ghost of tsushima

playstation exclusive oyunlarından biri. görsel efektleri, hikayesi, diyalog kurgusu. bir samurayı yönettiğimiz şahane oyun. şimdilik izlediğim kadarını biliyorum. ileride oynarsam bu entry'yi güncelleyeceğim.

sırf atmosferi için bile oynanabilecek efsanevi playstation exclusive oyunu. moğol istilasına uğrayan tsushima adasını kahramanımız samuray jin sakai ile kurtarmaya çalışıyoruz. kah samuraylığın gereği ortalığı kan gölüne çeviriyoruz, kah düşman elinden dostlarımızı kurtarıyoruz, kah gariban köylüyü eşkıyadan koruyoruz, kah kaplıcaya girip hayat üzerine düşünüyoruz, kah doğaya bakıp haiku yazıyoruz...

tarihi bir olay olan mogol- japon mücadelesini konu alır. samuray tekniklerini ve ortacag japonyasi severiyseniz sizin için harika bir oyun olacagi kesindir

sonradan detaylı bir entry yazacağım fakat içim şişti şuraya iliştireyim:
inanılmaz sıkıcı ara sahneler barındıran oyundur. geçilemiyorlar da. mesela oyunun başında ana karakter jin sürekli babasını dayısını filan hatırlayıp kederleniyor. oyuncunun da morali bozulsun diye sahneler tost makinesinde ölümüne erimiş kaşar peynir gibi uzatıldıkça uzatılmış. ve evet, moralim bozuldu da. ne umutlarla başlamıştım oyuna. ben niye üzüleyim adamın babasına dayısına, daha hiçbirini tanımıyorum ki. iki üç adam döv, bitmeyen cutscene izle. iki üç adam daha döv, bitmeyen cutscene izle.
derdim araya giren sahneler değil. daha geçen hafta her dakikasından keyif alarak death stranding oynadım mesela.
saatler oldu başlayalı, bir türlü kontrol edemedim karakteri. en sonunda beni atın üzerinde dünyaya bıraktığında tüm hevesim çoktan kaçmıştı.
bir süre ara vereceğim oyundur.
döner bitirirsem editlerim.

hikayesi, görselliği, oynayışı ile harika hissettiren fakat atlanamayan/geçilemeyen cutsceneleri ve acemi grafik hatalarıyla çok can sıkan ve yoran oyun. 6/10

kılıç mekanikleri için eksilerini görmezden görebileceğim oyun. hele dualsense ile oynuyorsanız kılıcı kınına koyduğunuzu bile hissediyorsunuz. görsel olarak zaten şahane oyun. yapmışlar olmuş. sekiro'dan beri böyle keyifli kılıç savaşı deneyimlememiştim.

atmosferi, sanat eseri gibi ortamları, kılıç mekanikleri falan hepsi çok iyi, çok hoş. ama bir süre sonra sıkıyor. sürekli aynı şeyler tekrar ediyor sanki. birinden yardım istemeye gidiyorsun, sonra o kişi diyor ki "benim bir yeğenim moğol'a esir düştü, yardım edin beyim. ben de size yardım edeyim." iyi tamam oraya gidiyorsun, meğerse işin içinde başka iş varmış da bilmem neymiş. aynı görevden 3 kere falan yaşandı. normalde yan görevler tekrar eder, bu oyunda tam tersi yan görevler çok çeşitli enteresan, ana görev sürekli tekrar ediyor.

sanat eseri olan oyun. hikayesi ve ortamları tablo gibi. tek sevmediğim yeri şebelek başrol karakteri. onuda maskeler ve kıyafetle adama çeviriyorumdum. seven vardı ama nedense karaktere bir türlü ısınamadım. ilk zamanlar çok ezik olmasından olabilir gerçi.