geceye yaşamak için bir sebep bırak

yaklaşık 5 dakikadır düşünüyorum ve bi sebep bulamadım. üzücü..

çünkü yarın hava güneşli. limon ağaçları çiçek açtı. yenidünya çiçek açtı. arılar çiçeklerin etrafında dört dönüyor. üç ay sonra da bademler çiçek açar. martta bahar evin içine girer.
başka sebebe ne gerek var...

yazmak güzel bir motivasyondur.

gündüz yaşamak için bir sebebi olmayanlarız biz,
geceye yaşamak için bir sebep nasıl bırakalım değil mi?

ölmek

yarin ogle yemeginde tavuklu nohutlu pilav yiyecek olmam. bence gayet yeterli bi sebep. en azindan bu gecelik yasicaz be agggbiiii

üç tane köpeğim var. bu kadar!

güzel günler gelecek eminim. sağlığım, sahip olduklarım, en önemlisi ailem ve çocuklarım. bir gün böyle bir soruya sebep yok diyecek psikolojide olurum diye ödüm kopuyor. hatırlıyorum bı soruya yok cevabını verdiğim dipsiz karanlık kuyu günlerimi.
hayat faaliyettir, faaliyet biterse hayat biter.
sürekli birseylerle oyalanmaya çalışıyorum hareketsiz kalmamak için.
yalnız olsaydım böyle olur muydum, onu bilemem.
yaşama sebebimiz yok diyemeyiz, mutlaka vardır. o karanlık dipsiz kıyıda görmek çok zor o sebebi. bir yerden bir ışık bulmak gerekiyor görmek için.
1 senelik depresyon nöbetinden çıkıp, başımı kaldırıp güneşe baktığımda, o kadar mutlu oldum ki o ışığa anlatamam. sanki hiç görmemiş gibi güldüm.
sonra rengarenk çoraplar almıştım kızlarıma. nerdeyse 1 hafta ona mutlu olmuştum, o renklere küçük küçük çoraplar.
o sebebi bulmalıyız, zorundayız. kendimiz için.

çünkü daha yolun yarısına bile gelmedik.

yarın kedimin tuvaletini yıkamam gerekiyor

bir haftaya ailemi görmem gerekiyor.

motor surerken kalbimi agzimda hissetmek istiyorum.

yaşanma ihtimali olan güzel şeyleri bir başka insandan daha az hak ediyor olmamam.

en azından hevesimi alıp gideyim. kursağım şişti.

dünyaya gelmişiz ya elbet vardır buraya uğramamızın bir sebebi. pek şey etmemek lazım o yüzden.

gece insanların ruh hali açmazda olur. sadece salaklar gecenin, yaratıcılık getirdiğine iman ederler.

ne kadar farklı olduklarını durmadan anlatıp, yastıklarına sarılarak uyumaktan içi şişer lan insanın. herifler her allahın günü yalnızlar. hala başucu kitabının 50. sayfadaki bilmem ne tırt özlü sözü paylaşıyorlar online kalarak. çok ayrı bir kafa bu. ne hikmetse o sayfada da hep aforizma olur. sısısııs

bu adamların kaderi, aylak yaşamlarına 'edebiyat, solculuk, sistem eleştirisi' monteleyerek, rezil hayatlarına muhteşem bir kılıf hazırlamaktan ibaret. çok zeki olduklarına inanmışlar, yüzlerine bakıp 'çok salaksın' desen, şaka yapıyor zannederler. uzun uzun anlatmaya gerek yok.

bu adamlarla eğlenmeye bayılıyorum. itiraflar başlığında dramalitize ettikleri her artı oy kaygısı taşıyan entryleri potansiyel hedefim. basıyorum kahkahayı.

çok yaşayın çocuklar.

sebep mebep bulamadım. dürüst olmak gerekirse eğer, vallahi öbür türlüsüne de bi tarafim yemiyor ya.

yok artık diyebileceğiniz kadar cesur, intihar edemeyecek kadar korkağım.

bırakınız yaşayalım *

tavuk döner ve ayran.

yarın yiyeyim bari.

yaşıyorum diye yaşıyorum ben.