fazla düşünme sorunu

yalnız insanlarda olur. gerisi edebiyatını yapar.

düşüncelerini fiile dökersen çokta yaşayacağın birşey değildir, ama tabikide bazen yapmadığımız şeylerden ziyade, gereksiz yaptığımız şeyler içinde çok düşünürüz orasıda var,

tek bir yürüyüşe çıkıp bunu düşünmeye değer mi diye düşünmek sonra umursamaz olup o konudan vazgeçmek en iyisidir..

ciddi bir problemdir. uyutmaz. sosyal hayattan ve insan ilişkilerinden mahrum bırakır. bu sorunun içinde sürüklenip duruyorum.

herkesin uyuduğu saatte hâlâ uyuyamamış olmak demektir.

t/ fazla düşünme sorunu.

düşünme sorunu da yeterlidir. fazlası için bilemiyorum altan. ya azını görmedim ya da fazlasını bilmedim.

asla romantize edildiğini düşünmüyorum aksine bunun ileri zekalı ( yüksek ıq’lu) olmanın bir belirtisi olduğunu düşünüyorum. şahsen bende overthinking mekanizması çok yüksek. çocukken doktor aileme ileri zeka olabileceğimi söylemiş.

zihnim sürekli olasılıkları hesaplar ve çok basit düşünen ayrıca yüzeysel insanlarla anlaşamam daha doğrusu onlara göre daha kompleks ve detaylı düşündüğüm için, benimle aynı düzlemde iletişim kuramıyorlar. zihninizin kafanızdan geçen tüm ihtimallere, sizi her an uyanık tutması bence muazzam bir gift. evet kontrollü olamazsanız, kaygı bozukluğu, okb( takıntı) , panik atak, duygu- durum bozukluğu vb psikolojik rahatsızlıklara dönüşme hızı inanılmaz olur.

benim mesela özel hayatımda özellikle duygusal ilişkilerimde bu yeteneğim ciddi sıkıntı çünkü adamlar benimle aynı derinliğe inip, benim baktığım yerden bakamıyor. tamam kimsenin benimle aynı zihin fonksiyonuna sahip olmasını bekleyemem ama en azından ayak uydurmak için o çabayı göstermesini isterim. ayak uyduramasa dahi, o çabayı gördükten sonra olay bitmiştir zaten.

genel açıdan bakarsak: bence her ebeveynin 6-7 yaşında çocuğuna ıq testi yaptırması gerekiyor. özellikle ilkokula başlamadan 1-1.5 yıl önce bence daha uygun.

ıq’nun ortalamanın üstü çıkması durumunda, çocuğunuzun eğitimi için araştırma yapacak zamanınız olmalı. yüksek zekalı bir çocugu devlet okuluna göndermek katliamdır. harcarsınız cocugunuzu net. ayrıca zeka seviyesine uygun yetiştirmeniz gerektiğini de atlamamak gerekiyor çünkü her şeyi çok fazla algılayabilen bir zihinde, en ufak bir yanlış tavır bile büyük kırılmalar doğurabilir. böyle durumlarda çocuğunuzla beraber büyüyerek, sizde ebeveyn olmayı öğreneceksiniz.

bu yüzden biraz ücreti gözden çıkarıp, bu testi mutlaka yaptırın. çocuğun ıq seviyesine göre eğitim aldırmak, olası başarısızlığını ve seçilen yanlış eğitim türü yüzünden okulu bırakma ihtimalini ortadan kaldırır.

çoğu insan okumayı, derslerde başarılı olamadığı için ve bundan sıkıldığı için bırakıyor. halbuki olay çok basit. cocugu ıq derecesi ve yeteneğine zıt
branşta eğitim alması için zorlarsanız, sonuç
bu olur.

örneklemek gerekirse : sözel zekası yüksek bir çocuk felsefe okuyabilecekken, “yok sen inşaat mühendisi olmalısın” diye diretirseniz tabi başarısız olur ve bireysel olarak yetersiz hisseder. ülkemizde bu baskı fazlasıyla yüksek. her ailenin kafasında bir meslek türü var ve çocugunu zorla o kategorinin içerisine oturtmaya çalışıyor. çocuk oturamayınca, hakaretler/aşağılamalar/ başarısız sayma gibi yanlış ve keskin tavırlar ortaya çıkıyor. siz çocugunuzun neyi yapıp - yapamadığını nereden biliyorsunuz ki böyle tavırlar sergiliyorsunuz? diye sorarım. zihin fonksiyonu aksi yönde çalışan bir çocuğa, farklı bir değeri nasıl yükleyeceksiniz?

sayısal zekası baskın bir adama, zorla şiir yazdırıp nasıl edebiyat fakültesi okutursunuz? aynı şekilde bir edebiyatçıya nasıl tıp fakültesi kazandırabilirsiniz? bunları yapamıyor diye nasıl aşağılar- hor görürsünüz?

psikolojik istismar kişinin zihninden ömür boyu silinmeyebilir. zamanında söylenen tek bir lafı üstüne yük edinip, ömür boyu onunla yaşayan insanlar var. psikolojik rahatsızlıkların temeli hep traumadır. trauma içine doğdunuz evde ve çevrede başlar. düzgün aile olmak zorundasınız.


türkiye’de ebeveynler çok cahil.

uzun uzun anlatmak isterdim ama bazı tanımlara göz attığımda aynı durumları başkalarının da yaşadığını gördüm. kısacası çok düşünmek uyku kaçırır (bu enn hafif etken) ve xanax'a başlarsınız. xanax'a başladıktan sonra daha az düşünmeye başladım çünkü ilacın yan etkilerinden korktuğum için ilacı ve düşünmeyi bırakmaya çalışıyorum.

atalarımız bu soruna kısa bir tavsiye vermiş ''düşün düşün boktur işin'' diyerek. ataları dinlemeyip devam ediyorsanız size de müstahak.

gerçekte yersiz-zamansız düşünme sorunudur. çok düşünmek gerektiğinde çok düşünülür. kendi başına çok düşünmek sorunlu bir etkinlik değildir.

(bkz: anksiyete) ben de bir şeyleri kafamda tekrar tekrar döndürüp kendimi üzüyorum. bir başkası bunu zor anlar *. boşver düşünme derler ama bu çok kolay bir şey olsaydı zaten önceden aklıma gelirdi.

overthinging batağı. batanı allah kurtarsın, yaklaşanı allah korusun.

hiç düşünmemeyi bile çok düşünüyorum

kafa rahatken bile düşmek için küçük bir iteklemenin yeterli olacağı çukur.
sanırım salmak gerekiyor. salmaktan kastım teslimiyet. ister kötü açıdan ister iyi, boş vermek gerçekten tek çaresi olabiliyor bu belanın.
öyle hayat mı geçer diye düşünülebilir. ama böyle de hiç geçmiyor açıkçası : )

bu döngüye girdin mi çıkış zor oluyor en iyisi hiç girmemek

buraya hangi açıklamayı yazayım dedirten problemdir.
düşünce düşünce üstüne biner,kendi kurduğun düşünce üstüne biner , takıldığın düşünce üstüne biner yani biner de biner. kendim yetmiyormuşum gibi ' estağfurullah senin problemin benim problemim,benim problemim yine benim problemim' dedirtir.

enerjini götürür,
mutsuzluk getirir.

günümüzde pek çok sorun, ekonomi, işsizlik, geleceğin belirsizliği, deprem korkusu ve bunun gibi sorunlar daha fazla takılmaya sebep oluyor ve güç sarf eder duruma geliyor insan. daha çok yoruluyor ama daha az ilerliyor. insan, artık fazla düşünmekten bir şey yapamaz duruma düşüyor. mesela biten bir aşkı siz dert ettiniz ve üzerinde fazlaca düşündünüz ama karşı taraf dert etmiyorsa o zaman düşünmenin, üzerinde durmanın çok bir getirisi yoktur. mesela depremi düşünen bir kişi açıyor depremle ilgili yorumları, haberleri, röportajları, uzman görüşlerini. her kafadan bir ses çıkıyor. tabi hepsi aynı telden çalmıyor. " yok şu kadar şiddette, yok bu şiddetin altında, yok çok yıkım olacak, yok az yıkım olacak, merkez üssü şurasıydı, fay hattı buradan kırılacak, yok hiç deprem olmayacak, deprem 50 sene sonra..." diye diye bir bilgi havuzunun içine düşüyor. bu bilgi havuzu da sağlıklı bir bilgi vermiyor. aşırı düşünmenin dezavantajını her zaman yaşarız. fazla düşünen insan delirme noktasına gelebiliyor. çok düşünmekten oturduğu yere çivilenip eyleme geçemiyor.

hayatımı zindan eden en büyük sorunum.

sık sık beyni söküp atma isteği uyandıran sorunum.

insan canlısının, türünü diğer canlılardan ayıran yegâne özelliğin afedersiniz ,b.kunu çıkarma hadisesidir.

babam ince giyersen sırtını, ince düşünürsen kafayı üşütürsün, derdi. ama ve lakin çok düşünürdü kendisi. çok ve ince. incecik...

yemek yerken ağzındaki lokmayı düşünürdü. otururken koltuğun kumaşını, yaratılışı, yok oluşu, zevki, parayı ve sefaleti, durmadan düşünürdü. hâlâ da düşünür ya, eskimiyor akıl dediğin. azıcık yıpranıyor, bazen arızalanıyor ama eskimiyor. fikir? bak o eskir. her yeni fikir akla düşünce bir önceki eski oluverir. modası geçer kafatası camiasında. sosyete beyin kıvrımları, beğenmez oluverirler eski fikri.nankördür akıl. o yüzden çok düşünür aklını fikrine uydurmaya çalışan insan.

bir de fikrini aklına uydurmaya çalışan bir grup vardır ki, onlar fazla düşünmezler mesela. sarıp sarmalar zihniyetini, "acaba?" kelimesi henüz icat olmamıştır o mecrâda. şüphe duygusu? asla! sensin bağnaz.