evde tavşan beslemek

tıpkı kedi beslemek gibi keyifli ama zordur. denedik ama çok uzun süre dayanamadık. tavşanın doğası ile mücadele edemedik.

şunu söyleyebilirim ki, tavşan ile arkadaşlık ederseniz, kediyi köpeği unutursunuz. inanılmaz bir oyun arkadaşı oluyor tavşanlardan. çizgi filmlerde canlandırılan tavşan karakterizasyonu anlama fırsatı buluyorsunuz.

müstakil evin bahçesi de dahilse benim de bir dönem yaptığımdır.
eti de lezzetli oluyor. ama kesip yüzdükten sonra kanı süzülsün diye asmak gerekiyor bir süre. o bekleme süresi sıkıntı.

nostaljik bir olay.
hala beslerim.

yabani olmayan, minyatür bir türü bir dönem besledim. tuvalet eğitimini kendi kendine almıştı, devamlı aynı yere yapmak istediğini farkedip yönlendirince o konuda sıkıntı yaşamadım hiç. sadece devamlı oynatıp gitmesine izin vermezseniz olduğu yere bırakıyor tabii. çok küçük olmasının da etkisidir bu durum bilmiyorum ama çok keyifliydi.

evde denemeyiniz. ilk getirdiğinizde eve koku bırakır leş gibi. yavruyken tatlıdır ama büyüyünce tutmak mümkün olmuyor. fena hızlılar. dişi alıp tek beklerseniz sürekli yuva yapmaya çalışır. kemirme olayları falan anlatılmış zaten.

ben 4,5 sene boyunca besledim. dikkat edilmesi gereken çok şey var, öncelikle asla ama asla yıkamayın. tuvalet eğitimi vermek çok zor ama alışınca özellikle çişini gidip tuvalet kabına yapıyor. bebekken yaş meyveler, sebzeler, marul benzeri vermeseniz daha iyi olur ama büyüyünce ölçülü olarak verebilirsiniz mesela benim tavşanım muzu çok seviyordu, kraker yemeyi çok seviyordu ve asla kemirme huyu yoktu. yani hayvana göre değişebiliyor kemirme huyları, ben hiçbir şeyi kemirdiğini görmedim. eğer özgürce dolaşamayacaksa sürekli kafeste tutacaksanız almayın derim çünkü çok hareketli hayvanlar. yem olarak vitakraft'ın yemlerini tavsiye ederim. bizimki tuvaletini talaşa yapıyordu, kedi kumu genelde tüylerine yapışıyor ve pek sağlıklı olmuyor tavşanlar için. arada dışarıda çimenliklere çıkarırdık ve çok severdi ama kedilerin yaklaşmamasına dikkat etmeniz lazım çünkü normal olarak bir av gibi görüyorlar. benim tavşanımın ismi "ponny"di ve kedi gibiydi, tuvalet eğitimini ben vermiştim ve kafeste değildi odada dolaşıyordu. yan yan zıplıyorlar keyifleri yerinde olunca o zıplamaları çok tatlı oluyor. saatlerce sevseniz de sıkılmıyordu, hala çok seviyorum onu ve çok özlüyorum.

tavşanın doğası gereği zıplayıp koşabileceği bir alana ihtiyacı olduğunu düşünüyorum. evde ya da kafeste tutmak tavşan için zulümdür. bunun bir tık ötesi de tavşan dilendirmek. yani niyet tavşanları. sakince otursunlar, kaçmasınlar diye uyuşturduklarını öğrenmiştim. tüm niyet tavşanlarını kaçırıp özgürleştirme hayalim var.