evlenip doğada yaşamak

evlenirsem yapmak istediğim eylem.tabi bu kafa yapısında evlenmelik kız bulmak çok zor

(bkz: captain fantastic)

şu sıra çiftlik sagibi hayvanları olan bağ bahçesi olam biriyle evlenme isteğim var. yada birlikte kurarız. ben bağ bahçeye bakarım o hayvanlara oh mis gibi hayat.

bunu yapan arkadaşım var. endonezyalı. alman bir delikanlı ile evli ve ormanda yaşıyorlar. her ay çağırıyorlar gelin, takılalım diye. allahın ormanında nerede takilacaz diye kimse gitmiyor. sıkılıyorlar belli. kız evlenmeden önce endonezya'da ormanda pirinç pişiriyordum avrupa'da, bir alamanınan evlendim yine aynı şeyi yapıyorum, orman ve pirinç benim kaderimmiş diyor.

başkasının tecrübelerinden ders çıkaran biri olarak ben doğada yaşamaya hayır diyorum. milyonlarca yıllık evrim ve besin zincirinde en tepeye çıkmak için binlerce yıllık toplumsal yaşama ben ormanda yaşamak için katlanmadım.

bir takım fantastik saçmalıklar.
elinde hüner yok dilinde kenar yok bi de doğada yaşayacakmış. beleş sanmaktan hep bunlar.

sanılanın aksine zordur.

bugün doğada yaşama hayali kuran insanların pek çoğu kar yağdığında ateş yakamaz. börtüsü, böceği, sineği. binbir türlü canlı ve tehditle başbaşa kalmak, acil yardıma ulaşmada yaşanan sıkıntı, hijyen koşullarının sağlanmasındaki güçlük gibi temel birçok noktada eksi yanları vardır. velhasıl bu istekteki insanların çoğu 1 ay içinde müdahale edilmezse ölecek duruma gelir, hatta ölür.

aslında bunun için evlenmeye gerek yok , doğa orda isteyen gidip şimdi yaşayabilir , ama tabi yanında biri olunca her şey daha kolaylaşıyor.

ilerde olursa iş dünyasında şansım yaver gider zengin falan olurum, büyük bir çiftlik kurmayı düşünüyorum, çiftlik evi falan yaptırırım. denize ve şehir merkezine yakın olacak, canımız istediğinde 10 dakikalık araba yolculuğu ile şehire falan giderilmelidir çünkü allah korusun hastanelik bir durum olur, yada genel alışverişe çıkmak vs işlemler için.

buna evlenmeden sahip olduğum için şanslıyım. tabi sevmeyen biri için şanssızlık olarakta görülebilirdi ama benim en çok isteyip sevdiğim yaşama şekli.
yorucu, zor ama sevdikten sonra bunların etkisi o meyveyi yiyene, o sütü içine, balı toplayana, ekşiyi kullanana, sabunun kokusunu içine çekene kadar. yani geçici, tatlı ve güzel yorgunluklar.
eskiden hayvanlarımız da vardı. yavruluk dönemlerine bayılıyorum ve kuzu istemiştim en çok o da kısmet olmadı. hep büyük ya da orta boy almışlardı.
bir de biz merkeze 15-20 dk uzaklıktaydık. ona rağmen oraya çarşı dışında (ihtiyaçlar için) inmezdim ve istemezdim de. günümüz insanlarını hayvanlara ve bitkilere tercih ediyorum. bundan kaçınmıyorum da. doğallık ve sadelik anlayışıma ters düşüyor. şimdi sadece bitkiler var ve ben insan yüzü görmemek için bahçeden veya tarlalardan pek çıkmıyorum. bu bazen çekirdek aile, bazen geniş aile, bazen akraba vs. insanların midemi bulandırdığı ve tahammülümün düşük olduğu doğru.
böcekler, tezek kokusu, ellerin çoğu zaman yaralı ya da çizikli olması, yılanlar, fareler, kertenkeleler, domuzlar, çakallar, akrepler vs. insanlardan daha çok çekilir. bazılarına karşı fobim var ama seçim yaparken hiç tereddüt etmiyorum. her şeyine rağmen huzur verici hayat ama insanlar o kadar şeye rağmen bunu veremiyor. ve olanı da kaçırmak için çaba içinde. insanları görmeyince sormuyorum, özlemiyorum ama onlar için bu geçerli değil. bir gün gitmesem eksikliği hissediliyor. özlüyorum. bitkilerim büyürken ya da çiçek açarken veya meyve verirken izlemesi bana zevk veriyor. hepsiyle özenle tek tek ilgilenirken insanlara yüzeysel ilgi bile zor ve can sıkıcı geliyor. tabi her insana değil. sadece tam sevdiklerimi genelleme içine almıyorum...

benimle evlenir misin?

bir filmi anımsatmıştır.