güne bir şarkı sözü bırak

#2407550
başlığı görünce yazmak istediğim sözü okumak mutlu etti beni. en sevdiğim eserlerden birisidir 'dido's lament'.

jeff buckley'in kendi tarzıyla yorumladığı bu versiyon favorilerimden birisi, jeff'in ne kadar eşsiz ve çok yönlü bir sanatçı olduğu tek başına bu şarkıdan bile anlaşılıyor.


en sevdiğim yorum emma kirkby versiyonu, barok tarzı en iyi yansıtanlardan birisi bence. gelmiş geçmiş en eşsiz sopranolardan birisi.

"dönsen bile dönsen bile, bulamazsın beni bende. araya ayrılık girmiş, sen ner'desin ben ner'de..."

biliyorum herkeslesin ama en güzeli benlesin.

we've come too far to give up who we are
so let's raise the bar and our cups to the stars

kör eder ışığın, benzer ilaha
dönüşür dönüşür, gülüşün silaha.

"içimde iyiliklerimin dedikodusunu yapar şeytanlarım."

bir falan.

bu sofracık, efendiler, halkımızın varı yoğu, hayatı
kan ağlayan, can çekişen halkımızın
bekler sizi efendiler önümüzde titrer durur
ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun, yiyin, yutun
yiyin, yutun, şapur şupur
yiyin efendiler yiyin, bu iştah veren sofra sizin
doyuncaya tıksırıncaya patlayıncaya kadar yiyin
verir bu fukara memleket nesi var nesi yoksa hepsini
verir malını, canını, umudunu, düşünü
rahatını, sağlığını, içinin bütün ateşini
hadi, hadi yuvarlayın, düşünmeyin haram mıdır, helal mi?
hepsi bu nazlı beylerindir ne varsa ortalıkta
soy, sop, onur, düğün, oyun, konak, saray, caka
hepsi sizin efendiler, konak da, saray da, gelin de, alay da
hepsi sizin, hepsi sizin, hem hazır lop kolayca
bu harmanın gelir sonu, kapıştırın gider ayak
yarın sönmüş bakarsınız bugün çıtırdayan ocak
hazır mideler sağlam, hazır mideler sıcak
atıştırın, tıkıştırın, kapış kapış, çanak, çanak

hırsızlar hiç bu kadar güçlü olmamıştı.

ölüm bizimle beraber misafir evimde
pek yüzsüz it gitmedi bir türlü kaldı yerinde
ne var ki doymadı hiç bitmiyor aldıkları
biz derken aynaya baktım da bi' ben kaldım elimde
(bkz: ados)

bugünlerde ruhumda korkunç bir ur var

mutlu olamayıp mutsuz olacağıma
hiç mutlu olmam daha iyi

rüşveti hak bilip bilip her dakika hile
yapıp yapıp inkâr inkâr ettiysem yuh
yuh yuh, yuh yuh soyanlara
soyup kaçıp doyanlara
insana kıyanlara
yuh nefsine uyanlara, yuh

aşkın mapushane,
içinde ben mahkum,
saçların parmaklık,
gözlerin gardiyan oldu.
içinde ben ziyan oldum.

zamanda yolculuk zararla son bulur
azarla korkunu
bir mektup bul kalan masanda bulduğun
yazında soluduğum kışında nefessizim aniden

o an belirdi gök yüzünde sert kobalttan maviler

anlat temaline eskiyen çocukluğuna ayarsın
umutların yok göz yaşlarına merdiven dayarsın
manasız belirsiz hatıralar diş geçirdi etime
boşvermişlik iyiden iyiye hasar verdi bütün gücüme

çok küçükken öcüler ağlatırdı şimdi pembeleşti
var olmanın gereksizliğiyle iyice ötekileştim
tam 25 yıl eşlik etti karanlık aydınlık ağı
aydınlık terk etti bak karanlıkla var kan bağım

bir defter bin ağıt
insan etten dil ağır
tek sebepten yazan eller gel küfrette bağır
sanki sağır hayat duymuyor kalleş bana bayağı

sokaklar bu serseriyi yakın tanır açık yaka bağır

hayalin yeri yok
zamanı sar ellerimden kayıp gidiyor
bu diyar beni geriyor
bu günümü mahkum ediyor

sanki nispet etmek için var tüm mutlu şarkılar
kolumdan çekiliyor uzakta ışıklar var arışıya

yüz hatlarımdan oku

ben içeriğini yaşadığım hayat yüzünden kirlettem bu denizi
ondan öldüler martılar
sen varlıktan şımartılan çocuksun duygulardan ırak
yokluğudayım yakın beni yoksul uykularda bırak
istmesem bile gelip kırar kalbin durma noktasında

bunaltan bir hafta, yirmi dört saatim duman
sağlık sıhat kayıp son bi dönem matem ayı
bıktım izlemekten mazi çekti gözlerimden retinayı
dizlerin toprakda kalsın uğraş verme kalkmak için

ben yazmadım ki sizler oluşturdunuz bu temayı
anlattıklarım hakikat
zaman hiç beklemeden hareket etti
sanki bir yılım bir dakika
bu sınır sonrasında patika var
realde kal
ne haldeyim bilmezlerdeysen eğer hep yakandalar

hakkın var,aşka inancımı kaybedilmek için senden iyisini bulamazdım.

namus bir kadının hayali,
dokunma hayaline hoşuna gitmiyorsa.

çözemezsin yok, bu düğüm kördür
bak şu gönül tutuşuyor yine son birkaç gündür

bu hayat böyle mi olur?
düşen hep yerde mi kalır?
gün olur belin doğrulur
kim n’olacak belli mi olur oy

zaman izimizi, ikimizi siler.
kiminin acısı kalır, anıları gider.


kahraman deniz/ son durağın

(bkz: hatasız kul olmaz)

ne sen baktın ardına ne ben. hep ayrı yollarda yürüdük.