durulmak

sakinleşmek. durmak. yatışmak. dinmek.

bugün yapmayı unuttuğum bir şeyi tekrar yaptım.
duruldum.
durulmak seçilen bir şey mi eyy dopamin??
değil elbette ama seçtim.
bugün her konuşmaya atlamadım. uzun cümleler kurmadım. az öz konuşmaya çalıştım.
cevap versene neden konuşmuyorsun dediklerinde kısa kısa yeterli olacak cevaplar verdim.
mesajları beklettim. üç saat beş saat belki ertesi güne kadar sarkıttım. sordum kendime konuşmak istiyor muyum bu kişiyle? yo diye bir ses yükseldi.
e iyi o zaman kapat ekranı veya bildirimleri sil hayatına devam et.
her şeye yetişmeye çalışmak, sürekli iletişimde kalmaya uğraşmak, durmadan koşturmak, iflah olmaz bir şekilde dert anlatmaya gayret etmek aslında ne kadar yorucuymuş.
bugün çenemi kapatıp kendi sesimi duymadım.
rutin konuşmalar dışında pek sohbet de etmedim.
sessizlik iyi geliyormuş. ara sıra yapayım bunu.

söylemesi ve duyması bile insanı sakinleştiren; her şey üst üste geldiğinde, yorgunluktun ve bıkkınlıktan artık nefes alınamadığında insanın kendi kendini 'ortalık bir durulsun da her şey daha iyi olacak, sinirim/hüznüm bir durulsun da kendime geleyim' diye telkin ederken kullandığı kelime.

gereksiz eylemdir. hareket eden şey büyür, durgunlaşmak sizin masadan sandalyeden farksız olduğunuzu gösterir.

sakinleşmektir. istek ile sakinleşmek.

mesela eskiden tam serseriydi şimdi duruldu derler. veya eskiden çok konuşurdu şimdi duruldu derler.
genelde aileniz yaşınız büyüdükçe size laf arasında böyle şeyler derler. durulmak.
ha bazen durulmak gerekiyor. yorulursunuz yoksa.

dalgalandım da duruldum, koştum ardından yoruldum şarkısındaki eylemdir.

tam durmamak, belki su gibi akışkan olmak, belki kendin olmak ya da kendin olma aşamasında aynaya bakmak. yakalamak zor durulma hissiyatını. hani duruldum dersin de ama ruhen değildir o. eylemsel durulmalar getirmiyor zihinsel durulmaları. ya da getiriyordur belki...?

nereden bakarsan, nereden sayarsan say. duruldum.

32 yaşımda 62 yaşındaymış gibi konuşmamı da, hızlı yaşamama veriyorum.
yaptığımız iş, oturduğumuz masalar, masalarda geçirdiğimiz saatler, beni başka bir yere fırlatıp attı.

pişman değilim sadece hemen her şeyi tadıp, heyecanım kalmadı.

bilmem belki durulma değil duraksama zamanımdır ama ne yüreğim var, ne gücüm var, olmaz.

yaşlanmak...

eski neşem kalmadı. birisiyle konuşurken bile tahammül edemiyorum bu yüzden bu durulmak eylemini yaşıyorum. çevremde çok az insan kaldı. nedeni bu durulmak eylemiyse bundan memnunum daha da durulabilrim.

her yaşta farklı seyrediyor ve yaş ilerledikçe de şiddeti artıyor
bu yıl yaşadığım durulmayı ele alırsam bir sonraki durulmamda beni sokakta görenlerin 'yazık ne derdi var acaba garibin' diyerek elime beş on kuruş sıkıştıracaklarını düşünüyorum
neyse böyle böyle yolumuzu buluruz annadın mıydı