dünyaya yeni bir insan getirmek

plansız ve zamansız olması beni çok üzen bir durumdur ne yazık ki. o basit zevkin sonucunda dünya denilen bu yasamasi zor gezegende şöyle kötü bir zamanda bir çok sıkıntıya maruz kalacak ve bunlarla baş etmeyi öğrenmesi gereken bu yükleri sirtlamasi gereken yeni bir hayat gelmesine sebep olmak.. aslında ne büyük bir sorumluluk. insanların planlamadan bunu meydana getirmeleri, mutsuz evliliklerle, bozuk psikolojilere sahip ebeveynlerle daha korkunç bir hal alıyor aslında. dünyaya hiç bir suçu olmayan fakat bir çok sıkıntıdan sorumlu, bunları üstlenecek bir birey getirmis olunuyor. çevremde mutsuz evlilik geçirip çok kötü olaylar esnasında çocuk sahibi olduğunu duyduğum insanlar var. plansız istemeden dünyaya getirdikleri çocuklarına tahammül edemeyip bağıran çağıran onlarla yeteri kadar ilgilenemeyen insanlar var. ben üzülüyorum. bu insanlar ileride sağlıklı ruh hallerine sahip olamıyor ne yazık ki. evlilik, bir insanla hayatını birleştirmek çok kolay olmamalı. en azından çocuk yapmak bu kadar kolay olmamalı. dünyaya yeni bir hayat gelmesine sebep olmak büyük bir sorumluluk..

ehliyete tabi olması gereken durumdur bence. öyle her önüne gelen yapamamalı. ekonomik durumun, ev ortamın, eğitim düzeyin, psikolojin yeterli değilse yapmayacaksın. bir insanı isteği dışında dünyaya getirip hayatını mahvetmek bu kadar kolay olmamalı.

bir mezar kazmayı göze almaktır.

dünyadasın ve bunun çaresi yok der samuel beckett.

dünyaya yeni bir insan getirmeden önce, onun soracağı bütün soruların cevaplarını bilmek gerekir. bu da mümkün olmadığından, getirilmesi üzücüdür.

insan doğasının istediği bir şeydir.
sen istemesen bile bir şekilde seve seve o hormonlar sana onu yaptırır ve sen oturup yaptığın çocuğa hayran hayran bakarsın.

(bkz: marjinal olacağım diye saçmalayan yazar)

getirilir.

bu dünyaya çocuk getirmek istemiyorumculuk pek akla yatkın değil. dünyanın en kötü zamanlarında dahi dünyaya yeni insanlar getirildi.

insanoğlunun doğasında var üreyip yayılmak. bu dünyaya çocuk getirilir, bu ülke için tartışılır.

bizim gibi birkaç düzine mal ülke var, kötü yönetilen, refaha erememiş, şu veya bu sebepten.

yoksa almanya'daki çift düşünmüyor böyle. fransa'da demiyorlar, yahu bu ülkede çocuk olur mu? diye.

ne kadar ahmak, ne kadar hırsız, ne kadar sömürücü adam var başa getirirsen, ne kadar günden güne fakirleşip, kendine bile bakamaz hale gelirsen, ne kadar işleyen tüm mekanizmalar çöp olursa, işte o zaman sorarsın, bu dünyaya çocuk gelir mi? diye.

getirmeyin derdi bitmiyor, dertsiz basına dert mi ariyorsun?

kolay bir eylem değil… hayatın merkezi kayıyor resmen

bir gün marsa koloni kurarsak marsta doğan bebeği dünyaya getiren uzay mekiğinin pilotunun da böyle bir misyonu olabilir.

geçen hafta küçük kızımı bir konuda sertçe uyardım, kendisi 11 yaşında ancak 12 olduğunu iddia ediyor. bana dönüp, 'dünyaya insan getirmeden önce biraz daha sakin olmayı bekleseydin keşke' dedi.
dünyaya insan getirmek mi?
anne olmayı bu şekilde tanımlaması tuhaf gelmişti, bugün bu başlığa rastlayınca benim minik prensesimin sözleri kafamda yankılandı.
bunun için daha sakin, daha donanımlı, daha dingin, daha mutlu olunan bir zaman seçmek gerek belki de.
aslında dünyaya yeni bir insan getirmek kolay ama dünyanın getirdikleriyle çocuk büyütmek zor.

saçmalıktır.
çare anti natalizm

aptallıktır.
çocuk bakacağıma kocama bakarım.

asla yapmayacağım bir şey.

ne gördük ki bu dünyadan başka bir insanı daha yakalım.

çok büyük cesaret isteyen ve herkesin yapmaması gereken eylem.

alt veya orta sınıftansanız - nüfusun en az 80%i - dünyaya zenginler için yeni bir ucuz iş gücü, köle getirmektir.

eski bir insan getirmek gibi bir opsiyonumuz yok. keşke olsaydı da deneyimli evlat tercih ederdik.

o muhteşem genlerinizi aktarın tabi. gelecek nesiller hep sizin eseriniz olsun.
hayvanlarda böyle. yav sen çöplükte yaşıyon.
yiyecek yok ortam temiz değil. hoop hamile kalıyor köpek kedi. zaten kocası kim belli değil.
al sana 8 yavru ile tek başına kaldın.
etrafta koca yok iş yok aş yok. çocuklar perişan.
soğuk oluyor sıcak oluyor . yavrular ölüyor.
ee bunların geleceği yok. okul yok iş yok.
valla büyük cesaret.
bence insanlar miras için çocuk yapıyor miras dediğimde köydeki ev ahaha. akrabaya kalmasın diye .

en temel güdümüz olan üremeyi tartışacak değilim ama şunu demem gerek. ya bu dayım yengemi boşadı seneler sonra. adam gitti 65 yaşında inat evliliği yaptı 45 yaşında bir kadınla. mis gibi aldı götürdü yeni yengemi, gül gibi yaşıyor ve çocuk yaptı. şu an dayım 75 oldu kız 10 yaşında. demek ki olabiliyor bu işler. (bu şekilde avunuyorum genelde, evet). paşa dedemin güzel genlerini aktaracağım bir bayanla anında ürerim heyecandan ölmezsem. nude bile alınca kalbim tekliyor. zor abicim zor bee. arada 3 adet olan kürtajlara bile ağlak olurum. üreyesim gelmiyor değil yoksa. see you another life bro diyorum bebişime. bu seferlik küçük ihtimal

peki ya bu ülkeye?
ben getirmek isterim ya. engel olamıyorum napiyim... şeriat, savaş, karnımı doyuramama vb. koşullarda getirmem tabii ki.