geçmişte yaşamak

her insan geçmişte en az 80 milisaniye yaşıyor. bilincimiz gerçek olayların gerisinde kalıyor ve bir olay meydana geldiğini düşündüğünüzde, beyninimizin dünyaya uyumlu bir resim oluşturma şansı olmadan çoktan gerçekleşiyor.. hepimiz geçmişte yaşıyoruz.

kırık bardaktan içmeye benzer derler.

anı yaşayamamana sebep olur. üzücüdür.insanı süründürür.

depresyona sokar.

geçmişe takılı kalmak, sürekli arkana bakarak yaşamak, yaşamanın en kötü hallerinden biridir. insan doğası gereği elbette geçmişi özler, belki de geçmişteki birini özler, bir anı özler, bir duyguyu özler. bu özlem elbette normaldir, olağandır ama bu durum insanın gündelik yaşantısını, sosyal hayatını etkileyecek kadar sık oluyorsa bu durum yorucu olur.
geçmişten kurtulmak diye bir şey de yoktur; geçmişimiz bizi biz yapan şeydir. geçmişte olan kötü yaşantıları elbette unutmak isteriz ancak bu mümkün değil. geçmiş peşimizi hiçbir zaman bırakmaz ama o bizim peşimizi bırakmıyor diye karalar bağlamak da olmaz. yahut ona takılı kalmak hiç olmaz. aksine o bizim peşimizdeyse bizim de alıp onu kullanmamız; geçmişi, önümüzü aydınlatan bir ışık haline getirmemiz gerekir.
velhasıl geçmişte yaşamak kişinin kendine yapacağı en kötü şeylerden biridir. geçmiş iyi de olsa kötü de olsa orada kalmamak gerekir. olması gereken geçmişin ışığıyla geleceği güzelleştirmeye çabalamaktır. heh bunu tek başına yapamayacak durumda isek de psikolojik destek almak en güzelidir.

geçmişe duyulan özlem ve o anlara geri dönme isteği. geçmiş zamanda kısıtlı kalmak.

bu durumu çoğumuz belki sürekli belki de zaman zaman yaşıyoruz. bu da şimdiyi tüketiyor, umutsuz ve mutsuz bir ruh hali içine düşüyoruz.
kurtuluş için belki de şu an nasıl bir durumda olduğumuzun ve ne istediğimizin bir analizini yapmamız gerekiyordur. şimdiki zamanda eğer inşa ettiğimiz şeyler geçmişteki güzelliklere erişemiyorsa daha çok çaba sarf etmemiz gerekebilir.
kayıp zamanların peşine düşsek de geri getiremeyeceğimiz aşikar. bu yüzden inşa ederken neden daha güzeli olmasın?

insanın gelişimini durduran, herkes ilerlerken onun hep olduğu yerde kalmasına sebep olan durum.
dün eskileri araştırırken fark ettim, herkes ne kadar da çok ilerlemiş. ben kalmışım olduğum yerde hatta daha da geriye gitmişim belki de. zamanı mümkün olan en berbat şekilde kullanmış, kendimi de harcamışım bu süre içerisinde.