diyalog

karşıdakini anlamak, karşıdakine anlatmak, hem enerji hem de sinerji oluşturmak için gerekli olan iletişim şekli ve aracıdır.

edebiyat terimi olarak:
iki kişinin karşılıklı konuşmasını tanımlayan yunanca sözcüktür.
roman, hikaye, tiyatro gibi türlerde kahramanların karşılıklı konuşmalarının olduğu gibi yazılmasını ifade eder. en çok dram türünde görülür ve üsluba canlılık katar. devrik cümleler kullanmaya elverişlidir. örneğin elatun’un diyalogları ünlüdür.

en büyük düşmanımız
önyargı, en büyük ihtiyacımız diyalog.

söyleşme.

di diyarında yaşayan yal derneği mensubu insanların og hükümdarına karşı geliştirdikleri en büyük silah. *

'kafan güzelmiş kardeş' dediğimde sen de 'eyv bro' dersen bu diyalog oluyor.

ben: şunlardan şunlardan rahatsızım
o: allah'ın varoşu bla bla

yani tepki de başlatabilir bir çeşit diyaloğu.

buradan moderasyona bir teklifim var. silmeyi düşündüğünüz , kilitlemeyi düşündüğünüz, başlık, tanım vs vs her ne varsa, lütfen 1 dk nızı ayırın ve yazan yazara dönün, dostum böyle böyle yazmışsın ama bana göre! şurası yanlış, forumsal olmuş, tanım olmamış, görselde sorun var, şu bu...
deyin lan, kafadan koparıp, hiç bir şey söylemeden silip atmak (sebep tikindekiler tamamen tatava, kılıfına uydurmak o) bildiğin ego göstergesidir, yada biz öyle anlıyoruz. diyalog....please.

bak kızım bütün arkadaşların evlendi.
-boşversene bekarlık sultanlıktır.
senin bekarlığın sultanlık olmaktan çıktı 3 kıtada hüküm süren imparatorluk oldu kızım.

bu soğukta balkonda mı oturulur?
soğuk diye zaten.

şimdi ben burada direkt olarak ülkemiz açısından konuşacağım, diğer ülkelerdeki durumu çok bilemediğim için malum kendi ülkemiz adına yazmayı uygun görüyor, doğru buluyorum.

ülkemizde tv programlarında da, sokakta da, alelade bir yerde de ve aklınıza gelecek herhangi bir yerde de eminim ki çoğu kişi bu durumdan muzdariptir. insanlar çoğunlukla aynı anda konuşuyor, biri sözünü bitirmeden diğeri başlıyor. sözü kesen kişi dinlemeden yahut anlamadan araya giriyor, sözü kesilen kişi gereksiz biçimde bazen sözü uzatıyor. biri bağırarak konuşuyor falan filan vs.

yani sözün özü maalesef ki ülkemizde, yetişkin insanlarda da gayet dahil olmak üzere diyalog kurmak bilinmemekte diye düşünüyorum. ne yazık ki bilinmiyor. karşıdakini anlama amacının güdülmesinden çok genel olarak herkes, ben söyleyeceğimi söyleyeyim de karşıdaki ne diyorsa desin, umrumda değil havasında olabiliyor. bu nedenle de kimse kimseyi dinlemediği, kimse kimseyi anlamaya çalışmadığı için ortada bir diyalog kurulmamış oluyor.

yani ne vardı da böyle birbirini dinleselerdi insanlar, biri çok fazla sözü uzatmadan anlatsaydı, diğeri karşıdakini dinleyip söz bittikten sonra kendi sözünü söylemeye geçseydi.

bu dediğim gibi sadece tv'de özellikle tartışma programları için de değil genel olarak hayatın içinde birçok yerinde ne yazık ki böyle. ne dinlemek gibi bir arzumuz ne de anlama çabamız oluyor, elbette burada istisna olan kişi ve kişileri ayrı tutuyorum, sözüm sadece böyle olan ve olanlara dairdir.

bu nedenle ben ciddi anlamda, böyle bir ders var mı bilmiyorum ancak, gerekirse ilkokul döneminde, çocuk yaşta başlayıp, etkili iletişim adı altında bir ders verilmeli. her ders etkili iletişim ve bunun faydalarından bahsedilmeli, hatta bunun yanında bu ders içinde diksiyona dair eğitimler verilse o kadar güzel ve harika olurdu ki. hadi benim neslim böyle, hadi benden öncekilerin de bir kısmı böyle vs de bari yeni nesillerden birbirini dinleyen kişiler katılsa topluma, iletişim gelişirse ve inanın ki insanlar birbirini daha iyi anlar, herkes daha iyi şekilde açıklamasını yapar, konuşur.

diyalog kurmak aslında çokça önemli ve özen gerektiren bir şey iken ve bunu da sağlamak çok zor değilken, ülkemizde bu kadar az sağlıklı diyalog kurulması beni çokça üzmekte gerçekten.

benim tum omrumde en keyif aldıgım diyalog eski esimle yasandı:

simcik biz asostaydık bas basa. yeni evliydik.
sahilde gece kimse yokken uzandık. el ele tutustuk. yıldızları izlemeye basladık.
eski esim kova erkegi. aydaki krater onun sokaktaki cicekten daha cok ilgisini ceker.
bana galaksiyi, gezegenleri filan anlatmaya basladı. su su, bu bu filan diye. hatta bir gezegen varmıs, kotu bir koku yayıyormus gibi diger butun gezegenler ondan kacıyormus. ben dedim ki ben o gezegen olsam sen de benden kacar mıydın? o da dedi ki ben yanına gelir, yan gezegenin olurdum. ihih. opustuk o an.
velhasılı su an o kadar mutluyum ki olsem eksiksiz olurumluk anım hayatımdaki benim buydu.