diksiyon

bir zamanlar trt spikerlerinin namını yürüttüğü düzgün konuşma tekniğinin adı.

karşı tarafa şirin gözükmek için kendini çok kasanların rezil olmasıyla sonuçlanır. üniversitede çok gördüm böyle tipleri bakıyorsun rizeli birisi istanbul şivesiyle gibi konuşmaya çalışıyor.

konuşulan dili akıcı, güzel ve tonlamalarına uygun şekilde kullanabilmek, dile hâkim olmaktır.

bana kalırsa diksiyon bir sanat değildir, kişisel bir yetenektir ve kişiye doğumuyla gelir. diksiyonun iyi olması durumu fazlasıyla abartılıyor ve üstüne toplumda yüksek statü sahibi olmakla eş değer tutuluyor. kapital dünyada burjuvazinin belirme yollarından biri de bu.

zerre eğitimini almadım, çocukluğumdan beri herkes harika ve akıcı konuştuğumu söyler. üstelik tüm hayatım ingilizce ile geçmesine rağmen( amerikan kültürü ve edebiyatı mezunuyum ve akademik kariyerim bu yönde şekilleniyor) telaffuzum sadece minimal düzeyde bozuldu. bunun için ne eğitim aldım ne de teknik uyguladım. telaffuz nedense dünya da hep bir kompleks meselesi. nasıl konuşursanız konuşun, yeter ki iyi niyetle, güzel şeyler konuşun.

şu sıralar spotify ile yararlıı içerik dinlemeye başlarken bir de diksiyon alanına gireyim dedim. yazarken zaten mükemmele yakın yazıyorum. keza konuşurken de mümkün oldukça diksiyonumun düzgün olmasına dikkat ediyorum fakat yine de daha iyi olabilmek adına diksiyon eğitimine ilişkin kısa kısa podcsastleri dinliyorum, güzel oluyor. tavsiye ederim.

estetik konuşma sanatı. aynı zamanda kendini daha net ifade etmek isteyenlerin çözüm arayışı. diksiyon kursu, bu yolda hayat kurtarır gibi görünse de her şey kursla bitmiyor; pratik, sabır ve bol bol kitap okumak şart. ama hakkını vermek lazım, doğru bir kurs bazen altın değerinde olabilir.

insanlarda iletişim kurarken dikkat ettiğim özeliklerden bir tanesi .

benim icin onemsiz sey