gençlerimizin en büyük problemi iş beğenmeme

gençlerin kıytırık işlerde minimum 12 saat ezilmesinden orgazm duyan yaşlı beyanı.

bu cümleyi aile şirketini devralıyorken söylemiş olması dışında sıkıntı yok. ailesi olmasaydı o da bizdendi

tabii beğenmezler. zira işçiler maaş karşılığı işini yapan ve haklarını tam teslim alması gerekendir.

eğer siz işçiye, "işçi" gibi davranır, köle muamelesi yapmazsanız ve işçi dayanamayınca "dışarıda işsiz çok adam var" tavrı takınırsan tabii kimse beğenmez.

ulan bu karadenizliler cidden hamsi kafalılar ha.

çok doğru söylemiş. şurada kırbaççı olma teklifi aldım kabul etmedim. suratlarına tükürüp "bre gafiller ben masa başı iş istiyorum" diye bağırdım.

haklı olduklarını düşündüğüm başlık.

ne salak salak düşünceler bunlar kardeşim mühendissen tezgahtarlık yapmayı, öğretmensen kasiyerlik yapmayı beğeneceksiniz, tamam mı?.. ne işi seçiyorsun ya! sen kimsin?..

sağolsun tıfıl kardeşimiz gaipten aldığı deneyimlerle ufkumuzu genişletmiş.

gayet doğru bir tespit..
gençlerimiz 24 saatlik zaman diliminin 16-17 saatlik bölümünü asgari ücret yada daha altında sunulan iş türlerini haklı olarak beğenmiyor.. 24 yaşında olan bu at ağazlı arkadaşı lütfen 1 haftalığına nizami şartların bir tık altında işe yerleştirin.. babasına söyleyin sözlüğe girip okusun.. yada bu çocuğu bi temiz dövün beynine kan gitsin..

bir ampül kafalı söylemi.

ekonomiyle ilgili en ufak eleştiride "cebindeki telefonu göster" argümanıyla aynı gerizekalılıkta söylem.

babadan torpilli olmasa ortalama bir zekayla bile yapılacak işte çalışacak kapasitesi olmayan bebeler sırf zengin diye binbir çile çeken gençleri b.klamayı kendinde hak görebiliyor. zenginlerin şu hayatı kolay görmesine sinir oluyorum. zenginliğe kin değil bu sadece zor hayat yaşayanlara bari terbiyesizlik yapmamayı öğrenin parası neyse verip.

cehalet kokan bir cümledir. şimdi örneğimize bakalım. ben mühendisim diyelim, fakat uygun iş bulamadım. gidip tarlada çalışırsam n'olur? iş bulmuş olurum ama tarlada çalışmaktan başka şansı olmayan birinin yerini alıp, onu işsiz bırakmış olurum. çünkü o mühendislik yapamaz ama ben yapabilirim. leb dedim, leblebiyi söyletmeyin.

evet, beğenmiyorum. inşaat mühendisiyim, belki tek başıma belki de bir ekiple beraber milyonluk işler yapıyoruz ki mühendis olarak altında benim imzam oluyor.

bana asgari ücret teklif ediliyor. evet, iş beğenmiyorum.

'kişi kendinden bilir işi' diye bir laf vardır ya. bunu söyleyen şahsiyet beğenmiyordur. çünkü ben 1.5 üniversite bitirmiş biriyken. ailemden para istemeye utanıp bir giyim mağazasına destek eleman olarak girmiştim. sürekli bir iş değildi ama en azından biraz kendi ihtiyaçlarıma karşılamaya yeterdi. ilk gün ayaklarımın ağrısından yatamadım. 10 saat boyunca toplasanız 45 dakikalık yemek molasında oturdum. iş beğenmemezlik mi bu? eminim benim yerimde olan milyonlarca genç vardır. ben özel hastaneye ağladığımı da biliyorum. 'para vermeyin ama işi öğreneyim ne olur işe alın diye.' bu mu beğenmemezlik diye sorarlar adama. ha şu an çok şükür atandım ama inanın eski zamanlarda ki yoğunluğumu özlüyorum. devlette işe başladığımda 'çok çalışıp, rahatımızı bozma. seni bize örnek gösteriyorlar' diye mobinge de uğradım. kolayca bir yerlere gelmiş eski nesil, yeni nesilin hâlinden anlamaz, anlayamaz arkadaşlar. onlara göre iş çok biz beğenmiyoruz. kesinlikle çok doğru(!)

kendisi kurduysa insan her işi beğenir.

ama ile ilgili iş için eleman/yardım/iş gücü vs isteniyorsa o zaman birazcık "motivasyon"* gerekir ki, böylece çalışanlar birazcık işi sahiplenebilsin.

kısacası iş beğenmeme değil, yeterli maaş verilmediği için "iş beğendirememe" şeklinde olması gerektiğini düşündüren durum.

yani genelleme yapmak istemiyorum ama en basit örneği kardeşim olduğu için katıldığım bir başlıktır. çünkü önce bir yerlerden başlamak gerek, kimse direkt işe başlar başlamaz ceo pozisyonunda başlamıyor ya da direkt müdür olarak alınmıyor yani bir yerlere gelebilmek için bir yerden başlamak gerek küçümsemeyip, ufak işlerle büyüyebiliyorsun çünkü stajsa staj ama deneyim oluyor.

ıs dedigide asgari ucretle butun enerjisini sömürecegi o iste calisirken baska is aramaya zaman ayiramayacagi gelecek adina hiçbir kariyer yolu bulunmayan hizmet sektörüdür

bir sonraki aşama eş begenmeme,bir önceki de aş begenmemeydi bu böyle gider dostum

gençlerin yakasından düşemiyoruz bir türlü. iş bulup çalışsalar boyun eğiyorlar diye kızıyoruz. haklarını alabilecekleri iş arasalar bğenmiyorlar diyoruz. huzur vermiyoruz.

bunu söyleyen birini gördüğünüzde ağzınızı hiç yormayın. elinizi kaldırın, hafifçe gerilin sonra da ağzının ortasına bir yumruk atın.

şimdi arkadaşlar bizler zaten sürekli okuyor kendimizi geliştiriyoruz. bu arkadaşlar bizleri vasıfsız olarak değerlendiriyorlar. hayat şartlarının müsaade etmediği, okumaya fırsat bulamayan arkadaşlarım için konuşmayacağım, onlar mecburlardı. ancak fırsatı olup da okumayan, hayata bakış ve tavrını değiştirmeyen adamla benim alacağım ücret tabi farklı olmalıdır.
iibf mezunuyum, tezli yükseğe devam ediyorum, öte yandan ikinci lisans bölümüm olan ingilizce öğretmenliğini okuyorum. aynı zamanda uluslararası alanda geçerliliğe sahip türkiye'deki 110 koçtan bir tanesiyim. ayrıca bir firmada yöneticilik ve denetçilik yaptım. azıcık da almanca biliyorum ingilizcenin yanında. ne bileyim sayılıyorsa erasmusu falan da ekleyelim. satranç eğitmenliği olayına girmiyorum bile. ve iletişim konusunda iyiyimdir. şimdi ben yaşadığım ilde gidip bir şirkete başvursam verecekleri ücret nedir?

özelde saatim 200 ile 400 tl arasında değişiyorken, bana verecekleri maaş size 6-7 bin lirayı ne kadar bulur?
yani mesele ücreti beğenip beğenmemekten ziyade ederinin bu olup olmaması. herkes şapkasını önüne koyup düşünecek arkadaşım. ne kadarlık adam olduğunu bilir az çok herkes.
bir defasında başvurduğumda "mezun çok" demişlerdi. mezun çok da cvsi bu kadar dolu olan var mı" demiştim.
baktım olmuyor kendi iş yerimi açtım şimdi tutsun diye uğraşıyoruz bakalım.