geceye yaşamak için bir sebep bırak

yeniden güneş doğacak, nefes alacağız, güzel şeyler olacak. evlatlarımız, anne baba, kardeşlerimiz, miyavlayan kedi, havlayan köpek, uçan kuş, yüzen balık. deniz, gökyüzü. sağlıklıyım. elim ayağım tutuyor, gözüm görüyor.
yaşamak için çok sebebimiz var, benim var, herkesin olmalı. enseyi karartmak yok. lütfen ya!!!

gelecekteki karım. sırf bunu görmek için nefes alıyorum.

uzaylı istilasını da görmek istiyorum. çünkü acayip merak ediyorum; nasıl görünüyorlar, dilleri, konuşmalar, sesleri, teknolojileri... ama istila gelmeyecekse direkt ölebilirim.

kendimi ve yaşamayı seviyorum.

günün birinde gerçekten seni sen olduğun için seven biriyle yuva kurma düşüncesi yeter.

tekila, tekila, tekila, sigara, anlamsız gülmeler, dans, dans, tekila.

devamını hatırlamıyorum.

daha yaşanılacak, gezilecek,öğrenilecek çok şey var ve bunları görmek istiyorum. denemediğim birçok şeyi denemek ve belki de denediğime tekrar tekrar pişman olmak istiyorum. aynı hatayı tekrar tekrar yapmak ve bilmem kaç yüzüncü yapışımda hatamdan ders çıkarmış olmak istiyorum. yarım bıraktığım kitapları bitirmek ve izlemeye korktuğum filmleri izlemek istiyorum. ön yargıyla yaklaştığım insanları tanımak, fikirlerimin değişini izlemek istiyorum. kendimi daha fazla geliştirmek istiyorum. kendi gelişmemi görmeden ölmek istemiyorum.
şu ana kadar hayatı hep korkarak yaşadım ve bunun yaşamakla bir alakası olduğunu sanmıyorum,sadece bir tür hayatta kalmak. ve yaşadığımı hissetmeden ölmek istemiyorum. acısını da tatlısını da dibine kadar yaşamak istiyorum. olumlu olumsuz tüm duyguları hayatımın belirli dönemlerinde hissetmek istiyorum. çok şey istiyorum kendimden ve bu hayattan.
benim yaşamak için çok sebebim var aslında.

maslow!
o piramitin tepesine çıkılacak.

ya sonrası yoksa ?

yaşamayı seviyorum. ne kadar çok derdim olsa da berbat bir ailem (!) olsa da bunlara rağmen kendimi geliştirmek için imkan bulabiliyorsam ve elim kolum bağlı olmadığı sürece yaşamak her zaman zevkli oluyor bana. kendim olmak gibi bir amacım olduğu sürece yaşamaktan vazgeçemem.

mayısta oy vermek

bir sebebim olsaydı hala uyanık olmazdım diye düşünüyorum

çok yoruldum şimdilik bırakamayacağım ancak son teslim tarihi nedir onu bilmek isterim

doğmuş olmak, mecburen yaşayacağız bu hayatı.

gece olunca düşüneceğim kurtuldum şimdilik

"i have no awareness of why i came to exist, you probably don't either, but we can drown ourselves in art, and drugs, and love, and all kinds of pretty things to numb those thoughts." en sevdiğim meme'lerden

henüz kendini gerçekleştirmemiş olmak.
deniz görmek.
hiç yurtdışına gitmemiş olmak.
teoman'a atıfla, şimdi ölmek istememek.

hayatın dönemsel zorlukları yüzünden bir ömürden vazgeçmek korkunç ve komik duruyor çünkü.

ileride daha iyi olacak, kötü düşünceler daha az gelebilecek

hikayenin tamamını merak ediyorum.

bu güne kadar hayatınızda anlamlı bir şey olmamış, mutlu olamamışsınız ve artık bir gününüzü bile mutlu yaşayabileceğinize hiç inanmadığınız o noktaya gelmişsiniz. ama bir düşünün ya o gün sizin yaşamınızın miladıysa? ya siz o günden sonra birden veya yavaş yavaş mutlu ya da normal bir hayat yaşamaya başlayacaksanız? ya vazgeçtiğiniz şey nefes almaya devam etmek değil de güzel günleri görebilme şansınızsa?
yarın için milyonlarca olasılık varken belki ilmek ilmek o olumsuzluğu işlediğinizden, belki bir anlık karamsarlıkla, bir kötü ihtimal için hayatınıza son verdiğinizde; yaşasaydın şunlar olacaktı, artık rahata kavuşacaktın deselerdi ne hissederdiniz? o kadar cefa çekilmiş, o kadar acı, dert, belki de yalnızlık çekilmiş ve siz tam bütün istemediğiniz durumlardan kurtulacakken hayatınıza son verip bütün o güzelliği kaçırmışsınız!
üstelik bir çiçek açtı diye bile mutlu olunabilinecekken...