fikirlere saygı duymak

değerli felsefecimiz ionna kuçardi'nin belirttiği üzere.

"fikirler saygı konusu değildir, insanlar saygı konusudur, fikirler değerlendirme konusudur"

diğer bir deyişle fikirlere saygı duymak zorunda değilsiniz, onlar bilginiz çevçevesinde değerlendirilir. fikirler en nihayetinde bilginin konusudur. elinizdeki verilerle o fikri analiz ettikten sonra onu ya yararlı bulur, ya da bulmazsınız. saygı bir insana davranış yoluyla gösterilir, bir fikre karşı sergilenen bir davranış olamaz. elini sıkamazsınız söz gelimi, fikir giderken ayağı kalkamazsınız.

yani "fikrime saygı göster" mantıksal açıdan hatalı bir cümledir.

fikre saygı gösterilmez. fikre katılır veya katılmazsınız. "fikrine saygı duy,fikrine saygı duyuyorum " içeriği bile analiz edilmeden söylenmiş boş laflardır. çünkü saygının içerisinde onay vardır.
o bahsettiğiniz şey muhtemelen ifade özgürlüğü...

fikre saygı duy, göster ya da tadına bak ne fark eder. ana düşünceyi anlamadıktan sonra bana ne. görmeyecekmişte duyacakmış. kendi fikrine bile saygın yok diğerlerinden bir şey bekleme derim.


saygı duymak için yaşamak, görmek ve en önemlisi de bilmek lazım. dinlemek en son yapılacak olan şey ama onu bile yapmadan saygı beklenemez. böyle kalın yazınca anlamlı gibi geliyor ama değil okumasan daha iyi çünkü bu benim fikrim duymak ile görmeyi karıştırmanı istemem. fikrimi dilimle derim ben.

benimkilerle aynı olduğu müddetçe neden olmasın ?

gerçekten "insanlar ve fikirleri" birbirinden ayırt edebiliyor musunuz? yoksa tanıştığınız birinin fikirlerini duyuncaya kadar iyi olan iletişim, fikirleri hoşunuza gitmediği için o insana olan saygı sizi terk mi ediyor? bu ikisini birbirinden ayırabiliyorsak ne mutlu bize ama sanki ayıramıyoruz? en azından çoğumuz öyle. fikirlerine saygı duyulmayan insanın kendisine de pek saygı duyulmuyor. fikirler ve insanlar ayrı kategoride değerlendiriliyor olsaydı doğru saygı duymak zorunda değiliz ama bunu gerçekten yapabiliyor muyuz? öncelikle bir insanı nasıl değerlendiriyor olduğumuz çok önemli, grup içi ya da grup dışı... bu fikirlerden çok bağımsız bir şey çoğumuz insanların ne söylediklerinden çok ne olduklarıyla ilgileniriz. hangi tarafta, bana yakın mı, ilgi alanlarımız ortak mı ya da favorilerimiz? bize ne kadar çok benziyorsa o kadar çok saygıyı hak ediyor maalesef... ya da herhangi bir güç unsuru taşıyorsa. bu sineklerin tanrısı romanındaki deniz kabuğu gibi ,eline alan söz hakkına sahip oluyor ve diğerleri de dinlemek zorunda kalıyor. demokrasi bir nevi, deniz kabuğunun güç kaybı kaosa sebep oluyor. bununla beraber gruplaşmalar ve birbirine olan nefret ve yok etme fikri. kendinden olmayanı tehdit olarak algılama, en ilkel yanımız budur. bin kişinin kırmızı sevdiği bir ortama mavi seviyorum diye girebilir misin? mavi sevdiğimi neden saklayayım, niye kırmızı demek zorunda kalayım? çünkü fikrimin bir önemi yok değil bunu "düşündüğüm" için benim bir önemim yok. her fikir saygıyı hak etmez elbette ama eğer zarar vermiyorsa fikri, fikirleri yüzünden insanları taşlayamam buna hakkım yok. saygı duyduğun zaman kabul etmiş olmuyorsun, anlayış göstermiş oluyorsun ve o insana nefes alacak alan bırakıyorsun bunu yapmak zor olmasa gerek ama zor işte. herkesin aynı düşünmesini bekleriz saygı duymak için ama aynı düşünmek ne katacak bize? saygının içini boşaltmayalım, çünkü sırf zengin olduğu için saygı duyulan çok insan var.  saygıyi hak etmek için parası karakterinin önüne geçebiliyorsa pekala fikirlerin ve inançların da saygıya layık olduğunu bir düşünelim derim.
*

her fikre saygı duyulmaz.
neye saygı duyulup neye saygı duyulmayacağını ise kendi inançlarınıza yada ideolojilerinize göre belirlemeyeceksiniz, evrensel değerlerle ele almanız gerekir. evrensel değerler nedir peki?
insanlık için genel kabul gören temel prensiplerdir. bu prensipler; tüm kültürler, inançlar ve ideolojiler için ortak olan ve insanların birlikte yaşamasını sağlayan ögelerdir. örneğin, insan haklarına saygı, adalet, özgürlük, barış, eşitlik, adalet gibi kavramlar evrensel değerler olarak kabul edilir.

bilgenin fikrine katılır veya eleştiririm, ahmağın fikrine her zaman saygı duyarım.

seneler önce çocukluk arkadaşım vardı, zamanında inanan namaz kılan biriydi, yani en azından öyle gözüküyordu. sonradan ateist olduğunu söylemişti, işte nedenlerini vs açıklamıştı. ben de saygı duymuştum ve onu böyle kabul edip arkadaşlığıma devam etmiştim. zamanla bana da ateizmi aşılamaya çalıştığını anladım ama ben yemedim tabi, yorum yapmadan dinliyordum sadece. ama arkadaşlığımız bunlar yüzünden bozulmadı, ne zaman bozuldu biliyor musunuz? onun benim fikirlerime saygı duymadığını anladığım zaman.

bakın çok basit aslında, fikirlerinize saygı mı duyulmasını istiyorsunuz? o zaman siz de başkalarınınkine saygı duyun. hep böyle kendi görüşlerine saygı bekleyen tipler ilk fırsatta sizin görüşünüze saldırır ve saygı duymazlar ya, heh işte o ağlakların ben ta a...

fikirlere öyle kuru kuru saygı duyulmaz. saygıyı hak eden fikirler vardır. mesela hitler'in fikirleri, o fikirler saygıyı hak eder mi?
ya da japonya'nın ikinci dünya savaşı'nda kuzey kore'de yaptıkları ve onlar için düşündükler saygıyı hak eder mi?
asgarî ücret yeterlidir gibi bir fikre sahip birinin bu fikri saygıyı hak eder mi?
pedofili veya zoofili düşünceleri olan birinin fikri saygıyı hak eder mi?
yani her fikir saygıyı hak etmez. bu saçma görüşü hangi aptal çıkardı?

her çöpe saygı duyarsam zihnim, yanım, hayatım çöplüğe döner. hakaret etmem, ne bileyim müdahale etmem ama saygı duymak zorunda değilim. saygı hak edilir ve davranış ve tutumla belirlenir. sürdürülebilirliği bile yine sizinle ilgilidir. bu yüzden de "yo dostum yo bizim boş laflara ve insanlara tahammülüz kalmamıştır" diyorum.

fikirler değil, insanlar saygı konusudur" der ioanna kucuradi.
katılırım.

fakirlere saygı duymak diye okudum.

hiç kimsenin hiçbir fikre tam olarak saygı duyduğunu düşünmüyorum "ya taraf olursun ya bertaraf" şeklinde yürüyor genelde işler. . o yüzden ayrılıklar ve kırgınlıklar edebiyatı içimize işlemiş.

saygı değil artık kaygı duyuyorum ben.