fotoğraf çektirmekten hoşlanmamak

zatımın pençesinde olduğu illet.

sırf bu yüzden,özellikle ilk gençliğime ait tüm fotoğraflarda kaçarken çıkmışım,aksiyon filminden bir kare adeta her biri.
şimdilerde de durum pek parlak değil ama en azından"şu lanet olasıca fotoğraflar"gülüşümle dram filmlerine geçiş yapabildim.

bazen pişman olmuyor değilim,ilerde çoluk çocuğa gösterilecek düzgün tek bir kare yok.
siz sevmeye devam edin.

fotojenik olmayan insan davranışıdır. veya fotoğraflardaki o sahteliği sevmiyor da olabilir zira yorgunken gülmek epey zor altan.

dış görünüşüyle barışık olmayan bir insan davranışıdır. görüntüsünün hareket eden halini bile zor beğeniyorken - o kadar mimik ve jestle ancak tahammül edebiliyorken de diyebiliriz- donuk haline katlanamayan insan tipidir. beğenmek zorunda mıdır ya da beğenilmek oda başka bir başlığın konusu.

sırf bu yüzden 10 senedir aynı vesikalık fotoğrafı kullanıyorum

rte.

(bkz: swh)

neden yok acaba?...

benim de yok. olma zorunluluğu da yok.