sevgililik ve karı kocalık müesseselerinden hoşlanmamak

tamamen hayatını bireysellik üzerine kurmuş bir insan olunduğuna işarettir..

otuzların başında yaş olarak bir amca ama gerçekte tam anlamıyla bir çocuk olarak insanların böyle şeyleri nasıl göze alabildiklerini hatta can attıklarını ezelden beridir anlayamıyorum..

insanlar yalnızlık çok korkunç ve sıkıcı diyor,
bense tam aksini iddia ediyorum.

hayatımda hiçbir şey iyi değil, burası önemli de değil..
ama dört dörtlük bir hayata sahip olsam bile arayacağım ilk şey kesinlikle bir dişi olmayacaktır.
çünkü asla bir dişiyle uğraşamam.
yürütebilmek herkese göre değil.

o yüzden bu müesseselerle asla bir araya gelmeyeceğim..
niçe gibi adamım beee.
vay bana kafalarında değilim.
ama ruhumda farklı bir şey olduğuna eminim..

one night stand mottosu ile yaşıyorum. zaten kendimi zor idare ediyorum birde başkası ile uğraşamam.

muessesemizde veresiye yoktur.

hiçbir şeyi sevmeyen memnuniyetsiz cool adam/kadın profili çizme çabanızı sonuna kadar destekliyorum ama hoşlanmamak demek antipati beslemek yani bi miktar karşı olmak demek bana göre. insan bir şeyden hoşlanmıyorsa tecrübesi olmalı sanki, diğer türlü içi boş bir söylem olur.

geçmişte ne yaşadınız bilemem sevgili hanımlar ama gelin tekrar deneyelim. hem ne demiş şair; hep denedin, hep yenildin. olsun tekrar dene daha güzel yenil.

denemek isteyen hatunlar eklesin.

yukarıda dile getirilen şikayetler hep bu tip ilişkilerin sürekli olarak burun buruna bir beraberliği gerektirdiğini varsayıyor sanırım. aslında modern yaşam koşullarında böyle bir beklenti de yok değil. her zaman için bir burun burunalık söz konusu olmasa da, geleneksel toplumlara nazaran çok daha fazla bir burun burunalık söz konusu. yani kadın ve erkeğin sürekli olarak beraber zaman geçirmesi, eğlenmesi, beraber var olması gibi bir beklenti var ve mutlu bir modern ilişki de bu şekilde tanımlanıyor. beraber zaman geçirmek ve eğlenmek sağlıklı bir modern ilişki için temel kriter günümüzde.

bana kalırsa burada insan doğasına aykırı bir takım durumlar söz konusu ve bu yüzden bazı insanlar bu durumdan kaçıyor. özellikle de bireysellik spektrumunda daha ileri noktada iseler. öncelikle, kadın ve erkeğin sürekli olarak beraber vakit geçirmesinin pek de doğru olmadığını düşünüyorum. sekse haricinde yine beraber olursun falan ama, özellikle erkekler için erkeklerden oluşan bir grup ve onlarla kader birliği yapmak evrimsel bir gerekliliktir. türümüz erkeklerin bir takım halinde hareket etmesi ile var olmuştur. yani bir kadın ve bir erkeğin sürekli olarak beraber vakit geçirmesi doğamıza uygun değildir ve bir erkek için daha da problemlidir diyorum.

diğer bir nokta geniş ailelerin dağılmış olması. geniş aile birliklerinde çocuk bakımı mesela büyük oranda geniş ailenin kolektif bir şekilde hallettiği bir şey oluyordu. çocukların oynayabilecekleri yaşıtları vardı. zaten beş yaşında itibaren gerçekten işe yarar bir takım işler yapmaya başlıyorlardı. günümüzde çocuklar, tıpkı ana-babaları gibi yalnızlar. o yüzden sürekli olarak ana-babaları tarafından eylenmeleri gerekiyor. üstelik otuz yaşına kadar pek bir şeye yaramadıkları ve devasa bir masraf kalemi oluşturmaları da cabası. geniş ailenin dağılmış olması bir kadın ve bir erkeğin daha da fazla zaman geçirmesine ve ilişkinin daha da laçkalaşmasına sebep oluyor.

bunun haricinde modern bireyde peter pan sendromu dediğimiz bir şey var. bu da uzun bir konu şimdi ya. başka bir vesile ile değineyim.

müessese dediğin anda başlık kendi içinde kendini çürüttü zaten. hala bu tür ilişkilere müessese olarak bakıyorsanız hedefinizden bi haber yolunuzu arıyorsunuz demektir.

ne kadar romantik başlarsa başlasın sonuç bu;