eğitim vs karakter

karakter önemlidir.

eğitim bireye insani değerleri öğretmez. sadece öğrenmesi konusunda yol açar, ışık olur. bireyin o ışığı alması ise tamamen karakteriyle alakalıdır. içindeki o insan neye izin veriyorsa o'dur.

ikisinin de lazım olacağı başlıktır. eğitim tabiki önemlidir ama bir insanın karakteri omurgası duruşu yoksa alacağı eğitimin bir önemi yoktur. karakterin olmazsa aldığın eğitim seni robota dönüştürür. karakterin varsa eğitimin yoksa insanlara karakterinin pozitif yanlarını aktaracak bilgi birikimin olmaz dolayısıyla bir hiç olursun. eğitim karakter birbirlerine ihtiyacı olan iki kavramdır düşüncesindeyim.

(bkz: tahsil cehaleti alır eşeklik baki kalır)
karakter ne kadar öncelikli olsa da eğitim de şarttır.

para hepsinden önemli.

mey biter saki kalır. her renk solar haki kalır. ilim insanın cehlini alsa da, hamurunda varsa eşeklik; baki kalır.

eğitim, karakteri belirlemez.

bir öğretmenim, başarılı bir eğitime sahip olmaktansa ilk önce karakterli gençler olun diyordu. tabiki de karakter. eğitim de elbet şarttır fakat daha sonra başarılı değilseniz bunu düzeltebilirsiniz.

eğitim ne kadar üst düzey olursa olsun karakterden yoksun olduktan sonra eğitimin bir önemi kalmıyor

ben sana müdür olamazsın demedim, adam olamazsın dedim.

öncelik karakterdir. daha sonrasında eğitim şarttır.

bana göre eğitimle sekillendirilen karakterdir ama ne kadar şeklini degiştirirseniz değiştirin, özü hiç değişmez.

bütün tanımlarda eğitim sözcüğü öğrenim sözcüğünün yerine kullanılmıştır, tahsil ya da okul okuma anlamındaki kelime öğrenmdir. eğitim bir kişiye toplumsal bilgi ve becerileri kazandırmak ve terbiye demektir. eğitim karakterin genetik olmayan kısmının değişmesine gelişmesine katkı sağlar. ülkemizde eksik olan şey eğitimdir. ülkemizde sadece öğrenim vardır. o nedenle okulların kapatılıp uzaktan öğrenim ile her şeyin telafi edilebileceği düşünülüyor.

aralarında tercih yapılmak zorunda kalınmaması gereken ikililerdendir. aradaki versus kelimesi plus yapılmalıdır. o zaman tüm dünya güzelleşir, tüm insanlar bir ve eşit olur.

ikisi de tek başına ayrı önemli konular olmakla birlikte önceden eğitimin genel olarak sorunlara çözüm olabileceğini düşünürdüm. ancak zamanla bu durumun idealist anlayışımın bir parçası olduğunu fark ettim, gerçekte de gördüm ki eğitim her şeye çözüm olamıyor maalesef. ancak bu sorunları çözmede yetersiz şeklinde de algılanmasın. en basitinden şunu söyleyebilirim: bir kişiye en iyi imkanları verip en iyi yerde eğitim almasını sağlayabilirsiniz ancak bu durum onun karakterini, kişiliğini tamamen değiştiremez. günümüzde örneklerini de görmek mümkün. bir insanın yüksek mevkide olması zeki olmasını ya da bir şekilde bu konuma gelmesini ifade eder, karakteri ise ancak konuştuğunda ya davranışlarında ortaya çıkar.

karakter önemli karakterin yoksa,istediğin kadar oku,eğitim gör beş kuruş etmez.

insanın karakteri doğuştan değildir 7 yaşına kadar gelişir 11 yaşında benliğine oturur eğer bir çocuğun büyüdüğü çevrede normalleştirilen ne ise kendini ona göre uyarlar (iyi,kötü,agresif,pasif,çıkarcı,dürüst) aslında verilen değerler ile alakalıdır. eğitim ise ömür boyu sürer kişinin eksiklerini fark etmesine ve kendini ona göre tamamlamasına olanak sağlar. ancak benliğine yapışmış olan karakter kolay kolay değişmez. eee ne demişler can çıkmadan huy çıkmaz...

eğitim ve öğretimin anlamının karıştırıldığı başlık

eğitim ve öğretim arasındaki uçurumu göremeyen kişiler doluşmuş sanırım. eğitim gelirse karakter onun yanında gelir dostlar.

akademisyen egosuna maruz kalan herkesin cevabı aynıdır.

ilim cehaleti alır eşeklik baki kalır...
karakterle eğitimin fazla bağlantılı olmadığını bu sözden anlamamız mümkün bence.

aşırı hassas bir dengeye ihtiyacımız var. ikisinden bir olmadığında iletişim kurma ve sürdürebilme süreçleri sorunlu oluyor.