depremlerin psikolojik etkileri

paniklememek elde değildir. an itibariyle elazığda dört virgül deprem oldu .etkisini orada olanlara sormak lazımıdır.

depremden sonra değil depremden önce düşünülse oluşmayacak olan durumdur.


bizde risk yönetimi yerine olay yönetimi yapıldığı için pek de umursanmayacak durumdur.


(bkz: risk yaz 4542 ye gönder)

genelde büyük ve yıkıcı deprem yaşamış insanların ufak bir sallantı gibi durumlarda panikatak geçirmesi gibi durumlar.

depremin bende bir etkisi olmuyor. neden bilmiyorum ama kendim korkmak yerine yanımda olanları sakinleştirmeye çalışıyorum.
depremin hasını yaşadım ben; 1999 da kocaeli'de oturuyorduk ve ben 15 yaşındaydım. çok fazla ölüm gördüm. belkide onu yaşadığım için bu şekilde duyarsızlaştım.

deprem ülkenin bir gerçeği, yaşamın bir parçası adeta,
çünkü halihazırda depremin olmayacağının beklendiği yer, sadece iç anadolu'da konya çevresi.
burada deprem ihtimali çok düşük denmekte uzmanlar tarafından.

buna rağmen, her konuda olduğu gibi, bu konuyu da geçiştirmekten başka bir şey yapılmıyor yıllardır.

en son 99 marmara depreminden sonra, kanunlaşan ve neredeyse her kalemden kesilen 'deprem vergileri' nin nerede olduğunu bilen yok.
yetkililer çıkıp, ' yol, köprü ' yaptık diyebildiği bir ülke burası. hiç kimse de, 'biz yoldan önce sağlıklı evlerde oturmak istiyoruz ' demiyor.

büyükşehirlerde 30-40 katlı dikey yapılaşmayı bu ülkenin cumhurbaşkanı kendisi, ' istanbul'a ihanet ettik ' diyerek dile getirdi .

depremi bilen, yaşayan insanın, onu içinden söküp atmasının tek yolu, bulunduğu, yaşadığı evin, yerin, sağlam olduğundan ve yıkılmayacağından emin olmasında, buna güvenmesinde yatar.

kişi, deprem olsa da bu bina sağlam dediği zaman, bunu bildiği zaman ancak kafasından bu sendromu büyük oranda atar. aksi halde oturduğu yerde , gozleriyle evdeki çiçeklerin yapraklarını ' sallanıp sallanmadıkları ' konusunda izlemekten adeta şaşı olur, bir süre sonra da psikolojik sorunlar baş göstermeye başlar

bunun üstesinden devlet, millet hep birlikte, bilinçli bir hareket tarzıyla gelinebilir, umarım bizde de bir an önce gelinir.

daha önce büyük deprem yaşamış olsam da, ondan sonrakilerin bile hepsinin farklı hissettirdiği, asla alışamayacak olduğum, benim için her depremin anksiyeteye sebep olduğu etkilerdir.

şunu yaparım, bunu yaparım, şurada dururum, deprem çantam şurada dursun gibi hiçbir şeyin etkisi maalesef ki yok. bunları yapabilen insan sayısı çok azdır. yaşadığınız binanın sağlamlığından emin dahi olsanız, o sallantıda size hissettirdiği şey bambaşka. atıp tutmakla, soğukkanlı olun demekle olmuyor maalesef, hele de yakınlarınız uzaktaysa.

tecrübeli dahi olsanız, ne yapabileceğinizi, yapmanız gerektiğini asla kestiremiyorsunuz. tek düşünce bir an önce bitmesi ve yanınızda olmayan yakınlarınıza ulaşmak oluyor. çünkü yakınınızda ama aynı yerde değilseniz, onlarda bir şey olup olmadığını düşünüyorsunuz.

yıkıntıları görmüş, sonrasını da yaşamış, yakınlarını kaybetmiş, gözünün önünde cansız bedenler çıkan, hele de o enkazdan çıkan insanların üzerinde bıraktığı etkiyi kimse tahayyül bile edemez.

ertelediğin, korktuğun veya çekindiğin ne varsa öne çekmektir. “hayat kısa, yaşayacağını bir an evvel yaşa” mottosudur.

en ufak bir sarsıntıda aklını kaybedecek gibi korkmak. 30 ekim bize bunu yaptı.

kalp atışını deprem zannetmek

her an deprem olacak hissi, geleceğe yönelik hiçbir şey yapamayacak olma korkusu, kabus görmek, panik atak.

mta diri fay hattı yayınlamış baktım bizim orda da fay hattı geçiyor ama kmsini hesaplayamadim. hesaplayabilsem kaç şiddetinde deprem bekleniyor bakardım. umarım yetkililer o haritayı görmüştür. dolu il ilçe var kötü.

arkadaşlara bakıyorum hepsi müstakil evci oldu. üstelik kendileri yapacaklar. altı beton üstü çelik konstrüksiyon yapacak mı dersin. prefabrik ev yapacak olan mı.
belediyeyi vs çağırıp evinin sağlam olup olmadığına baktırmak isteyen mi dersin.
umarım unutulmaz bir süre sonra bu hevesler.

geçenlerde bir yazı okudum ama ne kadar bilimsel falan bilemedim twitter daydı sonuçta. bugün depremzede bir arkadaşla konuşunca aklıma geldi.
yazıda diyor ki deprem sonrası insan, deprem öncesinde inançlı biriyse, deprem sonrası daha inançlı olur. inancı zayıfsa deprem sonrası daha da inancı zayıflar.
yani afedersiniz bunu diğer insanı şeyler içinde düşünebilir miyiz.( ideoloji siyasi sevgi nefret vs gibi) sırası değil o yüzden sadece düşünüyorum

etrafta ( iş yerinde, şehirde) bir sevgi seli bir yumuşaklık insanlarda bir iyilik hali. ulan deprem olmadan da böyle olabilirdi diyorum içimden.
depremi bu saatten sonra zamanla bizler ağır ağır unutacağız, medya sömürerek tabi.
sosyal medyada doğru yanlış binlerce video.
tüm akışlarda depremle ilgili ilgisiz kedi köpek insan ağaç araba insan çeşitleri videoları.
bilmiyorum bu da ne kadar faydalı zararlı bilemedim.

fiziksel neyse o, koca bir yıkım.

hayata olan güven sarsılıyor bir kere, sade fay hattı değil. kendini ve sevdiklerini daha uzun yıllar yaşayacaksın sanırken çocukluk arkadaşın bir anda iki katlı evin altında kalıp can verebiliyor, saat dörtte bütün evler yıkılmış yağmurlu bir gecede onları kurtarmaya giderken o güne kadar yaşadığın her şeyin boş olduğunu düşünüyorsun.

sonrası yok, gitmiş giden, kalanlara alışıyorsun, gidenlere hiç.

bir daha uyuyamıyorsun da, çünkü ya yine deprem olursa, diye...

ruhun salıncak oluyor...

sürekli sallanıyoruz sanıyorum