depresif olmanın bir seçim olduğu gerçeği

bana kalırsa depresif bakış açısına sahip olmak , deneyimlerimizin ve karakterimizin ötesinde bir seçimdir. tabii ki ruh halimizin etkilendiği şeyler bunlarla sınırlı değil fakat ana sebep insanın kendinin depresif, huzursuz ve şımarık olmayı seçmesidir.
eğer bir şeymiş gibi davranırsanız o olursunuz. eğer mutlu olmaya çalışıp mutlu olmak için sebep arasaydınız mutlu olurdunuz, demek ki siz de mutsuz ve memnuniyetsiz olmak için sebep arıyorsunuz, zamanla da depresif bir ruh haline bürünüyorsunuz.

insanın hasta olmayı tercih etmesine kılıf bulmaya çalışmanın getirisinin kendi mutsuzluklarımızı baskılama gücünün varlığına inanma çabasından ileri geldiğini fark etmemek için kör olmak gerekir tespiti.

pembe bir gözlük satın alındığında dağılıveren kara bulutlar değil yalnız insanların yaşadıkları, bazı konularda beylik laflar etmeden insan içine karışmak gerekiyor.

bilimsel olarak kanıtlanmış detaylarla donanmış olan bir şeyleri tek başımıza yenebiliyor, değiştirebiliyor olsaydık devasa bir sistemi çökertirdik.

demek ki dışarısı çok güzel, güzel bak demek yetmiyor. gibi gibi gibi.

havadan sudan bir gerçektir. depresif ve sosyalist olmayı ben tercih ettim. sosyalizm ve deprefizm seçeneklerini ben dizayn etmedim. tüm bunlara sebebiyet veren tarihsel sürecin de hiçbir yerinde yer almadım. köşeye sıkışmış bir kedi gibi yaşıyorsan, üstelik işçiysen, fakirsen, yalnız ve mutsuz isen depresif olursun. olmadı papikçi olur ve günün birinde kafaya sıkar gidersin. içine bastıran bir garip temiz insan da olabilirsin. sonun tımarhane ya da hapishane olabilir elbette.
aşiretlerden birinin bir cahil biciği olduğunu düşün. bir tarafta özgürlük özentiliği diğer tarafta namlunun ucu. gayet akıllı uslu adımlar ile aşiretinin cahil bir biciği olmayı seçmen bir seçim yapmış olman anlamına geliyor mu!? geliyor tabiki! bu tam da bir seçimdir. lelesi lölösü yoktur.
ben depresif biriyim ve bu kişiliğimi kendim oluşturdum. istersem kulak memesi kıvamında bir insan olurum. yeter ki sen, isteğim şeyleri gerçekleştireceğin o güzel günlerden bahset.

konuyu karikatürize edelim :

ben : bık bık bık ta bık bık bık ta bık
psikolog : ooo sen kendini ne yapmışsın böyle. rahat ol biraz. bunlar yanlış düşünce ve ayrıca beynin çok kötü durumda. fikirlerine de katılmıyorum..
ben : abla! üniversite kampüsü mü burası? anfiye mi geldim?
hastayım ben. düzelmiyor kafa!!

dissosiyatif bozukluk da denebilir ancak kişilik de denebilir. bazı hayatlarda neyi travmatize ettiğin hayatı nasıl algıladığınla da ilgilidir. melankolik olabilir insan. her şey istediği gibi gitse bile soyut görünen durumlardan da çıkamayabilir. sırf çıkayım diye farklı düşünmeye kendisini de zorlayabilir ancak bir kez görünen hiçbir şey için kör olunamıyor. ele alış biçimi değişiyor sadce.
size dünyayı dar etmeyen kendi halindeki melankolikler gerçektir ancak size zarar vermez. gülebilir, güldürebilir ve hayatlarını da bu şekilde bir kabulle sürdürebilirler. he istemeyen görüşmez, saygım mevcut.*

seçim değil de bir yatkınlık söz konusu sanırım.

(bkz: psikolojinin yalan olması)

incir ağacı neden çiçek açmıyor diye ağlayabilirsiniz. bu da seçimdir.

ilgi çekme çabası.

okunulan kitap veya izlenen filmlerdeki karakterler baz alınarak böyle bir karaktere bürünür kişi. bir de zeki insanlar depresif olur, depresyonla boğuşur diye algı yaratılıyor yıllardır.

bununda etkisi var.

depresif olmak seçimdir ama depresyon hastası olmak bambaşka bişey