günlük tutan insan

ortaokul ve lise çağlarında çokça yapılan eylemdir. insanı daha bağımsız yapar, hep birilerinden destek yada derdini dinleme gibi ihtiyacın olmaz. büyütür.

kendine ait bir yeri olan insandır.
*

ben sözlüğe yazıyorum, sayılır mı?

okumak kadar yazmakta önemlidir. yazmak gerçekten de çok mühim, illa günlük olacak değildir ancak günlük tutmak ilk sıralarda bulunur. yazmak yediğin yemeği sindirmek gibidir aslında; okuduğunu ve yaşadığını hazmedersin özetle geçersin. bence çok önemli bir eylemdir, ancak ülkemizde bırak yazmayı okuyan insan sayısı bile çok az. umarım birgün okumak, yazmak ve bazı şeyleri anlamak için yeterli düzeye ulaşırız.

buraya yazarak hepimiz günlük tutuyoruz aslında. sanal günlük.

aşık olmuş veya terk edilmiştir. bir anda tutmaya başladıysa. ya da unutmamak içindir.

rutinlerim arasında. lise 3e kadar bildiğiniz yazmayı öğrendiğimden beri 3 günüm eksikti. (bence bu hali çok korkutucuydu) sonra her gün yazmayı bıraktım tabi ama hala haftada 2 3 yazarım.

benim için yaşayan insandır. ben günlük tutsam ilerde okuduğumda iki güleyim diye alakasız şeyler yazarım. "bugün kekik topladım." ?? ne alaka mesela

var bir tanıdığım. günlük tutuyor. bi de ayrı bi ajandada yazdıkları var. onlarin birazını okudu bugün.

güzel seyler bunlar.

ilkokulda ve ortaokulda tutuyordum ama sonra baktım ki günlük tutacak kadar heyecanlı bir hayatım yok iyisi mi yazmak istediğimde yazayım dedim. şimdi dördüncü defterimin ilk sayfalarındayım. hafızam çok iyi olmaldığından ilerde hatırlamak isteyeceğim şeyleri ve şiirlerimi yazıyorum. iyi oluyor.

günlük bir canlı olsa o bile günlük tutmazdı şu zamanda.

tek ben kaldım sanırım. bence insanın kendini tanıması için en güzel şeylerden birisi. bazen duygularımızı tam olarak belli edemeyiz. bazen çevremiz yüzünden bazen de çocuklukta bunu öğrenemediğimizden kaynaklı olabilir. tabii daha farklı sebeplerde olabilir ama en yaygını bunlardır. günlük tuttuğunuzda hem anılarınızı yazıya döküp saklama şansınız olur hem de yaşadıklarınızı içinize atmak yerine yazıya döker rahatlarsınız. içinize atmayın,anlatabiliyorsanız anlatın anlatamıyorsanız yazın.

son zamanlarda çok imrendiğim insandır. günlük tutma ve her günümü not etme özelliğimi ne yazık ki kaybettim.
günlük tuttuğum zamanlarda gün sonunda heyecanlı heyecanlı o günümü anlatıyordum, çiziyordum, günlere özel şarkılar ithaf ediyordum. bütün duygularımı ve diğer kalan şeyleri açıklığa kavuşturduğum bir yerdi benim içim günlüğüm. fazlaca kendimi izleme fırsatı da buluyordum .

şu an ise o zamanlara kıyasla çok daha fazla bunalmış hissetmemin sebebi de sanırım artık günlük tutarak bir şeyler anlatmıyor oluşum. içime attığım için de gün geçtikçe daha da boğucu oluyorlar aslında.

en yakın zamanda tekrar günlük tutmaya başlamak istiyorum , hiç değilse kendimi gözlemleme fırsatı için.

cok dizi izlemis insandir.

ben. liseden beri yapıyorum.elimde sadece son 6 yıl var o ayrı. kalanını attım. bazı şeylerin imha edilmesi gerekli. her şey de kalmayıversin. ama gerektiğinde ne güzel şeyler yaşamışım, ya da neler atlamışım düşünmek için son 6 yılı okurum.

12 yaşımdan beri günlük tutuyorum. 2020ye kadar hepsini saklıyordum ama geriye doğru okuma yapınca üzüldüğüm şeylere tekrar üzüldüğümü fark ettim ve bahçede yaktım hepsini. son 4 yıldır yılın son gecesi günlüğümü yakıyorum ve yeni deftere başlıyorum. ajandalarımı saklıyorum ama.

yetmişli ve seksenli yıllarda çok kişi günlük tutmaktaydı. özellikle çocuklar arasında yaygındı.

mantıklı insandır kimin ne yaptığını unutmayacaktır. günü gelince de bu bilgileri kullanacaktır.

duygusaldir

ingilizcemi ilerletmek için yaptım bir ara. bu ne lan dünün aynısı dedim yapmadım bir daha.