çok yalnız olmak

bunun bir çaresi var mı, 3tür arkadaşlarım tarafından ekiliyorum, ilişkilerim iğrenç gidiyor, toplasan zaten 2 3 tane gerçek arkadaşım var, hayır eskisi gibi sanaldan arkadaş da edinemiyorum, sosyal becerilerim önceden çok güzeldi ama artık iletişim kurmakta zorlanıyorum. muhabbetim sarar aslında ama yapacak adam yok, anlaşabildiğim tek tük insan var kendi neslimden, inanılmaz yalnızım..

güzide kardeşim, burası donanım haber konu dışı değil ki ama! hepimiz yalnızız! bak ama böyle mecralar var düzgün buranın tarzına uyudukça bir şeyler katıp kazandıkça buradan da seni anlayacak dostlar bulabilirsin. ama bu tarz serserzenişleri dertleşecek yazarlar veritabanında bir dünya dert dinleyecek yazar var oradan uygun birine sohbet şeklinde yapman daha mantıklı.

edi büdüt: başlığın ilk hali "çok yalnızım" olduğundan biraz eleştirel bir tanım yazmış olabilirim kamuoyunun bilgisine.

#980595 sanıyorki donanım haberdekiler hergün parti yapıyor. son bıraktığımda onlar asosyaldi.
yalnız olmak eğer doğru adım atarsanız harika bir şeydir.
kendinizi geliştirmek için bir fırsattır. ama bu yola girip gelişmeye başladığınızda farkedilir olacaksınız. işte o zaman
size yakınlaşacak insanlar. o zaman siz onlardan uzaklaşıp yolunuza devam edin.
yalnız olmak kendini tanımaktır keşfetmektir. bir deftere kendinizi yazın bakalım ne kadar tanıyorsunuz.
neleri seviyorsunuz neleri sevmezsiniz hangi renk size neyi ifade ediyor.
sevdiğiniz şeylerde kendinizi geliştirin.
arkadaşları 'hey nikola gel de iki el pes atalım' dediklerinde tesla onlarla gitseydi bu kadar başarılı olabilir miydi? tabiki hayır.

onun dışında tabiki insan bir şey düşünmeyip arkadaşlarıyla goygoy yapmak istiyor..

karşılığında bana yoldaşlık sunmayan kişilerin yalnızlığımı çalmasından nefret ederim demiş nietzsche. kafaya takmamalı kendini geliştirecek bir şeyler bulunmalı dediğimdir.

bugün arkadaşlarımdan ufak bir şey istediğimde anladım ki ben hep yalnızmışım. o kadar öfkeli ve sinirliyim ki yeni arkadaş falan da istemediğime karar verdim. saçma sapan insanlarla muhabbet kuruncaya kadar kendime daha fazla zaman ayırırım. kalbim sanırım taş bağladı.

"etrafim cok kalabalık ve ben kalabalıklar içinde yalnızım."

uzanıp kendi yanaklarından, öpebilirler.

edit: imla.
şimdi 'bir cümle yazmışsın bunda da imla hatası mı yaptın' diyecekler çıkabilir. yalnızca bir 'virgül' ekledim.

tercih degilse sıkıntı, tercih ise daha sıkıntı...

bütün 3 hafta boyunca telefonumun hiç çalmadığını hatta 3 ay kadar telefonum kapalıyken de kimsenin nerede bu demediği bir yalnızlık çok korkunç bir şey.
yalnızlığıma gecelerce ağladığımı bilirim.

bunca kalabalığın arasında hissettiğim şey

düşünmek için akşamı beklemeye ihtiyaç duymamaktır.

çok yanlız nasıl olunur ki diyerek durup düşündüğüm başlıktır.
"yalnızlığının güzel keyfini çıkaran insan" diye bir dize varken üstelik,
dünya üzerinde kendini keşfetmenin
kendini tanımanın daha verimli noktasını bilmiyorum.

iki üç yıl öncesine kadar en çok özlediğim şeydi belki.hiç seçme şansımın olmadığı kalabalıklarda,etrafımda ne kadar insan varsa o kadar hayatı aynı anda yaşıyormuşum gibi hissettiğim hem müthiş kalabalık bir o kadar da yalıtılmış zamanlardı. o kadar fazla geliyordu ki benim dışımda herkes,her şey bana bu süreç sona erdiğinde sadece ben olayım istiyordum hayatımda, kedi bile geçmesin yanımdan. sonunda oldu,kendime ait bir köşeye attım kendimi. her şey çok keyifli,patron benim çünkü. evimdeki, hayatımdaki her şey "tek olma" hesaplı yapılmış.

bir süre çok keyifliydi. patron benim.canım sıkılıyor dediğimi hatırlamıyorum hiç. sonra bu salgın başladı kapandık evlere. her şey evde, dört duvar arasında. ıste o zaman anladım yalnızlığın manevi olarak güçlüysen tahammül edilebilir bir şey olduğunu. o zaman anladım her şeyin fazlasının zarar olduğunu, yanında sana güç veren,keyif aldığın şeyleri paylaşabildiğin,ufkunu açan senin de onun hayatında başka bir renk olduğun bir sen daha olunca her şeyin daha çekilir olduğunu.hiçbir şeyin sonsuza kadar devam etmediğini bir zamanlar ne zaman ne zaman diye yolunu gözlediğım seyin beni kemirmeye başladığını.
hicbir şeyi tek başına yapamayan, bir yerde oturup bi kahve içmek ya da ne bileyim bi sinemaya gitmek için yanına birini arayan biri değilim.bunları tek başına yapmak da çok keyifli ama bu hep kendini tekrar eder hâle gelince yavanlaşmaya başlıyor( kaldı ki bunlar neredeyse iki senedir yapılamıyor) ne de olsa insan sosyal bir varlık. bu doyumsuzluk mu, memnuniyetsizlik mi bilmiyorum. galiba insan nerede değilse orada olmak istiyor. işin aslı sevgili ekşiciler yalnızlık kötü bir şey değil,insan yalnız kalabilmeli ama yalnız gecirmemeli hayatını.

(bkz: nasırlı el)

para yok demektir.

insan kalabalıkkende yanlız olabilir
yanlız kalabilir
istemesede, nefret etsede
bir başına kalabilir.



birden sen gelsen aklıma
seni unutsam bazı bazı
meraklansam gizlice
delice kıskansam seni
hep yalnızlık var sonunda
yalnızlık ömür boyu
hep yalnızlık var sonunda
yalnızlık ömür boyu......

ara sıra bu yalnızlık başlıklarına uğrarım. yıllardır muzdarip olduğum ve artık kabullenmiş olduğum acı bir gerçektir. kanıksamış olduğum bu his beni yıllar boyu git gide parçaladı, en sevdiğim insanları benim imtihanım yapan dünya, işin sonunda kimseyi bana bırakmadı. tek başıma, kimsenin istemediği ve kavga ettiği biri oldum. hoş, işimiz ve hayatın gereği teorik olarak asla yalnız değiliz, işte ailen var, işin gereği konuştuğun insanlar falan. ama inanır mısınız, hiçbiriyle samimi değilim sözlük. şu hayatta beni karşılıksız düşünen ve ilgi veren tek insan annem olabilir. kalan hiçbir kimseden bir gram doğru dürüst bir şey göremedim maalesef. niyeyse hep çıkarci dostluklar, en ufak olayda posta koyan arkadaşlar beni buldu. çıktığın yolda yalnız bırakan insanlarla yol yürüdüm.

yalnızlık, beni nereye gitsem yalnız bırakmadı. *

evde, yollarda, barlarda, kaldırımda bile, eninde sonunda, hep tek başımaydım. başlarda gerçekten çok zor vakitlerdi. ruhen çökmüş, her sabah yorgun, sanki üzerinden tir gecmis gibi uyanan bir insandım. o zamanlardan da biliyordum. bir bok değişmeyecek, kesin 40'larima kadar yine böyle yalnız kalırım demistim.

galiba 40 iyimser bir rakam olmuş...
neyse siz siz olun yalnız kalmayın. böyle saçmalıyor sonra insan.

kaçınılmaz olan şeydir, çok yalnız değil, ilelebet yalnızdır insan. kimi farkındalığıyla meydan okur kimi ise sahtelikleriyle meydan okur yalnızlığa. güçlü veya güçsüz olma meselesi değildir yalnızlık, gerçeklerin çemberinden geçme arzusudur.

derdini anlatacak,anlatsanda anlayacak kimsenin olmadığını farkettiğinde içinde oluşan histir.kalabalık içinde kaybolmaktır.

konuşmayı unutacak kadar yalnız olmaktır.