inanamayacak.

bir çocuğun yüzündeki masumiyeti ve acizliği göremeyen o iğrenç insanları düşündükçe, iyiliğe, güzelliğe, sevgiye, merhamete dair hiç bir umudu kalmayacak.

sokakta kucağında küçük kız çocuğuyla dolaşan adamları her gördüğünde, 'acaba gerçekten bir çocuk gibi mi seviyor' diye düşünecek, aksi ihtimal daha ağır basacak ve o çocuk için de acı çekecek. büyüdüğünde etrafındaki herkes özlemle çocukluk anılarını anlatırken, o çocuk ölmek için dua ettiği geceleri, intihar etmek için halının altına sakladığı bıçağı hatırlayacak.

ve maalesef, kaç yaşına gelirse gelsin, kabuslarında bu kabusu yaşamaya devam edecek.

hiç çocuk olamamış olmasına rağmen, hep çocuk kalacaktır aynı zamanda. korkak, ürkek.

belki de kiz erkek farketmeksizin bir çoğumuzun başına gelen o an çocukluk aklıyla adlandıramadıgımız bir şey iken şimdi ise büyüyüp aklımızın ermesiyle insan zihnine üşüşen anılar.

küçücüksün,masumsun, her şeyden önce saf ve temizsin. parkta oyun oynarsın gözüyle taciz eder, geçerken eliyle taciz eder. laf atar diliyle taciz eder. pis zihniyetli çünkü. kız,erkek çocuk/kadin demeden yapar bunu.

küçükken hatırlıyorum. o zamanlar bir apartman dairesinde oturuyorduk. mahalle de bir kiz arkadaşım vardı. onların da gecekondusu bizim evin hemen karşısındaydı. tahmini 7 yaşlarında falanım. bu kiz arkadaşımın da görme engelli bir babası vardı. her onlara oyun oynamaya gittiğimde babası beni öpmek isterdi. oldu bitti kendi ailemde dahil kimseye kendimi öptürmeyi sevmezdim.

ilk başta ayıp olmasın dedim ve yanaklarımdan öpmesine izin verdim. gel zaman git zaman her onlara gidişimde yanaklarımdan sürekli öpmek istiyordu, diyorum ya 7 yaşındayım, izin vermedim önce. sonra kolumdan tuttu ve dudağımdan öpmeye çalıştı. görme engelli olduğu için yine çocuk aklı yanlışlıkla oldu herhalde diye düşünüp o öpmeden hemen geri çekildim ve koşarak ordan uzaklaştım. bir daha da ne o kızla oyun oynadım ne de onlara gittim. aileme de bir şey anlatmadım.dışarı bile çıkmak istemedim.

şimdi olsa güpegündüz taciz dersin. büyüdün artık bir şeylerin farkındasın. çocukluk aklın da yok." ya geri cekilmeseydin? ya öpseydi seni?, ya daha ileri gitseydi?, daha önce neden yanaklarindan öpmesine izin verdin ki ? seni hangi curetle öpüyor,öpmeye çalışıyor? " diye kendime çok sordum durdum yıllarca . simdi olsa bunları yapmaya çalışsa dünyayı yerinden oynatmıştım. görme engelli oluşuymuş, erkek oluşuymuş, yanlış anlaşılma vs değil. taciz tacizdir. kime, neye, nasıl yapıyorsa, bunun adı tacizdir. "taciz".bu kadar net.

hayatınız boyunca çocuk gibi ürkek yaşamanıza sebep olacak travmadır. yaradır.

bu tanıma bir şeyler yazmayı çok istedim. ancak kelimelerim birbirine girdi, söyleyeceğim her şey adeta boğazımda düğümlendi. sadece yaşayan herhangi biri bu tanımı okuyorsa, dertleşecek, konuşacak kimsesi yoksa bana daima ulaşabileceğini bilsin istiyorum. bazı sorunları konuşmak rahatlatır. eğer bir faydasının olacağını düşünüyorsanız rica ediyorum çekinmeyin yazın. bu acıyı, travmayı elbette tamamen anlayamam. ama dinlerim. lütfen içinizde tutup kendinizi incitmeyin. değerlisiniz bunu unutmayın.

çocukluğunda neyin ne olduğunu anlayamaz, kimseye anlatamaz. ama çocuk hisseder.. o güvende olmayışı, başına gelenin iyi bir şey olmadığını.. büyüdükçe, anlamaya başladıkça hayat çocuk için çok zor bir hale gelir. kimseye güvenmez, güvenemez. paronayaklaşır.. ve böyle bir şey yaşadığının bilincinde olmak her gece yastığa başını koyduğunda mahveder insanı.

geleceğimizi farkedemeyeceğimiz kadar şekillendiren son derece travmatik olaylardır. çok daha acıdır, bazen geçmişe o kadar çok gömmek isteriz ki terapide gün yüzüne çıkabilir korkusuyla terapi almayı reddedebiliriz.(bkz: ben değil bir arkadaşım)

geçenlerde rastgele denk geldiğim 5 kadın arkadaşımla sohbet ederken konu çocuklukta yaşanan travmalara geldi. 6'mızdan 3'ümüz çocukken istismara uğramıştık. diğer 2'sinin ise yetişkinlik travması vardı. bakın, rastgele toplanmış 6 kadından 3'ü çocukken, 2'si yetişkin iken cinsel saldırıya uğramış oluyor. diyeceklerim bu kadar.

çoğu kadının yaşamış olduğunu düşündüğüm durum. ama gel gör ki, o çocukluk aklıyla anlaşılamayan ve yıllar geçtikçe taşların yerine oturduğu ve farkedilen durum olabiliyor. bir de açık açık bilen ve bunu hissedip sessiz kalan kitle var tabi. ama üstteki entrye tamamen katılıyorum. çoğu kadının yaşamış olduğu durumdur.

çoğumuzun büyüyünce fark edip şoka uğradığı şey.

ortaokul son sınıfta başıma gelmişti. hemşerim olacak kansız, beni rahatsız etmeye başladı. halbuki ben ona hiçbirşey yapmamıştım. ben bu olayı öğretmenime analttığımda, bunu duyan bu tip beni biraz daha sıkıştırmaya başladı. bir sonraki gün de benim koluma çok sert vurmaya başlayınca ben de karşılık verdim. sene boyunca, başkan veya abi gibi sıfatlarla sınıfa seslendim ki diğerleri de benimle uğraşmasın. halen ara ara aklıma geliyor. kolay değil.

onulmaz yaralar açmaya sebebiyet verecek olaydır. çocukların bilinçlendirilmesi bu yüzden çok önemli.

çocuk yaşta çoğu kişinin başına geldiği halde ket vurarak hatırlamamayı seçtiği korkunç durum.

o kadar çok böyle travmam var ki bu konuda şu an hiçbir çocuğu rahat rahat sevemiyorum. ya ben de farkında olmadan onda böyle yaralar bırakırsam diye. 3 yaşındaki yeğenimi bile severken çocuktan izin istiyorum. "sana sarılabilir miyim? yanağından öpebilir miyim?" diye sormadan dokunamıyorum kendi yeğenime.

penis metaforu olabilecek bir cismi sürekli öptürdü.

bacağına oturuyordu. kucağına demek istemiyorum nedense. bu olayı yıllar sonra çok düşündüğüm için kendi kendime anımı uydurdum bilmiyorum ama sanki bir kere ereksiyon halinde olduğunu hissetmiştim.

(bu ereksiyon hikayesini bir başka biriyle bir başka olayda net hissetmiştim ama baya küçüktüm ve biraz zorunluluktan kucağa oturmuştum. üzerindeki ağırlıktan okuyor bazen öyle orada tacize uğramamışımdır. bu olayı diğeri ile birleştiriyor da olabilirim. )

neyse bunları kime anlatsam tacize uğradığımı söylüyor da ben hiç öyle hissetmiyorum. ya o dönem olayı anlayamadığım için ya da erkek çocukların aslında sürekli birbirini taciz ettiği o yaşlarda olduğum için. şimdi biraz biraz kabullendim tacize uğradığımı ama yemin ederim zerre olumsuz etkilenmedim. komik bile geliyor. beraber aynı şeyi yaşadığımız arkadaşlarla gülüyoruz falan...

demek istediğim taciz korkunç bir şey ama tacizin etkisini arttıran şey bunun o anda farkında olup karşı koyamamak. aslında psikolojiyi bozan o çaresizlik, savunmasızlık hissi.

belki bazı durumlarda çevresinin insana "başına çok kötü bir şey geldi"yi yaşatması.

tazcizcim olduğu söylenen kişiye karşı hala büyük saygı duyuyorum. zerre öfkeli değilim. zaten bir süre önce vefat etti. yaptıysa da bana bir zararı olmadı. ha ama biri oğluma böyle bir şey yapmaya kalksa tepkim çok daha farklı olur. onu buraya yazmam.

en acı tecrübelerden biri. allah kimseye yaşatmasın.

#1253799
daha önce bir kez burda bir başlığa ilk kez kendim dışında birisine anlatmıştım.bir daha anlatmak istemem. çünkü zor. fazlasıyla zor. karşı koyamamak, susmak bir çocuk için fazla büyük şeyler. bir çocuğa bunu yaşatacak kadar vicdansizsaniz siz ölmeyi hak ediyorsunuz. siz diri diri yanmayı hak ediyorsunuz. hiç bir çocuk, hiç bir kadın, hiç bir erkek, hiç bir insan isteği dışında kendisine dokunulmasini hak etmez. aksini iddia edende bu olayı gerçekleştiren kadar suçludur. net.

o sırada kendinizi kötü ve garip hissedersiniz. bir şeyler yanlıştır ama ne olduğunu anlamazsınız. üzerinden yıllar geçince adını koyabilirsiniz ancak o duygunun.

birkaç kız arkadaşımla bu konu üzerine konuşmuştuk. çocukken tacize uğramak... hemfikir olarak hepimiz kız çocuklarının çocukluklarında tacize uğradığı kanısına vardık. buradan bakınca aslında olayın kız çocuğu olup olmamakla da alakası yokmuş. gereksiz zihniyetteki insanlar için savunmasız bir çocuk yetiyormuş taciz etmek için... dünyaya çocuk getirmemek için o kadar çok sebep varki... aklım almıyor.

ortaokul son sınıfta güya hemşerim olacak herifin aşkım deyip yanıma sokulmaya çalışmasıyla başıma gelen durumdur. sürekli aşkım deyip yanıma oturmaya çalışıyordu, üstelik vücudumun belirli bölgelerine ellemeye de çalışıyordu. üstelik ikimiz de erkeğiz. öğretmene şikayet ettiğimde bunu duyan bu tip, beni arkadaşlarıyla pataklamaya başladı. çok zor günlerdi.

bunun getireceği travmalardan kurtulamazsınız.