doğru insanı beklemek

mezarıma gelir belki.

doğru insan var mıdır yok mudur bilmiyorum, sanırım bu konularda daha rasyonel kalıyorum. ilk görüşte aşk, ruh eşi, tamamen doğru insan gibi kalıplar romantik ama uydurma geliyor bana. kimse tamamen doğru insan olamaz gibi çünkü herkes biraz gridir ama şuna inanıyorum yanlış olan, koyu gri olan çok fazla insan var. belirli standartlar belirlemek, ilişki kavramından beklentine göre hareket etmek ve bunları çok da esnetmemek önemli bence. yanlış insanlarla yanlış ilişkilerde kaybolup gitmektense ben daha doğru olanı beklemekten yanayım. her zaman hayatımızda bir sevgili olmasına gerek yok, sevgi ihtiyacını tek bir noktadan sağlanmaya çalışınca bu kişi gittiğinde o yalnızlık yüzünüze çok sert biçimde çarpar. yerini de hemen yalnızca size ilgi göstermesi yeten biriyle doldurmak isterken bulabilirsiniz kendinizi ve bu da bir döngüye dönüşebilir. bunun yerine duygusal olarak tatmin yaratıp içinde güvende hissedeceğiniz insanı beklemek, bu sırada kötü hissettiren ilişkilerin içinde yitip gitmekten çok daha sağlıklı bence.

doğru adamı beklerken yanlış kadın olacağım diye çok korkuyorum *

bu saatten sonra gelecek doğru insanın da ta anasını avradını...

beklerken aldığım hâl ektedir. *

gölgede bekleyiniz ki başınıza güneş geçmesin

peki o insan için “doğru insan siz misiniz?”

beklemekle olmaz o iş;
doğru otobüse binmek istiyorsanız doğru durağa gitmelisiniz.

neyi beklediğiniz konusunda net olmanızı ve bulunca harekete geçmenizi gerektiren mevzu.

doğru insanın doğru insanı olmak ayrı,
doğru insanın doğru olduğunu zamanında anlayabilmek ayrı.

üzerine bu kadar kafa yorduğunuz çoğu şey konusunda basiretiniz bağlanıyor zaten,
çok da şe’ yapmamak lazım.