cümle kuramamak

kelimleri bir araya getirip anlamlı bir bütün oluşturamamak.

uzun süre konuşmayıp sessiz kaldığımda. sonra konuşmaya başladığımda yaşadığım durum.

aşık olduğunuzda sıkça başınıza gelecektir.

dizi ve şov programları bağımlılığının neticesi.
(bkz: 60 kelimeyle dert anlatmak)

bazı dönemlerde kelimeler anlamlı bir bütün haline gelip anlamaya mahal vermiyor. bazı dönemlerde böyle oluyorum bende. kafamda kaos hakim.

kafada kurup kelimelere dökememek oluyor bende de sıkça.

ülkenin %70'i cümle kuramıyor. ben de dahil. bende sinir etkili oluyor cümle kuramamama.

zihnimin kelimelerini sıraya dizemiyorum.

dünyayı farklı bir dilde anlıyor ve algılıyormuşum da konuşurken bilmediğim bir dile tercüme etmeye çalışıyormuşum gibi hissediyorum.

mesaj yazarken gayet güzel cümle kurabilen biriyim. ama sesli, görüntülü veya yüz yüze olunca o kelimeler birbirlerine giriyor. heyecan yapıyorum ve anlatmak istediğimi anlatamıyorum. ah şu sosyal anksiyete...

var böyle dönemler ve hiçbir şey inşaat ama hızlı anket baş bilmeniz gerekir barcelona futbol kalitesinde bir modeldir.

ben konuşabilen biriyim ama bazen ağzım dilim bağlanıyor cümle kuramıyorum.

(bkz: sizin kadar güzel olmak hemen yasaklanmalı)

manasızlıktandır. cümle kursam ne olur kurmasam ne olur diye düşünürsün. bir şeyin değişmeyeceğini anlarsın. o saatten sonra kur kurabilirsen. gerek yok.

dinci/şeriatçı/ülkücü/osmanlıcı kesimin onulmaz bir hastalığıdır. sözlükteki yazarımsıları dahil;
iki kelimeyi bile bir araya getiremezlerken; bağlaç, edat, noktalama işaretleri gibi konuları 'hak getire' dediğimiz tiplerdir. milletini en çok sevdiğini iddia edenin diline azami saygı göstermesi gerekirken, bu güruh dil özensizlikleriyle, yurt-millet sevgilerinin de fıs olduğunu kanıtlarlar.

türkçenin kelime dağarcığı, yazım kuralları, gramer bilgisinden öyle yoksundurlar ki; ana dillerini hiç öğrenemeyecekmiş gibi bir izlenim bırakırlar. dil ve harf devrimlerine höykürmek için, ağızlarına sakız ettikleri: "rörörörö, bir gecede cahil bırakıldık" söylemleriyle uyumlu dil faciaları gözetildiğinde; eli yüzü düzgün türkçe bir cümle kurabilmeleri için en az 100 yıl daha sıkı bir eğitime alınmaları gerekir.

kafam o kadar çok kalabalık ki cümle kuracağım zamanlarda defalarca duraksamama sebep oluyor, eski ben şuan ki yazdıklarımın devrikliğini görse utançtan yerin dibine girerdi sanırım, yinede sözlükte takılmaya devam

hem yaşadığım stres hem de gördüğüm ingilizce eğitim nedeniyle benim de yaşadığımdır. bazen diyeceğimi unutuyorum, bazen söyledim zannedip söylemiyorum, bazen ne dediğimi hatırlamıyorum. avrupai olmanın b*kuna kendi dilimizden de olduk iyi mi ya. hayır bir de dört dörtlük becerebilsek ona da bir şey demeyeceğim.

bir adam vardı kimdi nereliydi hatırlamıyorum. inşaat işçisiymiş, çalışmak için yabancı bir yere gitmiş. bir süre çalışmış falan ama oranın dilini öğrenememiş üstüne kendi dilini de unutmuş. benim gidişat bu.