dünyaya bırakacağımız tek eser mezar taşımız değil midir

hakan günday kitabı az’ da “eninde sonunda dünyaya bırakacağımız tek eser mezar taşımız değil midir?” diye sorar okuruna.
oğuz atay’ ın kaleme aldığı bir bilim adamının romanı mustafa inan kitabının önsözünde ise cahit arf sanki yıllar öncesinden cevabı çoktan vermiştir bu soruya. “insan mutluluğu sonsuzluk ve ölümsüzlük duygusunda arar. maddesel olarak ölümsüzlük mümkün olmadığından; kimi insanlar çocuklarına kendilerinin devamı olarak bakar kimileri de toplumda bırakacakları izlerle ölümsüzlük duygusunu dolayısıyla mutluluğu tatmaya çalışırlar.”
atıfta bulunulan soru ve cevaptan yola çıkarak baştaki sona gelecek olursak; kâh mezar taşıyla kâh başka bir eserle insanlık faydasına çakılmış bir çivi bile bunu sağlamalıdır. bugün dahi basit bir alanyazın incelemesi yapıldığında bilim insanlarının dünyaya bıraktıkları eserlerin yıllar sonrasında okunup incelenebiliyor olması, aslında bırakacağımız her eserin ayrı ayrı mezar taşımız olduğu düşüncesini oluşturmuştur.

(bkz: uzun ince bir yoldayım gidiyorum gündüz gece)

(bkz: dağıttın formatı eyledin viran)